سید ابو طالب‌بن سید ابو تراب حسینی قاینی خراسانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۲۳۰ -۱۲۹۳) قمری
محل تولد: ایران - خراسان - قائن
شهرت علمی و فرهنگی: عالم امامی ، فقیه ، اصولی ، رجالی ، متکلم و مصنف
مقدمات و علوم اولیه را همراه ملا محمدحسن قاینی نزد علماءِ قاین فرا گرفت. آنگاه به مشهد رفت و از محضر استادانی چون آیت‌الله سید محمد رضوی ، معروف به قصیر خراسانی ، و آیت‌الله شیخ محمد رحیم بروجردی استفاده برد و به اخذ اجازۀ اجتهاد و افتاء از سوی آنان نائل آمد. سپس به حوزۀ علمیۀ اصفهان رفت ، و با ملا حمزه قاینی در بحث حجهٔالاسلام حاج محمدحسن کرباسی شرکت کرد. پس از چندی از فرزند خود ، آیت‌الله شیخ ابراهیم کرباسی کاخکی ، اجازۀ اجتهاد و لقب مصباح‌الشریعهٔ گرفت. آنگاه به نجف رفت و از محضر فقیه و مشهور شیخ محسن خنفر بهره برد و تقریرات درس او را نوشت و مدت‌ها در ملازمت آن استاد بود و از وی اجازۀ اجتهاد گرفت. پس از آن به قائن بازگشت و مرجع خاص و عام گردید و در ضمن انجام امور شرعی مردم و تدریس در حوزۀ علمیۀ قائن ، به تصنیف کتب با ارزشی همت گماشت. آیت‌الله شیخ محمد باقر گازاری (قاینی) بیرجندی و ملا محمدبن ملا عبدالحسین قاینی و نجف‌بن علی‌‌‌‌اکبر بیرجندی و محمد حسین قاینی کاخکی از شاگردان او بودند. وی هنگامی‌که به حج مشرف شد در کراچی پاکستان توسط افراد امیر علم‌خان ، حاکم قائن ، به شهادت رسید و همان‌جا نیز به خاک سپرده شد. از آثار وی: "الدرهٔالباهرهٔ" ، در توحید؛ "الدرهٔ" ، در معارف خسمه؛ "ینابیع‌الولایهٔ" ، رساله‌ای در احکام ولایت قانونی و اقسام آن؛ "الکواکب‌السبعهٔ" یا "سبعۀ‌ سیاره" ، در هفت مسأله اصولی؛ "فوائدالغرویه" ، در درایه و رجال؛ "ماحی‌الضلالهٔ و الغوایهٔ" ، در رد کتاب "شمس‌الهدایهٔ و قالع‌الضلالهٔ" خان ملاخان ، معروف به ملا شمس مفتی هرات؛ "الدروس" ، تقریرات درس استاد او شیخ خنفر؛ "المکاسب"؛ "مناسک‌الحج"؛ "رسالهٔ فی صلاهٔالمسافر"؛ "السؤال و الجواب" ، به فارسی و عربی.

منبع : مطالب ارسالی