مثلث ایران، عراق و ایالات متحده

شاید، این باور تمامی کارشناسان بین المللی به خصوص در حوزه آسیای جنوب شرقی نباشد، اما سخنان جورج دبلیو بوش مبنی بر بسترسازی برای مذاکره با ایران، گویای همین واقعیت است. برقراری روابط دیپلماتیک میان ایران و ایالات متحده بیش از آن که یک معامله بین المللی باشد، ضرورتی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
سفیر ایالات متحده در عراق در حال حاضر هیچ استراتژی خاصی جهت مذاکره با مقامات ایرانی در اختیار ندارد و این در حالی است که وی در پرونده خود، ‌اعتبار مذاکره با مقامات ایران در زمان جنگ افغانستان را یدک می کشد.
آسیا تایمز در ادامه می افزاید: اخیرا یکی از نیروهای انقلابی جمهوری اسلامی ایران، با این ادعا که در مقالات با یک ژنرال آمریکایی در خارج از کابل، بر سر تعداد نیروهای آمریکایی در جبهه های شمال افغانستان به توافق رسیده اند.
اخیرا، ایالات متحده با دو بحران جدی روبرو شده است: بحران اول مسأله حضور در افغانستان و مسأله دوم عراق و آشوب های داخلی آن است.
عراق و افغانستان وجوه مشترک بسیاری دارند. هر دو کشور برنامه های طولانی با ایران داشته و در هیچ کدام از این کشورها، برقراری صلح و امنیت بی حضور ایران امکان پذیر نیست.
برخلاف استنباط های کارشناسان بین المللی در خصوص وضعیت ایران امروز،‌ سیاست خارجی اتخاذ شده توسط بسیاری از مقامات ایرانی، می تواند نقش به سزایی در بازسازی مولفه های اصلی ساخت عراق و افغانستان جدید باز می کند.
در زمینه اقتصاد و تجارت بین المللی، فروپاشی حاکمیت صدام حسین و طالبان در دو کشور همسایه ایران، رونق بسیاری به بازارهای این کشور آورد.
البته روی دیگر مسأله نیز حاکی از افزایش نگرانی های امنیتی در ایران و آن هم به دلیل حضور طولانی سربازان آمریکایی در کشورهای همسایه شرقی و غربی است،‌ در حال حاضر، برقراری توازن در امنیت کشورهای همسایه ایران به خصوص پس از حادثه یازدهم سپتامبر اندکی مشکل است.
در روابط ایران و عراق، یک روی سکه کاملا واضح و شفاف است. در مقایسه با دهه ۱۹۹۰ که صدام حسین با پشتیبانی ایالات متحده،‌ داعیه دار در اختیار داشتن تسلیحات هسته ای بود، و امنیت ایران را هر از چندگاهی دستخوش تهدیدات عمده کرد، ایران پس از سقوط حاکمیت دیکتاتور عراقی، به شکل احساس امنیت بیشتری می کند.
علاوه بر این بی شک ایران امروز هیچ علاقه ای به بازگشت طالبان در افغانستان و روی کار آمدن حکومت بعثی در عراق ندارد. در همین راستا، هر چه بلندتر شدن صدای ایران برای خروج سربازان آمریکایی از عراق،‌ بر تشنج و بحران زایی در فضای داخلی این کشور می افزاید.
آسیا تایمز در ادامه در خصوص انتخاب محمود احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور ایران و تبعات روی کارآمدن وی می نویسد: رئیس جمهور ایران بلافاصله پس از روی کارآمدن، در اندک زمان به دست آمده، احساسات ضدآمریکایی را به شدت برانگیخت.
اظهارات احمدی نژاد در خصوص استفاده از اورانیوم تهی شده و خالص در عراق توسط سربازان آمریکایی، خشم بسیاری از رسانه های این کشور را برانگیخت. سی.ان.ان در اولین واکنش به این ادعای احمدی نژاد، مدعی شد که اورانیوم طبیعی بسیار خطرناک تر از اورانیوم خاص است.
البته این ادعا در حالی از سوی شبکه آمریکایی سی.ان.ان انجام گرفت که عملا هیچ کدام از عراقی ها در معرض اورانیوم طبیعی قرار نداشته بلکه بیش از دویست و ده تن کلاهک های اورانیوم که از سوی ایالات متحده در عراق جاسازی شده بود،‌ به راحتی سلامت هزارها عراقی را تهدید می کرد.
جدا از تمامی این تفسیرها و تنش ها، براندازی حکومت صدام حسین توسط ایالات متحده و روی کارآمدن ناحکومتی با اکثریت شیعه، با وجود آن که به منزله بهشتی برای ایران بود اما از طرفی مجددا رابطه میان ایران و ایالات متحده را دستخوش ناملایماتی طولانی مدت کرد.
در عراق پس از صدام حسین، ائتلاف شیعیان با نیروهای ایالات متحده که به دوران سرکوب شیعیان و سلطنت اهل تسنن پایان داده بودند، نگرانی های ایران را افزایش داد.
البته حقیقت این است که ایران به هیچ وجه خواهان مخالفت کورکورانه و غیردیپلماتیک با مقامات ایالات متحده نیست. شاید پیش از این سیاست های ایرانیان مبنی بر مخالفت به هر قیمتی با آمریکا بوده است اما اخیرا و در شرایط فعلی نه ایران و نه هیچ کشور دومی توان پر کردن جای خالی ایالات متحده در عراق را ندارند. ایالات متحده با وجود تمامی تنش هایی که با ایران در عرصه بین المللی داشته و دارد اما به هر حال تا حدی با حمله به عراق و فروپاشی حاکمیت صدام حسین، اندکی از منافع ایرانیان را نیز تامین کرده است.

مرجع : http://آسیا تایمز
سارا معصومی

منبع : خبرگزاری آفتاب