به راه حل موقتی پایان دهید

خاورمیانه مثل جعبه باروتی است با چند بازیگر كلیدی كه در اطراف آن منتظر فرصتی هستند تا دشمنانشان را با بمب، موشك یا گلوله نابود كنند. یكی از نقاط ضعف اسرائیل و علل همیشگی بروز خشونت به اسارت گرفتن افراد است. فلسطینی ها و لبنانی ها می دانند كه یك سرباز یا یك غیرنظامی اسیر اسرائیلی علت درگیری یا برگ برنده ای برای مبادله زندانیان است.
این فرضیه مبتنی بر مبادلاتی مشابه در گذشته است نظیر: ۱۱۵۰ عرب، بیشتر فلسطینی، در برابر سه سرباز اسرائیلی در سال ۱۹۸۵ ۱۲۳ لبنانی در برابر اجساد دو سرباز اسرائیلی در سال ۱۹۹۶ و ۴۳۳ فلسطینی در برابر یك تاجر و اجساد سه سرباز اسرائیلی در سال ۲۰۰۴.
همین ترفند در ماه ژوئن آغاز شد. در آن زمان فلسطینی ها تونلی را در زیر استحكامات اطراف غزه حفر و سپس به سربازان اسرائیلی حمله كردند، آنها توانستند دو سرباز اسرائیلی را كشته و یك تن را نیز به اسارت بگیرند. فلسطینی ها پیشنهاد دادند كه حاضرند این سرباز اسرائیلی را در برابر آزادی ۹۵ زن و ۳۱۳ كودك كه در میان حدود ده هزار عرب تحت اسارت اسرائیل هستند، مبادله كنند. اما این بار اسرائیل معاوضه را نپذیرفت و به منظور آزادی آن سرباز اسرائیلی و جلوگیری از شلیك موشك به سوی اسرائیل به غزه حمله كرد. خساراتی كه در پی این حمله به بار آمد، زمینه مصالحه میان جناح های درگیر فلسطینی و حمایت از آنان در سراسر جهان عرب را پدید آورد.
حزب الله سه سرباز اسرائیلی را كشت و دو تن دیگر را به اسارت گرفت و سپس خواستار خروج اسرائیل از اراضی مورد مناقشه و تبادل برخی از زندانیان لبنانی شد. با حمایت آمریكا بمب ها و موشك های اسرائیلی بر لبنان باریدن گرفتند. در همین حال موشك های حزب الله نیز شمال اسرائیل را مورد اصابت قرار دادند.
مجازات كردن غیرنظامیان به این امید واهی كه آنها حماس و حزب الله را مسئول این واكنش ویران كننده بدانند، غیرانسانی است و نتیجه ای معكوس دربرخواهد داشت. نتیجه این شد كه اعراب و افكار عمومی جهان در حمایت از این گروه ها یك صدا شوند و محكوم كردن اسرائیل و آمریكا شدت بیشتری به خود بگیرد.در واكنش به محكومیت جهانی علیه حمله به روستای قانا كه به كشته شدن ۵۷ غیرنظامی منجر شد تهاجم مشابه در ۱۰ سال پیش نیز ۱۰۶ كشته در آن برجای گذاشت اسرائیلی ها آتش بس دو روزه اعلام كردند، اما آن را به اجرا درنیاورند. این بار هم مانند گذشته اسرائیلی ها ابراز «تاسف عمیق» كرده، قول انجام «تحقیقات سریع» را دادند و اعلام كردند كه پیش از حمله به صورت هوایی اعلامیه هایی را مبنی بر هشدار به خانواده ها برای ترك خانه هایشان پخش كرده بودند.
ضرورت فوری در لبنان این است كه حملات اسرائیل خاتمه یافته، نیروهای نظامی سازمان ملل كنترل جنوب لبنان را به دست گرفته و حملات آتی علیه اسرائیل از سوی حزب الله متوقف شوند. اسرائیل هم باید از تمام اراضی لبنان از جمله مزارع شبعا خارج شده و زندانیان این كشور را آزاد كند. با این حال ایهود اولمرت دو روز پیش آتش بس را رد كرد.اینها امیدهای بلندپروازانه هستند، اما حتی اگر شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ای را كه به راه حلی نهایی منجر شود، تصویب كند و به اجرا درآورد، تسكین و آرامشی موقتی و ناپایدار ایجاد خواهد شد. متاسفانه مناقشه اخیر بخشی از دور مكرر و گریزناپذیر خشونت است كه در نتیجه فقدان یك توافق جامع در خاورمیانه پدید آمده است و این وضعیتی است كه به دلیل فقدان تلاش های واقعی برای دستیابی به چنین هدفی در ۶ سال گذشته بدتر نیز شده است.
رهبران دو طرف اكثریت قوی را كه خواستار صلح هستند، در نظر نگرفته و اجازه می دهند كه خشونت های تندروانه بر تمام فرصت ها برای ایجاد یك اجماع سیاسی پیشی بگیرند. اسرائیلی های زخم خورده به این امید واهی دل بسته اند كه با عقب نشینی یك جانبه از سرزمین های اشغالی زندگی راحت و امن تری خواهند داشت. این درحالی است كه فلسطینی ها شاهد تبدیل شدن اراضی به جا مانده خود به زباله دانی هایی هستند كه با «حصار امنیتی» تحریك آمیزی محصور شده اند. حصاری كه زمینه نگرانی دوستان اسرائیل را فراهم می آورند و در ایجاد امنیت و ثبات ناكام مانده است.
ویژگی های كلی یك توافق دوطرفه و بلندمدت كاملا روشن و شناخته شده هستند. تا زمانی كه اسرائیل با اشغال سرزمین های عرب و ستم به فلسطینی ها قطعنامه های سازمان ملل، سیاست رسمی آمریكا و «نقشه راه» بین المللی را نقض كند، صلحی پایدار و واقعی برای هیچ كس در این منطقه آشوب زده ایجاد نخواهد شد. رهبران دولت آمریكا مانند همه دولت های پیشین از زمان تاسیس اسرائیل در خط مقدم تلاش های دستیابی به هدف قدیمی به رسمیت شناختن رژیم اسرائیل قرار بگیرد. مانع اصلی در برابر پیشرفت سیاست آمریكا در راستای این هدف آن است كه گفت و گو در مورد موارد مورد اختلاف فقط بر مبنای رفتار چاپلوسانه پیگیری شود و طرف هایی كه اظهارات آمریكا را مردود دانسته اند، محروم شوند. اگر ما خواهان دستیابی به توافقاتی تضمین شده هستیم، گفت و گوی مستقیم با سازمان آزادیبخش فلسطین یا حكومت خودگردان و دولت دمشق ضروری است. ناكامی در توجه به این موضوعات و رهبران می تواند در برگیرنده خطراتی باشد كه به بی ثباتی گسترده تر در منطقه منجر شود. مردم خاورمیانه شایسته عدالت و صلح هستند و ما در جامعه بین الملل، رهبری قوی و حمایتمان را مدیون آنها هستیم.

جیمی كارتر
ترجمه: نیره محمودی
منبع: واشینگتن پست

منبع : روزنامه شرق