سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا
کوزه گری در زمان هخامنشیان ، اشکانیان و ساسانیان
زمان هخامنشیان دورهٔ مستند تاریخ است . و این خود مایهٔ بسی دلتنگی است كه سفالهای بسیار كمی از آن زمان بدست آمده و حال آنكه از صنایع دستی دیگر بویژه فلزگری و مجسمه سازی از سنگ محصولات فراوانی پیدا شده است . ظروف سفالی كه از تخت جمشید و شوش بدست آمده فقط چند كوزه آب بی لعاب و چند كاسه و بطری و ظرفهای بزرگ انباری است .
ظاهراً این ظرفها فقط برای استفاده كلی بوده است ، نه برای زیبایی ، و تنها یكی از آنها آثاری از لعاب فیروزه ای دارد .
از دو پایتخت بقایای كاشیهای رنگی فراوانی به چنگ آمده است ، اما به گونه ای كه در فرمان بنیاد شهر شوش كه در بالا به آن اشاره كردیم آمده است آنها را بابلیها ساختند . تنزل پیشه سفالسازی را در این دوره می توان به این امر نسبت داد كه سطح زندگی مردم بالا رفته و زر وسیم و مرمر سفید برای ساختن ظرف در خانه شاه به كار برده می شد و در خانه های مردم متوسط ظرفهای مسی و برنجی متداول بود و تنها بیچارگان از فراورده های سفالی استفاده می كردند .
این وضع پیشهٔ سفالگری كه فقط ظرف سفالی برای رفع حوائج روزانه ساخته می شد در دورهٔ سلوكیها و شاهنشاهی پارتها ادامه یافت . اما باید به یاد آورد كه پارتها لعاب سرب را با رنگهای گوناگون متـداول كردنـد . رشتـهٔ ویژه و نویی كه سفالگر پارتی بدان افزود ، فراورده های لعابی تابوت و تابوت های سنگی كنده كاری شده و خاكستران مرده ، و بسیاری از نمونه های كلی بود كه در درون آرامگاهها می گذاشتند . بسیاری از ظرفهای مورد استفادهٔ روزانه روی چرخ و صفحهٔ كوزه گری ساخته می شد ، اغلب پیش از لعاب دادن روی آن را كنده كاری می كردند ، پاره ای از آنها را در قالبهای فشرده ای كنده كاری كرده ، پخته و درست می كردند .
همچنین مهره های تزیینی روی آنان زده می شد كه تا اندازه ای مانند فن نشان دار كردن ( Terra Sigillata) رومیها بود . پاره ای از فراورده های زیباتر دارای تزییناتی است كه بعدها به نام باربوتین ( Barbotine ) شناخته شد و آن فین بود كه خمیر نازكی از گل رس از سوراخ كیسه ای با فشار به شكل خطوط و مارپیچ روی ظرف نهاده می شد و همانند كاری است كه شیرینی سازان امروز برای ساختن گلهای روی كیك به كار می برند . بسیاری از ظرفها یك رنگ بوده و رنگهای مختلف آن كرم ، زرد ، قهوه ای ، آبی و سبز بود .
همانطور كه پیش از این گفتیم ، پیشهٔ سفالسازی در زمان ساسانیان گسترش نیافت ( ۲۲۴ ـ ۶۵۰ میلادی ) . كوزه گران همان روش و سبك پارتها را ادامه دادند ولی كار آنها را نمی توان با كار استادان فن فلزكاری زمان ساسانی قیاس كرد . لعاب زمان پارتها در زمان ساسانیان نیز ادامه داشت و آن را روی رویه های برجسته یا كنده كاری شده می زدند . برخی از خمره های انباری یك متری در این زمان ساخته شده كه لعاب ندارد . اما با فشار دادن مُهر چوبی روی گل تازه آن را آراسته اند .
منبع : پایگاه تجاری و اطلاعرسانی صنایع دستی
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران خلیج فارس مجلس شورای اسلامی مجلس روز معلم حجاب شورای نگهبان دولت بودجه دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران مجلس یازدهم
تهران شهرداری تهران فضای مجازی سیل قتل گرد و غبار شورای شهر شورای شهر تهران پلیس وزارت بهداشت سازمان هواشناسی پایتخت
خودرو ایران خودرو سایپا قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو دلار مالیات بانک مرکزی قیمت طلا مسکن تورم
تلویزیون سریال رسانه سینمای ایران تئاتر مقام معظم رهبری فیلم موسیقی کتاب سینما سریال پایتخت رسانه ملی
سازمان سنجش انتخاب رشته
غزه رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین آمریکا جنگ غزه روسیه حماس عربستان اوکراین ترکیه نوار غزه
فوتبال استقلال پرسپولیس سپاهان تیم ملی فوتسال ایران تراکتور فوتسال بازی باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس وحید شمسایی لیگ برتر
هوش مصنوعی اینستاگرام گوگل همراه اول فناوری امارات اپل تبلیغات ایرانسل روزنامه آیفون سامسونگ
ویتامین مواد غذایی سازمان غذا و دارو طول عمر دیابت سلامت روان بارداری آلزایمر پرستار دندانپزشکی