کلکسیون جنایت

جنایات جنون آمیز صهیونیست‌ها درغزه و خلق فجایع دلخراش و هولناکی که کمتر در تاریخ بشریت می توان نمونه هایی از آن را به یاد آورد کلکسیونی از انواع جرایم بین المللی اعم از جنایات علیه صلح، جنایات علیه بشریت و جنایات جنگی را دربرمی گیرد و این در حالی است که چندی پیش «حقوق بشر» ۶۰ سالگی را پشت سرگذاشت و مدعیان آن که سالیان سال است با در دست گرفتن «تابلوی حقوق بشر»! کشورها و دولت های دیگر را به گام گذاشتن در این مسیر فرا می خوانند خود مهارتی ویژه در انحراف از مسیر و به راه انداختن جنگ و درگیری و کشتار و خونریزی دارند و در پوشش «پروژه حقوق بشر» و فازهایی دیگر از این پروژه همچون دموکراسی یا مبارزه با تروریسم خواسته ها و اهداف استعماری و استثماری شان را دنبال می کنند.
گفتنی است طی سده های اخیر بخصوص در چند دهه گذشته و بعد از جنگ جهانی دوم و تأسیس سازمان ملل متحد (۱۹۴۵م) و سپس تشکیل نهادها و سازمان های بین المللی حقوق بشری حجم انبوهی از متون و قوانین حقوق بشری نیز تدوین و تصویب شده است تا ثمره همه این تلاش ها این باشد که در ذهن انسان قرن بیستم و بعد از آن دیگر صحنه ها و وقایع ضد بشری جنگ های جهانی اول و دوم تداعی نگردد؛ ولی نسل کشی آشکار و مرگ تدریجی کودکان، زنان و غیرنظامیان در غزه از جانب رژیم جعلی و متجاوز صهیونیستی همه این متون و قوانین از اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق های بین المللی حقوق بشر و منشور سامان ملل متحد تا کنوانسیون های بین المللی حقوق بشر همچون کنوانسیون ژنو، کنوانسیون نسل کشی و... را زیرپا گذاشت.
در شرایط کنونی دنیای امروز نیز نهادهای عریض و طویل حقوق بشری دو هفته بعد از جنگ غزه - که امروز وارد بیست ودومین روز خود شده است- و بعد از ۱۵ روز نگاه بی تفاوت و جانبدارانه به قتل عام و مجروحیت پرشمار انسان های بی گناه و بی دفاع و تحمیل خسارت های غیر قابل جبران مادی و معنوی، تنها به علت موج فزاینده فشارهای افکار عمومی جهان به صحنه آمدند و از سرناگزیری و رفع تکلیف به صدور قطعنامه ها و مصوبه هایی بسنده کردند که درباره ارزیابی این قطعنامه ها و جرایم و جنایات رخ داده در غزه و به تبع آن مسئولیت مدنی و کیفری مرتکبین و متخلفان و تشکیل دادگاه صالح برای رسیدگی به این جنایات گفتنی هایی هست که به کند و کاو برخی از آنها می پردازیم.
۱) شورای امنیت سازمان ملل متحد در شامگاه سیزدهمین روز جنگ در غزه با تصویب قطعنامه ای با ۱۴ رأی مثبت، بدون رای منفی و با رأی ممتنع آمریکا خواستار آتش بس فوری در نوار غزه شد. در این قطعنامه ۹ ماده ای علاوه بر آتش بس فوری به خروج نیروهای رژیم صهیونیستی، انتقال تجهیزات و ارسال کمک های انسان دوستانه همچون غذا، سوخت، دارو و مداوای پزشکی به سراسر غزه نیز تأکید شده بود.
سیاق مواد قطعنامه و نبود راهکارهای پیش بینی شده برای تحقق آتش بس فوری و خروج نیروهای متجاوز و امدادرسانی های اولیه نشان از خلأ «ضمانت اجرا» در این قطعنامه دارد و بدیهی است که استقبال از ابتکار عمل مصر- که در این قطعنامه نامش چندین بار ذکر شده اما نامی از دولت قانونی حماس نیامده است- به عنوان مکانیسم اجرایی قطعنامه با توجه به هویت دولت کمپ دیویدی قاهره نه تنها دلالت بر آن دارد که ماهیت اجرایی این قطعنامه بار حقوقی ندارد بلکه با توجه به بستن غیر قانونی گذرگاه رفح از جانب مصر- همچنانکه دیده بان حقوق بشر در بیانیه ای بستن مرزهای غزه را غیرقانونی و بی رحمانه اعلام کرد- و نقش و مشارکت این دولت در جنایات غزه، وجه سیاسی مسئله نمود بیشتری پیدا می کند. از سویی دیگر؛ تحدید و محدودیت عبارات قطعنامه ۱۸۶۰ به جملات و گزاره های کلی که صرفاً بیانگر محکومیت است، عنصر غیر الزام آور آن را پررنگ تر می کند.
همچنین امروز در حالی که بیست و دومین روز جنگ سپری می شود و ۹ روز از صدور قطعنامه شورای امنیت سپری می شود ادامه جنایات وحشیانه و ددمنشانه صهیونیست ها در نوار غزه خود مؤید آن است که قطعنامه ۱۸۶۰ قدرت اجرایی و بازدارندگی نداشته است چرا که به هر حال قید «فوریت» در آتش بس از بار معنایی و حقوقی خاصی برخوردار است و تا امروز این اتفاق نیفتاده است.
جلوگیری از کمک های ارسالی به غزه- از جمله توقف کشتی ایرانی حامل دو هزار تن مواد غذایی در آبهای بین المللی- را هم باید علاوه کرد به دیگر دلایلی که نشان می دهد این قطعنامه از ضمانت اجرایی برخوردار نیست و نه تنها برای متجاوز - رژیم صهیونیستی- لازم الاتباع نیست بلکه رأی ممتنع آمریکا به این قطعنامه مجوزی برای صهیونیست ها در استمرار جنگ و آدم کشی است.
۲) در هفدهمین روز جنگ غزه و ۴ روز بعد از قطعنامه ۱۸۶۰ شورای امنیت، شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز با صدور قطعنامه ای حاوی ۳۳ رأی مثبت، ۱۲ رأی ممتنع و یک رأی منفی دولت کانادا، تجاوزات رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم غزه را محکوم می کند. قطعنامه شورای حقوق بشر از کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگران ویژه حقوق بشر سازمان ملل درخواست می کند تا گزارشی در خصوص وضعیت حقوق بشر مردم غزه متعاقب حملات اخیر رژیم صهیونیستی تهیه و به شورا ارایه کند. همچنین در این قطعنامه بر تشکیل هیئت حقیقت یاب مستقل بین المللی به منظور تحقیق در خصوص کلیه موارد نقض حقوق بشر از سوی رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی و بخصوص نوار غزه تأکید می گردد.
هر چند تشکیل هیئت حقیقت یاب بین المللی می تواند مقدمه ای برای برپایی دادگاهی صالح برای رسیدگی به جرایم بین المللی رژیم صهیونیستی باشد و همین که این اقدام فراتر از محکومیت های صوری و بی اثر است، خود گامی رو به جلو است اما باید به انتظار نشست و دید واقعاً شورای حقوق بشر به وظایف قانونی خود عمل می کند و یا اینکه تشکیل «هیئت حقیقت یاب» نیز پس از مدتی مشمول مرور زمان می شود؛ ضمن آنکه اهرم حقوقی این شورا در قیاس با شورای امنیت از قدرت کافی برخوردار نیست و تاخیر ۱۷ روزه این شورا در ورود به مسئله غزه با توجه به نقض فاحش حقوق بشر شائبه به ثمر نرسیدن اقدامات پیش بینی شده را قوت می بخشد.
۳) جنایات رژیم صهیونیستی طی ۲۲ روز جنگ در غزه که به دستور مقامات ارشد این رژیم صورت پذیرفته است بیانگر اثبات جرایم بین المللی جنایتکارانی چون پرز، اولمرت، باراک و... است. بمباران شهرها و روستاها، آنهم با استفاده از سلاح های ممنوعه و کشتار غیرنظامیان بنابر قوانین و معاهدات بین المللی از مصادیق «جنایات جنگی» است و این در حالی است که آسوشیتدپرس در همین ایام به نقل از ناظران حقوق بشر گزارش می دهد که اسرائیل در جنگ از بمب های آتش افروز با فسفر سفید استفاده می کند. همچنین یک موسسه حقوق بشری چند روز پیش با بر شمردن ابعاد جنایات اسرائیل در نوار غزه تصریح می کند که بیش از ۸۰ درصد از شهدای غزه از میان غیرنظامیان هستند.
علاوه بر «جنایات جنگی» رژیم صهیونیستی، کشتار جمعی و نسل کشی آشکار مردم غزه در زمره «جنایات علیه بشریت» است و بالاخره آنکه نقض فاحش تعهدات و معاهدات بین المللی که برای حفظ صلح و امنیت بین المللی اهمیت اساسی دارد و همچنین عدم رعایت قواعد بین المللی همچون اصل «عدم تجاوز» و یا «اصل عدم توسل به زور» گواهی بر آن است که «جنایات علیه صلح» را نیز باید به لیست سیاه جنایات سردمداران تل آویو اضافه کرد.
در این میان اظهارات متعددی از شخصیت ها و نهادهای بین المللی -هرچند دیر هنگام- درباره جنایات رژیم صهیونیستی خود گویای عمق فجایع بشری در غزه است. خانم ناوی پیلی کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل عملکرد و اقدامات صهیونیست ها در غزه را برخوردار از تمام ویژگی های «جنایات جنگی» می خواند. ریچارد فالک گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در فلسطین نیز تصریح می کند اقدامات اسرائیل نقض فاحش حقوق بشر است و این رژیم یک رشته خشونت تکان دهنده علیه مردم بی دفاع در غزه مرتکب شده است.
کمیته بین المللی صلیب سرخ هم مشاهدات گروه پزشکی در شهر غزه را تکان دهنده توصیف می کند و رئیس صلیب سرخ بین المللی با چشمان اشکبار می گوید جنایاتی که در غزه می گذرد قابل توصیف نیست. نمونه هایی از این دست فراوان است اما آنچه ضرورت دارد آن است که فراتر از این سطح، جنایتکاران بین المللی در دادگاهی صالح به مجازات اعمالشان برسند.
برای این منظور می توان به برپایی دادگاهی ویژه و اختصاصی امید بست که همچون دادگاه هایی نظیر نورمبرگ (رسیدگی به مجازات رهبران جنگی آلمان)، توکیو (رسیدگی به مجازات رهبران جنگی ژاپن) و یا لاهه (رسیدگی به مجازات جنگی در یوگسلاوی و رواندا)، جنایتکاران رژیم صهیونیستی را محاکمه و مجازات کند.
اما به نظر می رسد با توجه به اینکه دیوان کیفری بین المللی بر اساس ماده ۵ اساسنامه اش صلاحیت رسیدگی به خطیرترین جرایم بین المللی همچون جرایم بر ضد بشریت، جرایم جنگی، جرم کشتار دسته جمعی و جرم تجاوز را داراست مرجعی مناسب برای رسیدگی به کلکسیون جنایات سران رژیم صهیونیستی و محاکمه آنها باشد.
در همین رهگذر شایسته است سازمان کنفرانس اسلامی با طرح اقامه دعوی علیه مقامات جنایتکار اسرائیلی شرایط و مقدمات اولیه برای محکومیت آنها را مهیا سازد. البته قضاوت عادلانه دیوان کیفری بین المللی درباره مجرمان بین المللی صهیونیست معطوف به آن است که دیوان تحت تاثیر و قیمومیت قدرت های غربی قرار نگیرد.

حسام الدین برومند

منبع : روزنامه کیهان