دختران مادی - MATERIAL GIRLS

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : هیلاری داف، سوزان داف، میلتن کیم، مارک مورگان، تیم وسلی، گای اوسیری و دیوید فیگنبلوم
کارگردان : مارتا کولیج
فیلمنامه‌نویس : جسیکا اوتول، ایمی راداین و جان کوئینتنس
فیلمبردار : جانی ا. جنسن
آهنگساز(موسیقی متن) : جنی ماسکت
هنرپیشگان : هیلاری داف، هیلی داف، آنجلیکا هیوستن، آلخاندرو رُز ـ گارسیا، مارتا کونچیتا آلونسو، برنت اسپاینر و لوکاس هاس
نوع فیلم : رنگی، ۹۷ دقیقه


̎ایوا̎ (هیلی داف) و ̎تنزا̎ (هیلاری داف) وارثه‌های نوجوانی هستند که زندگی بی‌دغدغه‌شان، عبارت است از خودی نشان دادن در مهمانی‌ها و جشن‌ها و در حالی‌که آدم‌بزرگ‌ها به رتق‌وفتق امور شرکتشان می‌پردازند، سر زدن به گردهمائی‌های هیئت مدیره. اما هنگامی که رسوائی پیش‌بینی‌نشده‌ای، آنان را از اتوموبیل، ثروت و حتی خانهٔ پُرزرق‌وبرق‌شان محروم می‌کند، زندگی‌شان نیز از این‌رو به آن‌رو می‌شود. اما این دو شکست و عقب‌گرد بزرگ خود به‌عنوان ابزاری برای عملی کردنِ قابلیت‌های واقعی خود بهره گیرند و از پند و نصیحت پدرشان برای تجدید حیثیت نام خانوادگی استفاده و ثابت می‌کنند که ارزش‌های زندگی فقط به پول و ثروت محدود نمی‌شود.
● با استقبال ناچیزی که از فیلم شد، اگر اسمش را ̎دختران غیرمادی̎ می‌گذاشتند، مناسب‌تر بود. خواهران داف (هیلاری با موهای بور و هیلی با موهای قهوه‌ای) در نقش بچه پولدارهائی لوس و خودخواه و ـ به قول یکی از قهرمان‌های ماجرا ـ با ̎ضریب هوشی کمتر از سایز کفششان̎، آن‌چنان بازی می‌کنند که تماشاگر را پس می‌زنند. کولیج، کارگردان، به داستان قابل پیش‌بینی‌اش ـ که در واقع تقلیدی است از کلفت تحت فرمان (ایمی هولدن جونز، ۱۹۸۷) ـ مقادیری زرق‌وبرق و انرژی روائی دمیده؛ این‌ها البته کمک کرده و به‌خصوص وقتی خواهرها به خاک سیاه می‌نشینند و به خدمتکار سابق خانه‌شان پناه می‌برند و مجبور می‌شوند مثل یک آدم عادی زندگی کنند و کارهائی وحشتناک ـ مثل ظرف شستن ـ انجام دهند، فیلم به چیزکی حدوداً قابل تحمل، و خواهرها هم به موجوداتی ـ حتی ـ دوست‌داشتنی تبدیل می‌شوند. بازیگران فرعی به حال خود سپرده شده‌اند تا با آن فیلم‌نامهٔ کم‌مایه، هرطور می‌توانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند. در بین حرفه‌ای‌ها، هیوستن در نقش مدیر یک شرکت بزرگ لوازم آرایش و رقیب‌ دخترها، خانم پُرابهتی‌ست با ذره‌ای شیطنت و خباثت و آلونسو نقش خدمتکار کلمبیائی سابق دخترها را دارد که خیلی مؤدبانه به اطلاع‌شان می‌رساند که با آن‌که کار دخترها را در بخشیدن لباس‌هایشان به آدم‌های محتاج، می‌ستاید ولی بهتر است بدانند که ̎آدم‌های بی‌خانمان زیادی نیستند که سایزشان ۲ باشد̎.