فقیران چاق

هر چه پول كمتری در ایالات متحده داشته باشید، احتمال آن بیشتر است كه اضافه وزن هم داشته باشید. یك تن از چهار تن در ایالات متحده كه در زیر خط فقر به سر می برند، چاق اند، در مقایسه با رقم یك در شش در خانوارهایی كه درآمدشان ۶۷ هزار دلار یا بیشتر است. اثر فقر در اقلیت ها از این هم بیشتر است: یك تن از هر سه تن آمریكایی آفریقایی تبار تهیدست گرفتار چاقی است.
اگر سطحی به موضوع بنگریم، چیزی دستگیرمان نمی شود. اگر فقرا برای خریدن مواد غذایی مورد نیاز خویش مشكل دارند، پس این همه اضافه وزن را از كجا می آورند؟ پیش از این تصور می كردند آنچه كه فقرا را چاق تر می كند، مصرف غذاهای نامناسب است. مثلاً شیرینی خامه ای به جای سبزیجات، اما امروزه پژوهشگران كم كم دارند به این فكر می افتند كه مشكل جای دیگری است.قیمت غذا _ منظور كیفیت است _ شاید بهترین نقطه برای شروع باشد. از نقطه نظر كالری باصرفه ترین كار این است كه غذایی بخوریم سرشار از قند، چربی، غلات پالایش یافته بدون سبوس (مثلاً بیسكویت های خوشمزه و شكلات های رنگ و وارنگ). به طور كلی غذاهای فرآوری شده بخش هر چه بزرگتری از رژیم غذایی مردم در ایالات متحده را تشكیل می دهند. یك دلیلش این است كه امروزه آمریكائیان یك دهم درآمد خویش را صرف خریدن مواد غذایی می كنند، در مقایسه با دهه ۱۹۵۰ كه این رقم یك پنجم بود. ولی یك كیلو گوشت بدون چربی و بدون استخوان خیلی گران تر از یك كیلو هات داگ است. لاری براون مدیر مركز «گرسنگی و فقر» در والت هام واقع در ماساچوست می گوید: «معده عضو كر و كوری است و از كیفیت چیزی سرش نمی شود، فقط پر شدن را می شناسد.»
غذاهای فرآوری شده فقط ارزان، خوشمزه و شكم پركن نیستند. آنها علاوه بر همه اینها آسان تر نیز به دست می آیند. در یك بررسی معلوم شد كه ۲۸ درصد آمریكائیان در آنچه كه متخصصان تغذیه «بیابان های عاری از مواد غذایی» می خوانند، به سر می برند. مكان هایی كه با سوپرماركت های بزرگ لااقل ۱۶ كیلومتر یا ۲۰ دقیقه فاصله دارند. كسانی كه در این مكان ها زندگی می كنند بیشتر مواد مورد نیاز خویش را از فروشگاه های فروش غذاهای آماده یا پمپ بنزین ها تهیه می كنند كه در آنها همه جور غذای آماده و به سرعت قابل آماده شدن وجود دارد. ولی دریغ از یك برگ كاهو یا یك دانه هویج كوچك. برخی جوامع تلاش كرده اند این وضعیت را بهبود بخشند. به عنوان مثال فیلادلفیا اخیراً اعلام كرد كه ۱۰۰ میلیون دلار برای تاسیس ۱۰ سوپرماركت در حومه های شهرهای بزرگ اختصاص داده است. ولی به گفته توری بلانچارد استاد جامعه شناسی در دانشگاه دولتی می سی سی پی در قسمت اعظم كشور مردم بسیاری را خواهید یافت كه عملاً فاصله زیادی با مواد غذایی سالم دارند.به خصوص كودكان خانواده های تهیدست با مشكلات جدی در مبارزه با چاقی دست به گریبان اند. در مدارسی كه این كودكان تحصیل می كنند احتمال اینكه ساعات ورزش لغو شده و بچه ها به ضیافت های مواد غذایی آماده (مثل چیپس و غیره) و نوشابه های رنگارنگ توسط شركت های تولید این مواد دعوت شوند، بسیار بیشتر است. پس از پایان ساعات مدرسه والدین این كودكان كه خسته از كار بازمی گردند، ترجیح می دهند فرزندشان در منزل مانده، تلویزیون نگاه كند تا اینكه او را به خیابان های نامطمئن و پرخطر برای بازی كردن بفرستند و ساعاتی كه در جلوی تلویزیون طی می كنند، نیز پر است از تبلیغ انواع و اقسام غذاهای سرشار از قند و چربی. عجیب نیست كه نوجوانان چاق در خانواده های كم درآمد دو برابر بیشتر از خانواده های پردرآمد هستند.اگرچه مشكل چاقی روزافزون فقرا سرانجام توجه دانشگاهیان دولت در ایالات متحده را به خود جلب كرده، ولی هنوز هیچ راه حل آسانی برای آن یافت نشده است. به قول آدام درنوفسكی مدیر مركز بهداشت عمومی تغذیه در دانشگاه واشینگتن «راه حل های ما بیشتر به درد طبقه متوسط می خورد، از نظر آنها باید غذای سالم بخوریم و ورزش كنیم. خب اگر دو شغل دارید و مجبورید ساعات طولانی پشت فرمان تریلی بنشینید، دیگر صحبت از غذاهای خانگی و سالاد واقعی به نظر نمی رسد.» سرانجام آنكه خوش اندام بودن بیشتر از آنكه به ژن های ما ربط داشته باشد، مربوط می شود به اینكه چقدر درآمد داریم و چه اندازه مالیات می دهیم.

منبع : باشگاه اندیشه