شیخ محمدحسین‌بن حاج محمدحسن معین‌التجار غروی اصفهانی

جنسیت: مرد
تخلص: مفتقر
تولد و وفات: (۱۲۹۶ -۱۳۶۱) قمری
محل تولد: کاظمین
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه اصولی ، مرجع تقلید ، حکیم ، ادیب و شاعر
مشهور به کمپانی. اصل وی از نخجوان است. نیای او پس از سقوط قفقاز در برابر روس‌ها به تبریز و از آنجا به اصفهان هجرت نمود ، لذا این خانواده به اصفهانی مشهور شدند.
مقدمات را در کاظمین خواند و آنگاه به نجف رفت و سطوح را نزد شیخ حسن تویسرکانی خواند و از محضر آخوند خراسانی بهرۀ کامل برد و مدت سیزده سال فقه و اصول را از ایشانن و همچنین از آقا سیدمحمد فشارکی و آقا رضا همدانی به‌طور کامل فرا گرفت. او علوم معقول و فنون فلسفه را از فیلسوف بزرگ حاج میرزا محمدباقر اصطهباناتی شیرازی اخذ کرد ، تا اینکه مرجع تقلید جمعی از شیعه شد. او علاوه بر مراتب علمی دارای ملکات اخلاقی بود. در نجف اشرف درگذشت و در صحن علوی در مقبرۀ جنب مناره ایوان طلا دفن شد. از او بیش از بیست کتاب و رساله برجای مانده است. از جمله آثار وی: "نهایهٔالدرایهٔ فی شرح‌الکفایهٔ" آخوند خراسانی ، در دو مجلد؛ حاشیه بر "مکاسب" شیخ انصاری؛ "اربع قواعد فقهیهٔ"؛ "الحقیقهٔالشرعیهٔ"؛ "ارجوزه‌ای در "فلسفهٔ‌العالیهٔ"؛ ارجوزه‌ای در "الصوم"؛ دو رساله در "المعاد"؛ "الاجتهاد و التقلید و العدالهٔ"؛ "الاصول علی منهج‌الحدیث"؛ "الوسیلهٔ فی اهم ابواب‌الفقه" یا "رسالۀ عملیه"؛ "انوارالقدسیهٔ" ، شعر عربی ، بیست و چهار قصیده در تاریخ زندگانی پیامبر (ص) ، عموهای وی و ائمه (ع) و فرزندان او؛ "تحفهٔالحکیم" ، منظومه‌ای در فلسفه؛ "دیوان" غزلیات حکمت و عرفان؛ "دیوان" شعر ، فارسی ، در مدائح و مراثی اهل بیت (ع).

منبع : مطالب ارسالی