ریشه‌شناسی زبان ترکی آذربایجانی

زبان سند هویت هر ملتی است. سندی که اثبات آن تبلور ذات هر خلقی است. در واقع موجودیت هر ملتی در این کره خاکی نشانگر حضور زبانی اوست. زبانی که مورد تکلم واقع می‌شود از طریق اصوات، هجاها و آثار مکتوب سند زنده‌ا ی بر جای می‌گذارد، سندی که جزئی از میراث بشری است و بر همه انسان‌های فکور است که از موجودیت، حق حیات و فضای تنفسی آن زبان در ابعاد گوناگون مدافعه نمایند. این سند در وجود فیزیکی و آثار معنوی میلیون‌ها انسانی حک شده که به آن زبان سخن می‌گویند. بنابراین رسمیت هر زبانی را نه حاکمان، بلکه خود ملتی که به آن زبان لب می‌گشایند، تعیین می‌کنند. پس به سخنی، هر زبان برای ملت صاحب زبان رسمی است. زبان ضمناً آئینه‌ای است که هر ملتی خود را، در گذرگاه تاریخ، در آن مشاهده می‌کند. این سند زنده در آئینه تاریخ جهان می‌درخشد هر چند که عده‌ای بخواهند این سند و این آئینه را مخدوش و تیره ببینند.
زبان هیچ ملتی در عرف بین‌الملل نیازی به اثبات ندارد، بزرگ‌ترین دلیل وجودی هر زبانی حضور ملتی است که به آن زبان تکلم می‌کنند و با این طریق کاروان تمدن بشری را غنا می بخشند، خواه این متکلمین زبانی میلیونی باشد یا کمتر. کمیت در عرصه موجودیت زبانی زیاد مورد اختلاف نیست. زبان‌ها با تفاوت‌های خویش موزائیک زیبائی از ملل و نحل در جهان پدید آورده‌اند، جهانی که در مواردی قدرتمندان بر آن شده‌اند این سند هویت و این آئینه زلال بشری را مکدر کنند.

حمید دادی‌زاده

منبع : سایت یاشیل میشو