هدف، توجیه وسیله

غالباً در اشاره به فوتبال، واژه «ورزش زیبا» مورد استفاده قرار می گیرد اما اگر در تاریخ این رشته جست و جو کنید، نمونه های زیادی از بداخلاقی، ناجوانمردی و البته از همه مهم تر سوء استفاده غیرفوتبالی ها خواهید یافت. ضربه اسکولاری به صورت دراگا تینوویچ از آستین همان غیرفوتبالی هایی بیرون آمد که بیشتر انگلیسی ها را مقابل پرچم فاشیسم به زانو درآورده بودند.
● ۱۴ می ،۱۹۳۸ المپیک برلین
کاپیتان «ادی هاپگود» و همتیمی هایش مجبور شدند در مراسم ویژه، قبل از بازی مقابل آلمان، سلام نازی بدهند. اقتدار رایش سوم در دیار ژرمن ها شهره خاص و عام بود و انگلیسی های حاضر در این بازی هم ظاهراً بیشتر یک سیاستمدار مطلع محسوب می شدند تا فوتبالیستی خبره! در روزگاری که شعار «صلح درزمان ما» تکه کلام نخست وزیر انگلستان به حساب می آمد، کاپیتان تیم ملی جزیره را مجبور کردند دست راست خود را به نشانه ادای احترام به نازیسم بالا ببرد. آلمانی ها، انگلیسی ها را تهدید کرده بودند اگر بازی را نبازند مانند اتریش که ۲ ماه قبل تر هدف گلوله های آتشین قرار گرفته بود، مجازات می شوند. نتیجه چه شد؟
انگلستان جلوی چشمان «هیتلر» ۶ بر ۳ به پیروزی رسید! نویسنده کتاب «حمله به هیتلر» گفت: «شکست آلمان کار دشواری نبود چون آنها در آن زمان همواره می باختند. هیتلر آرزو داشت آلمان، انگلستان را شکست دهد اما رؤیاهایش نقش برآب شد.»
● وقتی فوتبال معنای خود را از دست داد
در مقاطعی از دهه ۳۰ مراسم های فوتبالی با آیین های فاشیسم تفاوتی نداشت و ورزشکاران صرفاً به خاطر مرام سیاسی خود در معرض قضاوت قرار می گرفتند. هیتلر، موسولینی و فرانکو قبل از تکیه زدن بر مسند قدرت به اندازه کافی روی فوتبال مانور داده بودند.
«پیر لافرانچی» محقق فوتبال در این باره نظر جالبی دارد: «در این عرصه، تبلیغات بسیار فریبنده است. اینجا اگر بگویید من برنده هستم، همگان باور می کنند شما واقعاً پیروز هستید.» در سال ۱۹۳۰ اولین دوره جام جهانی برگزار شد و ۴ سال بعد ایتالیا، معنای واقعی فوتبالیزه شدن سیاست را نشان داد. موسولینی می خواست جام در سرزمین چکمه ای باقی بماند.
او عاقبت به هر شکل ممکن آرزوی خود را تحقق یافته دید. داوران ۲ بازی ایتالیا بی کفایت ارزیابی شدند. در این شرایط مردان سیاهپوش جدال های مراحل نیمه نهایی و فینال کاملاً جهت دار عمل کردند تا ایتالیا برای قهرمانی چندان زجر نکشد. در سویی دیگر ارتش آلمان پس از تصرف اتریش، مجوز حضور بازیکنان این کشور را در جمع ژرمن ها صادر کرد اما «ماتیاس سیندلار» از همراهی متجاوزان سر باز زد. مخالفت او با هیتلر به همین جا خلاصه نشد. این بازیکن متعصب ۲ گل بازی نیمه نهایی جام را وارد دروازه آلمان کرد اما شادی وی چندان پایدار نبود چون درست یک سال بعد در سن ۳۵ سالگی درگذشت.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی