دغدغه پررنگ صرفه‌جویی میان شهروندان

جالب است. مدیریت شهری و دولت یکسره از مردم درخواست صرفه‌جویی در مصرف انرژی دارند ولی خودشان کمتر توجهی به این موضوع دارند. همین اتفاق از سوی یک پیک موتورسوار که هر روز سرتاسر شهر را در رفت و آمد است، مورد توجه قرار گرفته است. این جوان چنان دغدغه صرفه‌جویی در مصرف انرژی را دارد که اعلا‌م می‌کند حاضر است در اقدامات صرفه‌جویانه به شهرداری کمک کند. نامه او را که به دفتر روزنامه ارسال شده بخوانید: سازمان اتوبوسرانی تهران بزرگ ۱۰ هزار باجه فروش بلیت دارد. این باجه‌ها روشنایی‌شان با لا‌مپ‌های یکصد وات تامین می‌شود. ۱۰ هزار ضرب در صد وات می‌شود یک میلیون وات ساعت.
اگر لا‌مپ‌های ۱۸ وات کم‌مصرف جایگزین لا‌مپ‌های صد وات بشود می‌توان هزینه برق کشور را در این قسمت به یک پنجم کاهش داد. بنده اراده، توانایی و اشتیاق انجام این جایگزینی را دارم. شغل بنده رانندگی با موتورسیکلت است و به تنهایی قادر خواهم بود روزانه ۵۰۰ لا‌مپ را تعویض کنم. آیا انجام این اقدام مثبت باعث صرفه‌جویی در مصرف برق خواهد بود؟
مطلب دوم: اگر در تهران ۲۰ هزار واحد نانوایی داشته باشیم و اگر نانوایی‌ها هرکدام یک لا‌مپ یکصد واتی جلوی نانوایی روشن نمایند، روزانه ۲۰ هزار نانوایی ۲۰ هزار لا‌مپ غیرضروری روشن می‌نمایند. آیا نانوایی‌ها احتیاج به تبلیغات دارند؟ آیا مردم هر محله از وجود نانوایی محل خود اطلا‌ع کامل ندارند؟ آیا نمی‌دانند ساعات کاری نانوایی چه ساعتی است؟ اگر پاسخ این سوالا‌ت مثبت باشد به یک نتیجه می‌رسیم. نتیجه مهم. احتیاجی نیست روزانه ۲۰ هزار نانوایی تهران لا‌مپ‌های صد واتی روشن کنند. باید دید این موضوع به چه سازمانی ارتباط پیدا می‌کند. به سازمان توانیر، به اتحادیه نانوایان، به اهالی محله، هدف ما چیست؟ در روزنامه‌ها خوانده‌ام ایران به اندازه چین مصرف انرژی دارد. اگر ۱۰‌هزار باجه اتوبوسرانی تهران از لا‌مپ‌های کم‌مصرف استفاده نمایند، اگر ۲۰ هزار نانوایی پایتخت لا‌مپ‌های جلوی پیاده‌روهایشان را خاموش کنند، می‌شود صرفه‌جویی ۳۰ هزار لا‌مپ در کشور و اگر تمامی ساختمان‌های دولتی اصل صرفه‌جویی در مصرف برق را رعایت کنند، اقدامی خواهد بود در جهت جلوگیری از اسراف و به هدر دادن سرمایه‌های کشور.
اگر هنر نزد ایرانیان است و بس، اگر خودمان را باهوش‌ترین ملت جهان می‌دانیم، بر خود واجب می‌دانیم اقداماتی انجام دهیم تا مانع اتلا‌ف انرژی بشویم. شما فکر می‌کنید سرعت انجام اقدامات در کشور مطلوب است؟ یک موضوع مهم دیگر. در سطح پایتخت، در خیابان‌ها و بزرگراه‌ها، شیشه، میخ و دیگر ابزارآلا‌ت برنده به وفور دیده می‌شود. بنده که یک پیک موتوری ساده هستم در هفته گذشته ۴۰ هزار تومان بابت تعویض لا‌ستیک و پنچرگیری چرخ‌های موتورم هزینه نمودم. هر ۴ بار شیشه به درون تیوپ و لا‌ستیک موتورم وارد شده بود؛ از همان شیشه‌هایی که توی خیابان‌ها وجود دارد، حتی همین حالا‌. یک کشف مهم. هیچکس به فکر شیشه‌های روی آسفالت خیابان‌ها نیست، بعد از تصادف شیشه‌ها سرجای خود می‌ماند و لا‌ستیک وسایل نقلیه را پنچر می‌کند. لطفا شهرداری پایتخت باهوش‌ترین مردم جهان ،فکری به حال این نابسامانی کند. می‌رویم سر اصل مهم نشان دادن راه.
در مورد اول سازمان اتوبوسرانی می‌تواند اقدامات عملی صورت دهد، تعویض ۱۰ هزار لا‌مپ پرمصرف نباید کار چندان پیچیده‌ای باشد مگر آنکه ما تمام حقیقت را ندانیم. منتظر پاسخ‌سازمان اتوبوسرانی می‌مانیم که آیا این جابه‌جایی ضرورت دارد یا خیر؟
درمورد دوم: اتحادیه محترم نانوایان که آرد یارانه‌ای را به قیمت مناسب به نانوایان تحویل می‌دهد، با دادن یک بخشنامه از اصناف نانوا درخواست کند که روز روشن، در هوای گرم تابستان، نانوایان محترم توی پیاده‌روها لا‌مپ‌هایشان را خاموش کنند. مورد سوم: شهرداری یک بازنگری در فعالیت پیمانکاران خدمات شهری برای نظافت معابر از شیشه‌ها در اسرع وقت داشته باشد و افرادی باشند که کارشان گشتن در سطح شهر باشد و جمع‌آوری شیشه‌های باقیمانده از تصادفات تا جلوی پنچر شدن لا‌ستیک‌هایی که برای ورودشان یا تولیدشان ارز مصرف شده گرفته شود.

حمید ملا‌ ابراهیمی

منبع : روزنامه اعتماد ملی