زوج های ناموفق بخوانند!

بدیهی است که در شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی زندگی امروزی، تقریبا در همه خانواده ها مسائل و مشکلاتی وجود دارد. بنابراین، در اصل وجود مشکلات و اضطراب ها، نمی توان هیچ گونه تردیدی داشت; اما آن چه مهم است، نحوه اندیشه و روش های مقابله با این مشکلات است. در این جا به ذکر شیوه هایی می پردازیم که زوج های موفق در مقابله با مشکلات و اضطراب های زندگی از آنها استفاده می کنند. این شیوه ها عبارتند از:
۱) زوج های موفق اضطراب را بخشی طبیعی از زندگی زناشویی در نظر می گیرند.
تفاوت مهم میان زوج های موفق و ناموفق آن است که زوج های موفق، از همان بدو زندگی، انتظار وجود اضطراب و مشکل را در زندگی دارند و سعی نمی کنند که آنها را انکار نمایند و حلاوت و شیرینی زندگی را در وجود این مشکلات - اعم از اقتصادی، کاری، عاطفی، ارتباطی و... - می دانند; در حالی که زوج های ناموفق، وجود اضطراب و مشکل را در زندگی، امری غیرعادی و مصیبت زا می دانند. زوج های موفق مشکل یا اضطراب را امری موقتی می دانند و تلاش می کنند تا بر مهارت های خود برای مقابله با آنها بیفزایند و از این که می توانند با مشکلات تازه برخورد کنند، احساس خوبی دارند و در مقابل، زوج های ناموفق، آنها را امری دائمی می دانند و از این که در زندگی آنها مشکل و اضطراب وجود دارد، احساس گناه می کنند و به جای یافتن راه حل، علت مشکل را در دیگران جست وجو می کنند و به جای توجه به جنبه های مثبت و توانمندی های خود به جنبه های منفی و ناتوانایی های خود توجه دارند. که این عامل، موجب شکست خوردگی آنان می شود.
۲) زوج های موفق احساسات و نظرات خود را با هم در میان می گذارند.
حرف نزدن یا کم حرف زدن زن و شوهر با هم، یکی از پدیده های متداولی است که خود ریشه بسیاری از اضطراب هاست. در یک مطالعه، ۲۲ زن و شوهر را از هم جدا کردند و از آنها خواستند که مسائل مهم ارتباطی خود را در زندگی زناشویی یادداشت کنند. نظرات مردان به شرح زیر بود:
۱) زنم از من جواب های فوری می خواهد; اما من می خواهم در این باره فکر کنم.
۲) زنم انتظار دارد که جزئیات هر موضوعی را شرح بدهم; خود او هم تا بخواهد حرف هایش را کش می دهد; نمی دانم چرا به اصل مطلب نمی پردازد.
۳) زنم همیشه می گوید: «به من توجه کن، بگو که زن ارزشمندی هستم»; اعصابم را خرد کرده است.
خانم ها نظرات متفاوتی داشتند. چکیده نظرات خانم ها چنین است:
۱) شوهرم به حرف های من دقت نمی کند و بلافاصله در مقام قضاوت بر می آید.
۲) تذکرهای مرا به حساب غرولند می گذارد.
۳) من احساساتم را با او در میان می گذارم اما او این کار را نمی کند.
فلورا دیکز نویسنده و محقق امور ارتباطات می گوید:
تقریبا همه زوج ها با هم نزاع می کنند. بسیاری از آنها از این که موضوع را به زبان بیاورند، خجالت می کشند. در واقع، ازدواجی که در آن هیچ اختلافی وجود نداشته باشد، مرده است و یا به دلیل مشکلات احساسی و عاطفی، در شرف مرگ است. اگر کسی به زندگی خانوادگی خود علاقه مند باشد، به احتمال زیاد، برای رسیدن به خواسته های خود می جنگد.
نزاع، مساله نیست; توانایی حل و فصل دعوا یا اختلاف، تعیین کننده موفقیت زن و شوهر در برخورد با اضطراب هاست که بر اثر اختلاف، به خانواده راه پیدا می کند. زوج هایی که با دو هفته سکوت اختیار کردن، با اختلاف زناشویی خود برخورد می کنند، در واقع با اضطراب روبه رو نمی شوند. این روش، بر شدت تنش موجود در خانواده می افزاید. زن و شوهری که با هم برخورد جسمانی می کنند یا به هم بد و بیراه می گویند، سطح اضطراب میان خود را افزایش می دهند. زوج هایی که با اضطراب کنار می آیند، کسانی هستند که اختلاف را حل و فصل می کنند.

منبع : روزنامه مردم‌سالاری