انتخاب میان بد و بدتر تعیین قهرمان خسته

همان قدر که طرح تعطیلی ۴۰ روزه لیگ برتر فوتبال ایران پیشنهاد نامعقولی بود، طرح برگزاری ۶ هفته پایانی این رقابت ها در طول ۲۳ روزه هم دشوار نشان می دهد و معلوم نیست استدلال برگزار کنندگان لیگ در این باره چه بوده است.
درست است که تیم ملی ایران باید قبل از دیدار ۱۳ خرداد خود با امارات (که شروعی بر ۴ مسابقه باقی مانده کشورمان در گروه پنجم انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ در قاره آسیا است) یک مسابقه تدارکاتی در برابر کشور آفریقایی مالی داشته باشد، اما شرایط به گونه ای نیست که نتوان لیگ را تا دو یا سه خرداد به درازا کشاند. در این صورت نیز فقط ۵ روز فرصت و مهلت اضافی نصیب تیم ها می شود، اما همان نیز بد نخواهد بود و برای تیم هایی که مجبورند بدون نفس تازه کردن بلافاصله به میدان برگردند و در دیدار بعدی خود شرکت کنند، همان تک روزهای اضافی نیز می تواند حیات بخش باشد و قدری از خستگی شان بکاهد.
وقتی تیم ها از تصمیم ثانویه فدراسیون در خصوص لغو تعطیلی ۵/۱ ماهه و به پایان رساندن لیگ قبل از اردوی تیم ملی کسب اطلاع کردند، چنان دچار شعف شدند که از یاد بردند برنامه فشرده فعلی حتی از طرح تعطیلی ۴۵ روزه نیز مضرتر و آسیب رسان تر است و تیم های ما را که عادت به برگزاری دو مسابقه در هر هفته ندارند، به شدت از تک و تا خواهد انداخت و به همان میزان و منوال بر نتایج کار تمامی تیم ها تاثیر خواهد نهاد.
شاید بعدا و در پایان کار عنوان شود که این امر در نهایت باعث تعیین تیم قهرمان نشده است، اما در شرایطی که سپاهان به خاطر حضورش در جام باشگاه های آسیا باید صبح و شب مسابقه بدهد(!)، چگونه می توان این امر را بر نتایج این تیم فاقد تاثیر تلقی کرد و مهم نشمرد؟ اگر هم سپاهان قهرمان نشود و یکی از تعقیب کنندگانش در صدر جای گیرد، باز باید مساله فوق و فشردگی در برگزاری این مسابقات را در آن دخیل شمرد زیرا اگر صباباتری قهرمان شود، قطعا کوفته شدن سپاهان در کوره مسابقات متوالی لیگ در این امر سهم به سزایی را ایفا کرده است.
آن سوی قضیه نیز صادق است، زیرا خسته و رنجور شدن صباباتری در گرداب بازی های متعدد هم امکان دارد کار سپاهانی ها را برای رسیدن به قهرمانی آسان تر کرده باشد.
● برنامه ریزی اصولی؟
چون هنوز هفته های بیست و نهم تا سی و چهارم لیگ به حرکت در نیامده و صرفا در آستانه آن قرار داریم، هنوز تیم های حاضر در مسابقات نفهمیده اند که چه ضرر بزرگی به آنها وارد شده و چه ضربه سنگینی به آنان خورده است و شدت و دشواری آن را فقط زمانی حس خواهند کرد که مسابقات به راه بیفتد و با کابوس هر سه تا چهار روز یک مسابقه روبه رو شوند.
حتی در اروپا که تیم های باشگاهی آن به برگزاری دو مسابقه به طور نسبی در هر هفته عادت دارند و هیچ گاه از این بابت گلایه نمی کنند رسم نیست که در ۲۳ روز ۶ مسابقه متوالی را برای تیم ها ترتیب بدهند و این رخداد طاقت فرسایی است که هر تیمی را از صحنه به در می کند.
هفته بیست و نهم در روزهای ۵ و ۸ اردیبهشت، سی ام در ۱۱ تا ۱۳ اردیبهشت، سی و یکم در ۱۴ و ۱۶ اردیبهشت، سی و دوم در ۲۲ اردیبهشت، سی و سوم در ۲۵ اردیبهشت و سی و چهارم در ۲۸ اردیبهشت برگزار می شوند و این ظلمی است که هرگز بر تیم های باشگاهی ما روا نشده بود و معلوم نیست سازمان لیگ با ارایه چنین برنامه ای چگونه ممکن است خودش را یک برنامه ریز صحیح بشمرد و فدراسیون فوتبال چطور می خواهد از برنامه ریزی اصولی سخن به میان آورد؟
تیم های حاضر در لیگ چنان از کابوس تعطیلی ۴۵ روزه به ترس افتاده بودند که هنوز نتوانسته اند برآورد دقیقی از شرایط جدید و تقویم و زمان تازه برگزاری ۶ هفته پایانی لیگ داشته باشند و اگر می داشتند، قطعا بسیاری شان استعفا داده و از خیر ادامه حضور در رقابت ها می گذشتند.
در سیستم و برنامه تازه برگزاری باقی مانده لیگ اوج دشواری را باید در روزهای ۲۲ تا ۲۸ اردیبهشت نشان کرد، زیرا در چنین فرصت اندکی هر تیم باید سه مسابقه برگزار کند که معدل سه بازی در ۷ روز را به دست می دهد(!) و معلوم نیست اگر این را بی منطقی صرف نیانگاریم چه نامی شایسته آن خواهد بود؟
● فدراسیون پراشتباه
می شد از بسیاری از تعطیلی های غیرضروری و پرهیز شدنی در طول فصل اجتناب کرد و می شد برخی رکودها و توقف ها را از دستور کار حذف کرد تا کار به نقطه کنونی نرسد و مهمتر از همه این که می شد لیگ را بیهوده و بدون پشتوانه ۳۴ تیمی نکرد و همان ۳۰ تیمی نگه داشت تا دچار بحران فعلی نشد و در آن صورت لیگ در همین چند روز پیش رو پایان می یافت.
و باز مهمتر از همه این که می شد فدراسیونی بسیار بهتر و قوی تر از فدراسیون پراشتباه فعلی را انتخاب کرد و مردانی را به کار گماشت که برنامه ریزان بهتر و معقول تری باشند و تصمیم هایشان منطبق بر واقعیات فوتبال ما باشد و نه غریبه و دور از آن.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان