۲۰ ژوئیه ۱۹۵۱ ـ ترور ملک عبدالله در مسجد اقصی

بیستم ژوئیه ۱۹۵۱ ملک عبدالله پادشاه وقت اردن (جد ملک عبدالله فعلی) به دست یک فلسطینی به نام مصطفی شکری (خیاط) در بیت المقدس هنگام ورود به مسجد اقصی با شلیک سه گلوله کشته شد.
ملک عبدالله متهم شده بود که تحت نفوذ انگلیسی ها به فلسطینی ها خیانت می کند و به همراه دولت لبنان قصد مصالحه جداگانه با اسرائیل را دارند. چهار روز پیش از این واقعه، الصلح نخست وزیر لبنان که برای دیدار ملک عبدالله به اردن رفته بود در این کشور ترور شده بود.
در آن زمان، نه تنها فلسطینی ها بلکه گروهی از اعراب ملک عبدالله را به دلیل تصرف قسمت قدیمی بیت المقدس در جریان جنگ یهودیان و فلسطینی ها خائن به ملت عرب می دانستند و می گفتند که ملک عبدالله به جای تصرف بیت المقدس که متعلق به فلسطینی ها است باید ارتش خود را در جهت دریا به حرکت درمی آورد و پیشروی یهودیان مسلح را سد می کرد. مفتی اعظم فلسطین نیز همین نظر را نسبت به ملک عبدالله داشت.
ملک عبدالله که هنگام مرگ ۶۹ ساله بود در جریان جنگ جهانی اول به انگلیسی ها در خارج ساختن سرزمین های عرب از دست عثمانی ها کمک کرده بود که پس از جنگ او را امیر کشور تازه تاسیس اردن و پس از دادن استقلال به اردن، پادشاه این کشور کرده بودند. در آن زمان هدف انگلستان از ایجاد دو کشور سلطنتی اردن و عراق این بود که سوریه بزرگتر تشکیل نشود که سدی بزرگ بر سر راه منافع و سیاستهای انگلستان در خاورمیانه باشد.
پس از ترور ملک عبدالله، پسرش طلال که به بیماری ضعف اعصاب مبتلا بود بر جای او نشست و پس از او نوبت به ملک حسین پسر طلال رسید که ۱۷ ساله بود. وی هنگام تیراندازی به پدر بزرگش در کنار او بود.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز