امامزاده اباذر

در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی قزوین و بر فراز بلندی گسترده ای که بر دره های کوهپایه و دشت مشرف است بنای کوچک و زیبایی قرار دارد که به امامزاده اباذر معروف و از دیر باز مهم تلقی شده است . " حمد ا... مستوفی – مورخ بزرگ قرن هفتم درباره آن آورده است : "... و گورهای متبرکه است نزدیک دربند آشنستان و آن مزار را هیبتی تمام است ." بقعه اصلی و کهن – که اینک در میان شبستان ها و رواق ها ی الحاقی واقع شده – یک چهار ضلعی به طول ۳۰/۴ متر است که از جانب شرقی با دریچه ای سنگی به خارج راه می یابد . این دریچه قوسی جناغی دارد و کتیبه ای در دور تا دور آن نگاشته شده که دارای تاریخ جمادی الاخر۶۴۰ قمری است و دو ردیف کاشی با طرح اسلیمی و گل و بوته آن را قاب کرده است .
به جز ضریح امامزاده در گوشه شمال شرقی بقعه ، سنگ قبر مکعب مستطیلی با نقوش و خطوط برجسته قرار دارد و متعلق به صدر الدین احمد خالدی – ملقب به صدر جهان ، وزیر غازان خان و از خاندان خالدیان قزوین – است که پنجره سنگی مشبکی بر بالای آن نهاده اند.این پنجره سنگی به ستاره های پنج ، شش و هشت پر و کتیبه ای به خطوط کوفی آراسته است . کاشی کاری زیبا و کتیبه های مختلف سنگی از قرون هفتم تا سیزدهم هجری را باید به ویژگی های دیگر این بنا افزود .

منبع : سازمان ایرانگردی و جهانگردی قزوین