سی‌تی‌اسکن یک وام‌گیر پیر!

● کسی که قرض می‌گیرد، حتماً باید به این چیزها فکر کند
دغدغه‌های کسی که به مردم مقروض است، چه چیزهایی می‌تواند باشد؟ فقط اینکه در فکر پرداخت قرض مردم باشد؟ البته این دغدغه‌ی بسیار مهمی است؛ اما چیزهای ریز و درشت دیگری هم وجود دارد. برای فهمیدن آنها، به خواندنتان ادامه دهید!
● من که قرض می‌گیرم، به این چیزها فکر می‌کنم:
۱) قرضی که توش ربـا باشد، نمی‌کنم.
۲) از فکر پرداخت قرضم بیرون نمی‌آیم. رسماً دزدم اگر پولی را قرض بگیرم و «نیتِ» پس دادنش را نداشته باشم؛ یا بی‌جهت معطل کنم و امروز و فردا کنم! مردم هم مثل من نیاز دارند؛ (پولشان را که از سر راه نیاورده‌اند!) گناه نکرده کسی که در وقت نیاز به‌ من قرض داده ولی حالا که پولش را می‌خواهد، باید برای پس گرفتنش دنبالم بدود. جلو چنین کسی خوردنی و نوشیدنی بهشت را نمی‌گذارند؛ طبیعی است که توی بهشت هم راهش نمی‌دهند دیگر! وقتی قرار نیست چیزی به او بدهند که بخورد و بنوشد، اصلاً چرا راهش بدهند بیاید تو؟!
● تذکر مهم: اگر کمی دقت کنیم، خیلی زود دستگیرمان می‌شود که در همین حال حاضر، زیر چه دِینها و بدهی‌ها که هستیم و عین خیالمان نیست! یکیش، همین مهریه‌ی خانم‌هایمان! کی باور دارد که لحظه‌ی شیرین خوانده شدن صیغه‌ی عقد و گل و گلابی که عروس خانم رفته بیاورد، آن چند هزار سکه‌ای که توی قباله‌اش نوشته می‌شود، «بدهی» ما به اوست و «باید» یک روز به‌ش پرداخت شود و هیچ شوخی‌ای هم در میان نیست؟! پیشنهاد می‌کنیم سری به پرونده‌ی «ازدواج» و «طلاق» ۵روز بزنید.
۳) از وامی که می‌گیرم، حداکثر استفاده را می‌کنم. قبلاً نوشتیم قرضی که می‌کنیم باید سودی برایمان داشته باشد و منفعتی به ما برساند ــ و الا چه کاری زیر بار قرض و منت مردم رفتن؟ پس حالا که قرض کرده‌ام، حواسم را خوب جمع می‌کنم تا حرام هرسش نکنم.
۴) به موقع قرضم را پس می‌دهم. وقتی آن‌قدر دارم که طلبم را صاف کنم، چرا دست دست کنم و مثل باجگیرها و زورگوهای محله‌های قدیم، نفرین مردم را به جان بخرم؟! پس دادن پول مردم آن قدر مهم است که گفته‌اند حتی اگر سر نماز بودی و آقای بستانکار آمد و طلبش را خواست، باید نمازت را بشکنی و طلبش را بدهی.

منبع : ۵ روز