افزایش کرایه تاکسی ها بر اساس یک قانون ذهنی

چند سال پیش، زمانی که مرسوم شده بود همزمان با آغاز سال نو در ایران، قیمت بنزین نیز افزایش پیدا کند، ناچاراً مسافران شهرهای مختلف کشور و خصوصاً تهرانیان به اجبار باید به افزایش قیمت تاکسی ها هم تن می دادند.
البته در این میان وجود تکنولوژی جدیدی به نام تاکسیمتر هم به هیچ عنوان نتوانست تا در مقابل روند صعودی قیمت تاکسی های گردشی و خطی تهران تاثیر چندانی داشته باشد. گویی تاکسیمتر تنها زینتی برای تاکسی ها محسوب می شد که از طریق آن قسمتی از جایگاه جلویی تاکسی ها به دستگاهی شماره انداز که بیشتر به ساعت شبیه بود تا هر چیز دیگری مزین شود.
این در حالی است که بسیاری از مسئولان تاکسی رانی کشور بارها و بارها رانندگان را مجاب به استفاده از تاکسیمتر کرده اند ولی هیچ کدام از این فعالیت ها ثمری را به دنبال نداشت و در حقیقت می توان اذعان داشت که هیچ گوش شنوایی روی نصایح مسئولان باز نیست. این در حالی است که مسئولان تاکسی رانی به دنبال اجرای طرح GPS در تاکسی ها هستند تا آنها را تحت نظر داشته باشند که با این شرایط، از هم اکنون می توان شکست تغریبی این طرح را پیش بینی کرد.
حال پس از گذشت سال ها از آن دوران و سهمیه بندی بنزین و همینطور با افزوده شدن شرکت های خصوصی تاکسی رانی که خود عاملی برای افزایش قیمت تاکسی ها شدند، شاهد هستیم که همچنان و حتی بدون افزایش در قیمت عرضه بنزین، کرایه تاکسی ها چه از نوع گردشی و چه خطی افزایش پیدا کرده است و همچنان هیچ مرجع رسیدگی کننده ای خود را مسئول رسیدگی به این معضل نمی داند و یا توانایی رسیدگی به این موضوع را ندارد!.
این در حالی است که بر اساس قانون، تاکسی رانی نبایدپیش از اعلام فرمانداری مبنی بر افزایش قیمت کرایه تاکسی ها، به افزایش آنها مبادرت کند. اما آنچه هم اکنون مشاهده می شود چیزی است غیر از آنچه قانون ارائه کرده است.
تمام این مسائل را در حالی می توان پذیرفت که از آن دسته تاکسیرانانی که در شهر می گردند تا رمز عبوری بنام " دربست " را بشنوند، نیز صرفه نظر کرد و کار آنها را به دست تقدیر سپرد. رانندگانی که اکثر سوار بر رخش هایی تندرو به نام سمند و پژو نشسته اند و هیچ عاملی نمی تواند افسار اسب تندرو آنان را جز قیمت های گزافی که برخی از اوقات از روی ناچاری هم بیان می شود، نگاه دارد.
در این بین کاملاً مشخص شده است که برچسب هایی که روی شیشه تاکسی ها مبنی بر میزان کرایه ای که باید از طرف رانندگان دریافت شود هم امری شبیه به تاکسیمتر است و اکثر رانندگان بی هیچ توجهی به این کرایه ها، آنطور که دلخواه خودشان است قیمت را انتخاب و به مسافران تحمیل می کنند و صد البته که پافشاری مسافران برای ارائه دلیل از طرف راننده هم به هیچ مقصدی ختم نمی شود مگر ارائه همان کرایه ای که مد نظر تاکسیران بوده است .
جالب اینجاست که بعضی از رانندگان طرح سهمیه بندی بنزین را مسبب اصلی افزایش کرایه های تاکسی می دانند و این درحالی است که مسئولان بر این باورند که میزان بالای بنزین عرضه شده به تاکسی ها باعث فروش آزاد بنزین توسط این افراد شده است و هر از چند گاهی به دنبال کاهش سهمیه تاکسی ها هستند.
از طرف دیگر تاکسی های شخصی هم که بعد از سهمیه بندی بنزین در تیر ماه سال گذشته، به سمت مراکز خط دار کردن تاکسی ها هجوم آورده بودند هم کم کم در حال خارج شدن از چرخه حمل و نقل درون شهری هستند و آرام آرام اثراتی از آن ها به چشم نمی خورد و همین کمبود تاکسی ها خود عاملی شده است تا تاکسی ها با استفاده مفید از افزایش تقاضا، قیمت عرضه را آنچنان که می پسندند افزایش دهند.
کاملاً مشخص است که در این شرایط و هرج و مرجی که خواسته یا ناخواسته دامان تاکسی رانی ایران و خصوصاً تهران را به خود گرفتار ساخته است نمی توان انتظار داشت که رضایت مسافران تامین شود و می توان پیش بینی کرد که شعار خدمت بی منت به عنوان آرمان مسئولان در شهرداری و تاکسیرانی به عنوان یکی از زیر مجموعه های آن نمی تواند در میان اعضای خانواده بزرگ ایران و تهران جایگاه خود را بیابد.
به هر تقدیر به نظر می رسد که مسئولان سازمان تاکسی رانی باید با تفکر روی میزان کرایه ها و با استفاده از قوانین تنبیهی، رانندگان را به حرکت در چارچوب قوانین مجاب کنند و با اتکاء به یک برنامه ریزی مدون و مشخص مسافران را از سردرگمی در خصوص کرایه ها درآورند و به نوعی تعداد کرایه ها را به مانند تعداد رنگ بندی های تاکسی چند دسته ای نکنند.

منبع : خودرو نیوز