۸ بهمن ـ ۲۸ ژانویه ـ کنگره انقلاب اداری ایران ؛ تصمیمات و نتایج کار - مسائل اداری ایران را باید به صورت انقلابی حل کرد

۲۵ ژانویه ۱۹۶۸(بهمن ۱۳۴۶) در سومین روز كنگره انقلاب اداری ایران ، سخنرانان ناگهان دست ار ملاحظه كاری و ترس از ساواك برداشتند و خواستار یك انقلاب اداری واقعی در ایران شدند و گفتند كه از طریق متعارف، مسائل اداری (بوروكراسی) ایران را كه از زمان قاجاریه رو به وخامت گذارده و دارد از كنترل خارج می شود نمی توان حل كرد و برای رفع دشواری های اداری باید به صورت انقلابی عمل شود به همان گونه كه در دهه۱۳۳۰ بر در ورودی سازمان ثبت اسناد كشور قفل زدند و آن را كه به صدور اسناد تملك برای مسیلها و ...
دست زده بود نوسازی كردند. توصیه های این كنگره مورد توجه قرار نگرفت و بوروكراسی بد كه مردم را كلافه كرده بود از علل انقلاب ۱۳۵۷ بود كه به نظر می رسد به زدن ریشه آن باز هم توجه نشده است و اینك به صورت بزرگترین مشكل جمهوری اسلامی درآمده است.
كنگره سال ۱۳۴۶ مركب استادان و كارشناسان این حرفه در پایان جلسات خود پیشنهادهای متعدد ارائه كرد از جمله منطقه ای كردن بودجه بعضی سازمانها ، سپردن امور شهری نظیر آب و برق و تلفن به شهرداری ها ،تشكیل شوراهای شهر و استان و شوراهای منطقه ای آموزش و پرورش و بهداری ، اجرای قواعد بازرسی و تشویق و تنبیه علم اداره و مدیریت سازمانهای عمومی در ادارات دولتی ایران ، انتخاب مدیران دوائر اداری سازمانها از میان تحصیلكرده های این رشته بر پایه تجربه و شایستگی و از طریق امتحان و مصاحبه و بالاخره ایجاد یك سازمان بازرسی مركزی مستقل ( جدا از بازرسی وزارت دادگستری معروف به بازرسی کل کشور )برای رسیدگی به شكایات و نیز بازرسی سرزده از ادارات دولتی، و در صورت كشف قصور اقدام سریع با انتشار در رسانه ها به منظور تنبه دیگران و در صورت لزوم ارجاع پرونده ها به دادگستری .
در جلسات کنگره پیشنهاد شده بود که برای هر رسته و صنف یک شورای عالی تاسیس شود تا قواعد و ضوابط مربوط را تهیه کند از قبیل شورای عالی هنر ،کار، مطبوعات ، کتاب، معادن و .... در این جلسات خواسته شده بود که ایران هم بمانند سایر کشور دارای یک کمیسیون دائمی انتخابات،مستقل از سه قوه حکومتی شود و رای دهندگان قبلا داوطلبانه ثبت نام کنند و کارت انتخاباتی بگیرند.
تاریخ ( مرور زمان ) نشان داد توصیه های این كنگره با همه تبلیغی كه برایش شده بود جز تاسیس شوراهای آموزش و پرورش منطقه ای و ایجاد شوراهای شهر و استان و سازمان بی خاصیت بازرسی كل ( بازرسی شاهنشاهی ) به اجرا در نیامد . با انتصاب جمعی بازنشسته از كار افتاده آن هم به توصیه اصحاب نفوذ و قدرت از سازمان بازرسی شاهنشاهی كار موثری بر نیامد و طلسم بوروكراسی پیچیده ایران که به صورت گره ای کور درآمده است شكسته نشده است.
شاه " کارتر " را مسئول ناآرامی های ایران اعلام کرد و .....
مجله تایم در آخرین شماره ژانویه ۱۹۷۹ (بهمن ۱۳۵۷) خود نوشت: شاه كه در مصر بسر می برد جیمی كارتر (رئیس جمهور وقت آمریكا) را مسئول مسائل و ناآرامی های ایران اعلام داشته و گفته است كارتر بود كه به او اشاره كرد اگر در برابر مخالفان سلطنت شدت عمل نشان دهد نمی تواند روی حمایت آمریكا حساب كند و مخالفان او كه متوجه این قضیه شدند بر شدت مخالفت و تظاهرات خیابانی و اعتصابات افزودند و اكثریت ساكت و بی تفاوت جامعه را هم برضد وی به حركت درآوردند. شاه گفته است كارتر تصور می كند (می كرد) كه دیگر نیازی نیست كه ایران ژاندارم خلیج فارس باشد و این كار را ناوگان آمریكا بدون واسطه (بدون ایران) هم می تواند انجام دهد. به علاوه، شاه تنها عاملی در ایران نیست كه بتوان برای مبارزه با گسترش كمونیسم به وجود او متكی بود و ....
« تاریخ » این اعترافات دیرهنگام شاه را ، دلیل دیگری بر وابسته بودن و عدم استقلال او به ثبت رسانده است. شاه كه سلطنت و هم حكومت می كرد باید فردی مستقل بود و بر پایه منافع كشور و خواست ملت عمل می كرد و بر سر دو این اصل معامله نمی كرد و آنها را وجه المصالحه قرار نمی داد. مقامی كه «آریامهر» خطاب می شد نباید از بیگانه حرف شنوی می داشت و ....
شاه پس از ترك ایران، یك بار هم گفته بود كه كارتر مذاكرات محرمانه سران غرب در «گوادالوپ» را كه قرار بود درباره چین و شوروی باشد به بحث درباره ناآرامی های ایران تبدیل كرده بود و نظر موافق شركت كنندگان را به رفتن او! از ایران جلب كرده بود. شاه گفته بود كه این اطلاعات را از منابع نزدیك به صدراعظم آلمان كه در مذاكرات گوادالوپ شركت كرده بود و نظر دیگری داشت به دست آورده بود و در این جلسات، ژیسكار دستن از نظر كارتر حمایت كرده بود زیرا كه فرانسه به ایران بدهكار بود و می خواست كه به صورتی این پول را پس ندهد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز