سریالی با ریتمی یک دست و منسجم و بازی های باورپذیر

پخش سریال تلویزیونی «همه بچه های من» به کارگردانی مرضیه برومند از نیمه اول اردیبهشت ماه امسال آغاز شد که داستانی اپیزودیک داشت. برومند علاوه بر تهیه کنندگی در کنار مسعود فروتن سریال را کارگردانی کرده است. «همه بچه های من» در ۷۸ قسمت ۲۰ دقیقه ای هر شب بعد از خبر ۱۹ روی آنتن شبکه اول سیما قرار می گرفت و تکرار آن نیز هر روز ظهر در برنامه سیمای خانواده پخش می شد.این سریال با نام «چهاردیواری» کلید خورد. بینندگان تلویزیونی در ۳ دهه اخیر با سریال هایی با مضمون و محتوای ساختاری در قالب خانوادگی روبه رو هستند و همه بچه های من نیز از این مقوله مستثنا نیست.
این سریال نگاهی خانوادگی به مسائل و مشکلات کودکان، نوجوانان و جوانانی است که در خانه اند ومشکلات مشترک میان این افراد را ملموس و باورپذیر مورد واکاوی قرار می داد.برومند در این ساخته جدیدش به سراغ مکانی ثابت برای طرح موضوعات خود رفت. این مکان ثابت آپارتمانی است که یکی از ساکنان آن استاد دانشگاه (پوراندخت نوریان با بازی مهرانه مهین ترابی) است که رابطه خوبی با اطرافیان و همسایه های خود دارد و سعی می کند تا مشکلات مردم را برطرف کند.همه بچه های من سریالی اپیزودیک بود که مخاطب در هر قسمت با داستانی جدید از موقعیت ها و قصه آدم ها روبه رو می شد و هر قسمت داستان مستقلی داشت.
هم چنین ساخته جدید برومند مانند سایر آثارش پربازیگر بود. این سریال چند بازیگر ثابت هم چون «مهرانه مهین ترابی»، «آزیتا لاچینی» و «سحر جعفری جوزانی» داشت و در هر اپیزود نیز بازیگران متعددی به فراخور قصه وارد می شدند.راضیه برومند، گیتی مرتضوی، آزاده پورمختار و نادره سادات سرکی نویسندگانی هستند که در نگارش فیلم نامه این سریال با برومند همکاری کرده اند و فیلم نامه سریال با سرپرستی خود برومند نوشته شد، به گونه ای که تمام اتفاقات و مناسبت های آدم ها از لحاظ جغرافیایی به آپارتمان پوراندخت ختم می شد.
آدم های حاشیه ای هر یک از قصه های سریال نمایشی با ورود به این مکان تنور داستان را گرم می کردند. نکته دیگر این که برومند سعی برآن داشت که در یک مدت ۲۰ دقیقه ای به بیان قصه ای مستقل بپردازد که در هر اپیزود گوشه ای از مشکلات اجتماعی و خانوادگی در جامعه را مطرح کند که افراد مختلف با آن دست و پنجه نرم می کنند.برومند به کانون خانه و خانواده توجه و به نقش زن در آن تاکید کرد و می توان گفت قهرمان های محوری و حاشیه ای «همه بچه های من» را زنان تشکیل دادند. سریال از فضای گرم و متنوعی برخوردار بود و چیدمان آدم ها در مقاطع سنی مختلف و رنگ آمیزی متنوع شخصیتی در اپیزودها رعایت شده بود.«همه بچه های من»، ریتم یک دست و منسجمی با بازی های باورپذیری داشت. آکسوسوار (ابزار صحنه) در محل زندگی پوراندخت به خوبی طراحی شده بود و محیط و فضای خانه در این سریال نقش اساسی داشت و به عنوان لوکیشن ثابت در سریال انتخاب شد. البته آرایشگاه، کتابخانه و مدرسه از دیگر لوکیشن های آن بود.طراحی مطلوب میزانس ها و توان خلاقانه نماها سبب شد که سریال، ضرباهنگ خوبی داشته باشد. هم چنین ما در آن با اداها و تیپیک های فمینیستی مواجه نبودیم بلکه اقتدار یک زن به نمایش درمی آمد.
در این سریال با زنی مواجه بودیم که تنهاست و این تنهایی سبب شد که او با مسائل و مشکلاتی در خصوص بچه ها رو به رو شود که در ارتباط با خانواده هایشان با موانع و تنگناهایی رو به رو هستند.نقش اصلی سریال را که نقشی محوری است مهرانه مهین ترابی (پوراندخت نوریان) بازی می کرد. او زنی میانسال، مجرد، مدرن با ریشه های سنتی و استاد بازنشسته دانشگاه است.مهین ترابی نقش زنی باتجربه و مشاور را به خوبی بازی می کرد و در هر قسمت به حل مشکلات دیگران می پرداخت و خانه او محل رجوع افراد و شخصیت های مختلف بود. با توجه به شناختی که او از نسل جوان و بچه ها داشت، سعی می کرد مشکلات آنان را در فضایی آرام و با دیالوگ های سنجیده حل کند.با این حال به شخصیت پوراندخت یک سویه و تک بعدی پرداخته شده بود و انگار که او تنها وظیفه هدایت و ارشاد اطرافیان را برعهده دارد.
برومند می توانست به درون شخصیتی پوراندخت و مشکلات او نیز به عنوان یک زن توجه کند تا تصویر واقعی و ملموس تری از او به مخاطب ارائه شود، به همین دلیل این کاراکتر به تیپ سازی نزدیک است تا شخصیت.ضمن این که رفتار او به جای نشان دادن استاد دانشگاهی بازنشسته بیشتر شباهت به یک زن خانه دار با تجربه داشت که به دیگران کمک می کرد.به هر صورت او کاراکتر خوش بین و امیدوار داستان برومند بود که تاثیر قابل توجهی بر اطرافیانش داشت. امیرحسین صدیق که ایفاگر نقش پرویز برادر پوراندخت بود از بازیگرانی است که در اغلب کارهای برومند حضور دارد و بازیگر آثار اوست. صدیق برای بازی در این سریال به درخواست برومند ۲۰ کیلو به وزن خود اضافه کرد تا هرچه بیشتر به نقش خود نزدیک شود. او نقشی متفاوت را بازی کرد که با سن و سال خودش فاصله داشت. پرویز علاوه بر شوخ طبعی انسانی فرصت طلب بود که مشکلات خود را به گردن دیگران می انداخت.مرضیه برومند در ساخت سریال می توانست با بهره مندی از نظر کارشناسان و پژوهشگران و نگاهی کارشناسانه به مشکلات نوجوانان و جوانان بپردازد تا راه گشاتر باشد.او مخاطب خود را به خوبی می شناسد و با علایق و سلایق آن ها آشنایی کامل دارد به همین دلیل طی این ۳ دهه فعالیت خود آثار قابل باور و پرمخاطبی هم چون «مدرسه موش ها»، «زی زی گولو»، «خانه مادربزرگه»، «کتاب فروشی هدهد» را ساخته و دغدغه خود را نسبت به کودکان و اطرافیانش در قالب آثار خود بیان کرده است.
او در ساخت این سریال از ۲دوربین برای قطع نشدن حس ها و یک دستی کل کار استفاده کرد. در کنار او مسعود فروتن کارگردان تلویزیونی این سریال بود.او سریال های طنزی هم چون «قشقرق» و «باجناق ها» را در کارنامه هنری اش به ثبت رسانده است. «همه بچه های من» سریالی خوش ساخت و روان بود که بیننده هر روز مشتاق دیدن قسمت جدیدی از آن بود.

ضیغمی

منبع : روزنامه خراسان