سیاست لیبرمن افراطی؛ فرصتی برای فلسطینی‌ها

"آوگدور لیبرمن": "هیچ منطقی در مذاکرات کنونی در زمینه تشکیل کشور فلسطین که از سوی دولت سابق اسرائیل آغاز شده، وجود ندارد." این اظهارات تند و خشن از زبان یکی از چهره های افراطی رژیم اسراییل که در پی یک ائتلاف با حزب لیکود به رهبری نتانیاهو، وزارت امور خارجه این رژیم نیز به وی محول شد، اخیرا در جمع اعضای حزب "بیت نو" که از احزاب افراطی و ضد فلسطینی و تمامیت خواه در اسراییل است صادر شده است.
این صهیونیست افراطی که سابقه ی دیرینه در دشمنی با فلسطینی ها و سرکوب آنان دارد، با توجه به شرایط کنونی منطقه ای و بین المللی و در پی انتخابات اخیر در اسراییل و پس از حوادث غزه که بسیاری از سازمان های بین المللی و دولت ها حوادث رخ داده در آن منطقه را جنایت جنگی خوانده اند، این سخنان را به زبان آورده است.
البته پیش از این نیز در پی مذاکرات پس از خاتمه جنگ غزه و نشست های متعددی که برای ایجاد وحدت میان فلسطینیان و جدی شدن مساله صلح و استیفای حقوق مردم فلسطین مطرح شد، هشدارهایی از سوی برخی کارشناسان و آگاهان سیاسی داده می شد که دولت جدید اسراییل با گرایش های افراطی درون آن ممکن است در آینده روند صلح و پیگیری برای تشکیل کشور مستقل فلسطینی که از سوی برخی دولت ها و همچنین سازمان های بین المللی از جمله سازمان ملل متحد دنبال می شود را با مشکل مواجه کرد و خواسته های از سر زیاده طلبی باز هم از سوی سران اسراییل مطرح گردد.
حتی به خاطر می آوریم که در برخی تحلیل ها که در جریان نشست های قاهره برای ایجاد وحدت میان گروه های فلسطینی و تشکیل دولت ملی از سوی کارشناسان سیاسی بیان شد، گفته می شد که ممکن است دولت آینده اسراییل حتی بر تعهداتی که دولت "ایهوک اولمرت" خود را به آن پایبند نشان می دهد متعهد نباشد و تمامی آنها را در دوره بعد نقض کند و دلیل روشن برای این تحلیل بخشی از اظهارات اخیر همین لیبرمن است که در جمع اعضای افراطی حزب مطبوع خود به زبان آورده است که: "هیچ منطقی در مذاکرات کنونی در زمینه تشکیل کشور فلسطین که از سوی دولت سابق اسرائیل آغاز شده، وجود ندارد."
حال با توجه این نکات، این سوال مطرح است که آیا موضع اخیر وزیر امور خارجه اسراییل که با سکوت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این کشور و در عین حال واکنش منفی دولت های اروپایی همراه بوده، برای فلسطین و فلسطینیان و روند صلح یک تهدید است و باید زیر بار این زیاده خواهی رفت؟ و یا اینکه آیا باید در مقابل این تهدید واکنش تند نشان داد و به همان دامی افتاد که دولت اسراییل دنبال می کند؟ آیا باید از مسیر برخورد دیپلماتیک و پذیرش نقش سازمان های بین المللی برای حل مساله فلسطین خارج شد و تمامی اقداماتی که تاکنون انجام شده را پنبه کرد؟ و در واقع بهانه ای بدست سران افراطی اسراییل داد تا توجیهی برای اظهاراتی از نوع سخنان لیبرمن داشته باشند؟
به اعتقاد راقم این سطور، با توجه به فضایی که هم اکنون بر سیاست جهانی و معادلات بین المللی و منطقه ای حاکم است و تاحدودی این فضا پس از انتخابات ایالات متحده و طرح گفتمان جدید رییس جمهوری آمریکا که به ظاهر از تغییر سیاست ها حکایت می کند، که بخشی از آن نیز ناشی از واقعیت های موجود در جهان و ضرورت حل مشکلات و اختلافات جهانی و منطقه ای از طریق رعایت حقوق همه ی کشورها است، باید سخنان اخیر لیبرمن که با لحن تهدید آمیز و زورگویانه زده شده را به یک فرصت تبدیل کرد و سران اسراییل را در موضع انفعال قرار داد. همان تاکتیکی که سال ها علیه فلسطینیان به کار گرفته شده و گفته می شد که گروه هایی در میان فلسطینیان وجود دارند که مانع ازتحقق پیشنهادات و نتیجه گیری از مذاکرات می شوند و سران اسراییل همواره از این حربه و شاید غفلت برخی رهبران فلسطینی برای توجیه اقدامات تجاوزکارانه خود، کسب حمایت جهانی و به انفعال و انزوا کشیدن گروههای فلسطینی استفاده می کرد.
لذا به نظر می رسد اصلح است که در این شرایط حساس بین المللی، این تهدید را تبدیل به یک فرصت کرده و با بهره گیری از فنون دیپلماتیک و ظرفیت سازمان های مسوول جهانی و دولت ها و نفی هرگونه رفتار خشونت طلبانه و تمامیت خواهانه‘ سازمان ها موثر جهانی ودولت های ذی نفوذ و دارای نقش موثر را علیه اقدامات و سیاست های خشن وافراطی اسراییل بسیج کرده و افراطیون صهیونیست را در انزوا و انفعال قرار داد و از هرگونه سیاستی که روند مذاکرات و د رواقع بررسی واقعیت های فلسطین و حقوق مردم آن را مخدوش می کند و آب به آسیاب دولت صهیونیستی می ریزد پرهیز کرد و با ایجاد یک اجماع نسبی جهانی اسراییلیها را در موضع ضعف قرار داد.
در این شرایط رهبران فلسطینی خواهند توانست نسبت به استیفای حقوق ملت فلسطین با حمایت کشورها و سازمانهای جهانی قدم های محکم تری برداشته و شرایط را برای حل عادلانه مسائل فراهم نمایند. رهبران فلسطین باید از این فرصت استفاده کرده و اعتماد کشورهای اروپایی و آمریکا را بیشتر جلب نموده و زمینه را برای فشار بیشتر به اسراییل به عنوان رژیمی که به قطعنامه ها و تلاش های سیاسی جهانی برای حل مناقشات بی توجهی می کند آماده کنند.
باید موضع گیریهای افراطی در درون رژیم اسراییل و تهدیدهای آنان را به فرصتی برای شناساندن ماهیت مسوولان تلاویو، تحت فشار قرار دادن آنان، اجماع دولت ها و نهادهای غیردولتی دنیا علیه آنان تبدیل کرد. به نظر می رسد در شرایط سیاسی فعلی جهانی با کمی تدبیرمی توان بیش از هر زمان دیگر اسراییل را تحت فشار قرار داد و ظرفیت های بین المللی را نیز برای این منظور و استیفای حقوق فلسطینی ها به خدمت گرفت.

نویسنده : بهرام گل زاده

منبع : دیپلماسی ایرانی