برای رسیدن به جامعه ای دموکراتیک چه موانعی داریم

برای رسیدن به جامعه ای دموكراتیك و قانونمدار تمام افرادی كه در یك محدوده جغرافیایی مشترك زندگی می كنند، وظایفی مشترك دارند! با توجه به اینكه برای هر یك از افراد یك ملت در اولویت اول سرزمینی است كه میراث دار آن هستند، بدون در نظر گرفتن عقاید قومی، مذهبی، مسلكی و سایر موارد. در كشوری كه اینگونه پراكندگی های گوناگون وجود دارد، تنها نقطه مشترك برای ایجاد چنین جامعه ای، رسیدن به پیشبرد روح میهن پرستی است. وقتی این اشتراك نظر پدیدار شود و تمام آرا و اندیشه ها زیر یك چتر و بدون در نظر گرفتن عقاید شخصی و گروهی گردهم آیند كه با احترام متقابل به هم و در سایه همزیستی و حقوق برابر نهادینه شوند، بدون شك چرخ زنگ زده این نهضت به حركت درخواهد آمد. در جامعه ای دموكراتیك افكار و اندیشه ها باید تحمل یكدیگر را داشته و به نقد درست در چارچوب قانون بپردازند و به رقیبان اجازه دهند به تولید اندیشه ها پرداخته و آن را آزادانه تقدیم مردم نمایند و در نهایت اندیشه ای كه به مذاق اكثریت مردم خوش آید، پی ریزی شود. آزادی بیان و اندیشه شرط نخست رسیدن به چنین جامعه ای است. موانعی كه رسیدن به این مهم را به تاخیر انداخته، فرهنگ تك اندیشی و اجازه ندادن به بروز خواسته های تمام جامعه است.
با نگاهی گذرا نیازهای موجود را می توان چنین برشمرد.
۱- ایجاد فضای آزاد سیاسی و اظهارنظر تمام گروه ها و عقاید كه در یك كشور به طور برابر زندگی می كنند.
۲- احترام متقابل ادیان، گروه ها و دستجات سیاسی و اجتماعی به یكدیگر.
۳- ایجاد تشكل های صنفی و احزاب سیاسی بدون محدودیت و امكان بروز افكار آنها در تمام سطح جامعه.
۴- ایجاد رسانه های آزاد (ركن چهارم دموكراسی) در جهت شناساندن مطالبات مدنی مردم از سطوح پایین جامعه به سطوح بالای آن و بالعكس. جلوگیری و انسداد چنین راه هایی همان موانع رسیدن به جامعه ای دموكراتیك و قانونمدار می تواند باشد.

هرمز شریفیان

منبع : روزنامه شرق