مطالعه ارتباط بین میزان سطوح سرمی IGF-۱ و IGFBP-۳ با رتینوپاتی دیابتی

● مقدمه:
دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز در انسان و رتینوپاتی دیابتی یکی از مهمترین عوارض چشمی این بیماری است که علت بروز آن به طور کامل شناخته نشده است، ولی تصور می شود فاکتور شبه انسولین (IGF-۱) یکی از عوامل موثر در ایجاد و پیشرفت آن باشد. هدف از این مطالعه بررسی همبستگی بین میزان سطوح سرمی IGF-۱ و پروتیین ناقل پلاسمایی IGFBP-۳ با رتینوپاتی دیابتی بود.
● مواد و روش ها:
این مطالعه از نوع مورد - شاهدی تحلیلی مقطعی با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک روی ۶۳ بیمار دیابتی (انواع ۱ و ۲) فاقد سابقه افزایش فشار خون صورت پذیرفت. در این بیماران وجود یا عدم وجود رتینوپاتی و همچنین نوع آن به وسیله معاینه چشمی تعیین گردید و این افراد سپس به دو گروه شاهد (فاقد رتینوپاتی) و مورد (دارای رتینوپاتی غیرپرولیفراتیو یا پرولیفراتیو) تقسیم بندی شدند. میزان سطوح سرمی FBS به طریق آنزیمی،IGF-۱ تام و IGFBP-۳ به روش ایمونواسی و HbA۱c به روش کالریمتری اندازه گیری شد.
● یافته ها:
در تجزیه و تحلیل آماری نتایج در این مطالعه میزان بروز رتینوپاتی و نیز شدت آن با افزایش سن و طول مدت بیماری ارتباط معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵)، اما همبستگی معنی داری با میزان سطوح سرمی FBS، IGF-۱،IGFBP-۳ تام و نیز HbA۱c نداشت. میزان IGF-۱ در هر دو گروه شاهد و مورد دارای همبستگی معکوس معنی داری با سن بود(P<۰.۰۵). همبستگی معنی داری بین میزان IGF-۱ تام و IGFBP-۳ در گروه مورد دیده شد که در گروه شاهد معنی دار نبود.
● نتیجه گیری:
یافته های این مطالعه نشان داد که سطح IGF-۱ تام و IGFBP-۳ سرم همبستگی معنی داری با بروز رتینوپاتی و شدت آن ندارد، اما پیشنهاد می گردد که مطالعات با تعداد نمونه بیشتر انجام گیرد.

نصرت اله ضرغامی
حسین یزدی زاده
علی خسروبیگی
فاطمه خردمند
ناصر صفایی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی