نام مبارک امام علی (ع)

● چرا اسم حضرت علی(ع) صریحا در قرآن نیامده است؟
چرا خداوند متعال درآیه‏ای که به مناسبت غدیرخم نازل شده ـ یا در جاهای دیگر آن ـ صراحتا نام امام علی‏ابن‏ابی‏طالب(ع) را ذکر نکرده و امروز باعث شده ما مسلمانان به دو دسته بزرگ شیعه و سنی تقسیم شویم؛ آیا مانعی داشت که خداوند همان طور که اسم حضرت مریم، موسی، عیسی و لقمان: را آورده، نام مبارک امیرالمؤمنین(ع) را هم در آن ذکر می‏کرد؟
▪ پاسخ:
هرچند در قرآن، آیاتی وجود دارد که به گفته شیعه و اهل‏سنت، جز بر علی(ع) و برخی دیگر از امامان برهیچ کس دیگری قابل انطباق نیست، همچون آیه ولایت (مائده، ۵۵)، آیه مباهله (آل عمران، ۶۱) و... ولی به خاطر مصالحی، نام آنان به صراحت در قرآن نیامده است.
یکی از دلیل‏های نیامدن نام امامان: در قرآن، این است که قرآن تنها کلیات مسایل را بیان کرده و تبیین جزئیات آن، به پیامبر(ص) واگذار شده است.
شخصی به نام ابی‏بصیرمی‏گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: «مردم می‏گویند چرا از حضرت علی (ع) و اهل‏بیت او نامی در قرآن کریم نیامده است؟» امام(ع) فرمودند:
«به کسانی که چنین اعتراضی می‏کنند، بگویید: همان گونه که نماز در قرآن آمده، ولی سه یا چهار (رکعت) بودن آن مشخص نشده و پیامبر(ص) آن را برای مردم تفسیر کرده، همچنین زکات (در قرآن) نازل شده، ولی مقدار آن مشخص نشده و رسول خدا(ص) آن را برای مردم تفسیر کرده و... همین طور در قرآن آمده است که (اطیعوا الله و اطیعواالرسول و أولی الأمر منکم)؛ (نساء، ۵۹) «از خدا و رسولش و اولی‏الامر اطاعت کنید.» این آیه درباره علی و حسن و حسین، نازل شده و پیامبر(ص) فرمود: «هرکه من مولای اویم، پس علی مولای اوست.» (یعنی همان گونه که تفسیر جزئیات نماز، زکات و حج به پیامبر(ص) واگذار شده که دستورهای الهی را به مردم برسانند معرفی «اولی الامر» نیز به ایشان واگذار شده تا آن‏ها را به مردم معرفی کنند .)» سپس امام صادق(ع) سایر آیات و روایاتی را که در این باره آمده، ذکر فرمود.
یکی دیگر از حکمت‏های نیامدن نام علی و اهل بیت: در قرآن، این است که در این کتاب الهی، آیاتی درباره اهل‏بیت(ع) نازل شده که بسان تصریح به نام آنان و بهتر از تصریح است؛ مانند آیه ۵۵ سوره مائده که می‏فرماید: «ولی و سرپرست شما تنها خداوند و پیامبرش و افراد مؤمن هستند؛ افراد مؤمنی که نماز برپای داشته و در حال رکوع زکات می‏دهند.» دانشمندان شیعه و اهل سنت نقل کرده‏اند که فقط حضرت علی(ع) در حال رکوع انگشتر خود را به فقیر داد. در نتیجه، تفاوتی نداشت که خداوند متعال بفرماید: «سرپرست شما خداوند و رسولش و حضرت علی(ع) هستند.»، یا این که صفاتی از آن حضرت نقل کند که منحصر به فرد بوده و تنها برحضرت علی(ع) منطبق باشد. کسی که به دنبال حقیقت باشد، از هردو گفتار، یک مطلب را می‏فهمد؛ با این تفاوت که اگر نام حضرت علی(ع) به صراحت در قرآن می‏آمد، به احتمال نزدیک به یقین، نااهلان قرآن را تحریف می‏کردند و به خاطر خصومت با آن حضرت و محو و حذف نام ایشان از قرآن، در قرآن دست می‏بردند؛ چنان که تا مدتی تدوین احادیث پیامبر اکرم(ص) را به همین منظور، ممنوع کردند! ولی در صورتی که با ذکر اوصاف گفته شود، دیگر افراد نااهل دست به تحریف آیات قرآن نزده و ولایت امیرمؤمنان علی(ع) نیز برای حقیقت جویان روشن می‏شود.
شیعه و اهل سنت متفق‏اندکه پیامبر(ص) فرمود: «من از میان شما می‏روم؛ ولی دو چیز گرانبها بین شما به یادگار می‏گذارم که اگر به آن دو متمسک شوید، هیچ گاه گمراه نمی‏شوید. کتاب خدا و اهل‏بیتم، خداوند دانا به من خبر داده که این دو، هیچ گاه از یکدیگر جدا نمی‏شوند تا درحوض کوثر بر من وارد شوند.» ولی عده‏ای چون عمربن خطاب ـ در مریضی منجر به وفات پیامبر(ص) ـ فریاد برآوردند که: «کتاب خدا ما را کافی است.» و اجازه ندادند وصیت پیامبر (ص) نوشته شود؛ چون می‏دانستند که می‏خواهد درباره اهل‏بیتش وصیت کند. پس یقین بدانید که اگر حتی در صد آیه به صراحت نام حضرت علی(ع) می‏آمد، این عده آن آیات را از قرآن حذف می‏کردند و می‏گفتند: «بقیه قرآن ما را کافی است.» و مردم نادان هم دم برنمی‏آوردند؛ چنان که علی(ع) و حضرت زهرا(س) را آن همه آزار دادند و مردم چیزی نگفتند. وانگهی خلیفه اول و دوم که صدها روایت از پیامبر(ص) را جمع‏آوری کرده و همه را سوزاندند؛ اصلا بعید نبود که جهت مطامع دنیایی خود، بسیاری از آیات قرآن را نیز بسوزانند. علاوه بر آنچه گذشت، حکمت‏های دیگری نیز در نیامدن نام اهل‏بیت: در قرآن وجود دارد که بیان همه آن‏ها در این مختصر نمی‏گنجد.

http://wayoflife.blogfa.co

منبع : مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران