آنچه مرفاوی داشت اما دایی نه!

این واقعیت را باید پذیرفت كه دلیل اصلی صدارت استقلال تا این لحظه در لیگ، صمد مرفاوی، سرمربی جوان این تیم است و هواداران استقلال. وگرنه باشگاهی كه مدیر ندارد و تازه با این مدیر نداشتن بهتر از روزگار با مدیر بودنش حركت می كند، چگونه می تواند صدرنشین لیگ برتر شود كه آن همه باشگاه با مدیر و امكانات می كوشند تا بر تخت صدارتش بنشینند؟
خدا استقلالی ها را دوست داشته كه فرد صبوری چون صمد مرفاوی را سرمربی تیمشان كرده است و فردی كه چه در دوران بازیگری و چه زمانی كه سرمربی تیم جوانان استقلال بود با مشكلات آشنا شده و...صبر مرفاوی شاید مهمترین كاراكتر صعود استقلال به چنین جایگاهی است و البته كه باید از تعصب مردان این تیم هم سخن گفت.
بازیكنان استقلال این فصل ۲ عامل را معنی كردند؛ یكی دوست داشتن صمد مرفاوی و دیگری، تعصب و البته میل به پیشرفت.به مرفاوی نگاه كنید؛ تیم او زیبا بازی نمی كند اما نتیجه می گیرد و دلیل این نتیجه گرفتن هیچ چیزی نبوده جز آنكه وی به داشته هایش از زاویه واقع بینی نگاه كرده است؟ او درواقع یك رئالیست بوده كه تا اینجای كار جلو آمده و جلوتر از این هم شاید بتواند برود.صمد نگاهی كه به داشته های همان ابتدای فصل خود كرد، متوجه شد كه جباری را ندارد كه در مركز زمین بازی را از چپ به راست ببرد و از راست به چپ.
نگاه دوم صمد به جای خالی عنایتی دوخته شد و افسوس خورد كه چرا یكی مثل او یا یكی مثل سامره را ندارد تا آن كند كه باید.نگاه سوم مرفاوی به جای خالی نیكبختی دوخته شد كه این جای خالی هم مثل جای خالی جباری و عنایتی حتی در این آخرین روزهای لیگ پر نشده و هنوز مردانش جا به جا می شوند تا بهترین هایشان پیدا شوند.
اما در عوض مرفاوی چه داشت؟علیزاده اوت انداز شاید تنها داشته جدید استقلال بود؛ داشته ای كه هرچه بیشتر اوت می انداخت تا استقلال به گل برسد، صمد را بیشتر زیر فشار می برد كه تاكتیك ندارد.علیزاده مدام اوت می انداخت و همان اوت ها استقلال را حالا صدرنشین هم كرده، آن هم بدون آنكه استقلال زیبا بازی كند و از این نظر مربی اش را به طاق آسمان بچسباند.مگر می شد با چنین داشته هایی زیبا هم بازی كرد؟
مرفاوی از همان ابتدای فصل روش واقعیت پذیری را در پیش گرفت. او اصلاً شاه مهره های بازی زیبا رادراستقلال نداشت كه بخواهد به كمك آنها سیستم تیم را به روش «زیبا» نزدیك كند و اگر می خواست چنین كند همه دستخوش مشكلی می شد كه آن مثل كبك و كلاغ و تقلید در راه رفتن را به اذهان نمی آورد اما صمد هرگز سعی نكرد از چیزی كه ابزارش را ندارد استفاده كند. او از سیاوش اكبرپور همان بازی را گرفت كه واقع بینانه بود.
سیاوش دونده بود و پنالتی گیر و صمد هم از او دویدن خواست و پنالتی گرفتن و سیاوش هم چنین كرد. صمد وقتی كه دید علیزاده فوتبال را خوب اجرا نمی كند از این یكی هم فوتبالدستی خواست و از دیگران هم هركدام به اقتضای توانایی همان خواست كه می توانستند. حالا صمد ۴ امتیاز هم از مدعیانی مثل سایپا و استقلال اهواز به خاطر واقع بینی جلو افتاده و این واقع بینی همان نكته ای بود كه مرفاوی داشت و البته دایی نداشت.
مرفاوی حالا در حال اثبات این داستان است كه استقلال با هوادارانش خود به خود ۱۰ امتیاز از دیگران جلوتر است كه اگر چنین نبود، استقلال بی كس و كار تا به حال به دسته اول سقوط كرده بود آن هم با این همه حاشیه، ضعف مدیریتی و زخمی به بزرگی حذف شدن از آسیا!به هر حال استقلال امسال با وجود همه كاستی هایش یك خوشبختی بزرگ داشت و آن واقع گرایی مرفاوی بود و صبر عجیب این پسر استقلال.
صبری كه نه كشمكش های مدیریتی آن را تخریب كرد، نه آقا بالا سر داشتن در مقطعی خاص، نه زیردستی ناآرام داشتن مثل یونگ و نه حذف از آسیا و شكست از پرسپولیس و عقب افتادن از كورس قهرمانی.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی