مراسم دعای باران ، استان کهکلویه‌وبویراحمد

مردم بویراحمد،‌ دعای باران را «هبرسه» می‌‌گویند. چنانچه باران مدت زیادی نبارد و مردم دچار بی‌آبی شوند، عده زیادی از مردم هر آبادی اول شب جمع می‌شوند و هر یك دو پاره سنگ در دست می‌‌گیرند و دستجمعی به راه می‌افتند و ضمن به هم زدن سنگ‌ها می‌‌گویند:
هبرسه هبرسه، بارون بزن به كاسه
به درب‌ همه خانه‌ها می‌روند و به در هر خانه كه می‌رسند افراد خانه بر روی آنان كاسه‌ای آب می‌پاشند. در این هنگام آنان نیز چنین می‌گویند:
اوشه كی دی دونشه بیه
یعنی آب را دادی، آذوقه آن را هم بده. سپس صاحب خانه مقداری آرد را به آنان می‌دهد. آن‌گاه در محلی جمع می‌شوند، آردهای جمع‌آوری شده را خمیر می‌كنند و سه دانه سنگ ریزه در خمیر می‌اندازند، بعد خمیر را چانه می‌نمایند، سپس افراد به دلخواه خود چانه‌ای را بر می‌دارند. فردی كه مسئول خمیر كردن و انداختن ریگ‌ها بوده می‌داند كه چانه محتوی سنگ ‌ریزه را چه كسی برداشته است، لذا مچ او را می‌گیرد و چانه را به اطرافیان می‌دهد كه بررسی كنند، زیرا آنان معتقدند تقصیر همین فرد بوده كه باران نباریده است. از این رو شروع به كتك زدن این شخص می‌كنند تا این كه یك یا دو نفر مورد اطمینان ضامن او می‌شوند و تعهد می‌كنند كه در مدت معینی (از 3 تا 7 روز)‌ باران ببارد. آن‌گاه از او دست بر می‌دارند. اگر در این مدت باران نبارد، شخص ضامن را حاضر كرده و او را نیز كتك می‌زنند تا آنكه شخص سومی بیاید و ضامن او شود. این عمل به همین ترتیب ادامه می‌یابد تا باران ببارد.
حال اگر باران زیاد ببارد كه این هم مشكلات خاص خود را دارد،‌ برای بند آمدن باران علاوه بر خواندن دعا، تعدادی از كچل‌های ایل را نام می‌برند و ریسمانی به تعداد آنان گره می‌زنند. ریسمان گره زده را به جلو در چادر آویزان می‌كنند و یكی از كچل‌ها را آورده و كتك می‌زنند تا این كه فردی ضامن وی شود و تعهد بسپارد كه باران در مدت یك تا سه روز بند بیاید. اگر باران بند نیامد شخص ضامن را حاضر كرده كتك می‌زنند تا شخص سومی ضامن او شود. این عمل تا بند آمدن باران ادامه می‌یابد.