چادر سرخ - La Tenda Rossa

سال تولید : ۱۹۷۰
کشور تولیدکننده : ایتالیا و شوروی
محصول : فرانکو کریستالدی
کارگردان : میخائیل کالاتوزوف
فیلمنامه‌نویس : انیو دِ کونچینی و ریچارد آدامز، برمبنای داستانی نوشته دِ کونچینی.
فیلمبردار : لئونید کالاشنیکوف
آهنگساز(موسیقی متن) : انیو موریکونه
هنرپیشگان : پیتر فینچ، شان کانری، کلودیا کاردیناله، هاردی کروگر، ماریو آدورف، ماسیمو جیروتی، لوئیجی وانوکی، یوری سولومین، دوناتاس بانیونیس، نیکیتا میخالکوف و ادوارد مارزویک.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۱ دقیقه.


سال‌ها پس از سفر نافرجام با بالون به منطقه قطب شمال در سال 1928، «ژنرال نوبیله» (فینچ) در اوهامش تصور می‌کند که ارواح او را متهم می‌کنند که آنان را تنها گذاشته است. حالا وقایع آن سفر مرور می‌شوند... پس از تلاشی ناموفق برای رسیدن به قطب شمال، کشتی هوائی «نوبیله» به‌نام «ایتالیا» در توفان برف سقوط می‌کند و ژنرال و نُه نفر باقی‌مانده، چادری روی یخ برپا می‌کنند و به آن رنگ قرمز می‌زنند. متصدی بی‌سیم تلاش می‌کند تا پیام کمک بفرستد، و «فین مالمگون» (مارزویک) و دو نفر دیگر داوطلب می‌شوند تا برای آوردن کمک بروند. «والریا» (کاردیناله)، پرستاری که دل‌باخته «مالمگرن» است، کاشف نروژی، «رولد آموندسن» (کانری) را ترغیب می‌کند که وارد عملیات نجات شود، اما او دراین راه می‌میرد. «مالمگرن» هم می‌میرد. در این جا یک علاقه‌مند آماتور بی‌سیم روس، پیام کمک را دریافت می‌کند. «نوبیله» زودتر از هم‌راهانش توسط خلبانی نجات می‌یابد، و تلاش می‌کند تا یک یخ‌شکن روسی را به سوی چادر سرخ راهنمائی کند. کشتی، «نوبیله» و هم‌راهان «مالمگرن» را سوار می‌کند، اما ژنرال برای تنها گذاشتن افرادش به‌شدت مورد انتقاد قرار می‌گیرد، هرچند که او استدلال می‌کند تنها کسی بوده که توانسته عملیات نجارت را رهبری کند... به زمان حال باز می‌گردیم و بحث میان «نوبیله» و روح «آموندسن» ادامه پیدا می‌کند.
* داستان کشتی هوائی «ایتالیا»، یکی از فاجعه‌های عجیب و کوچک هوانوردی اولیه، ذاتاً قابلیت‌های جذابی دارد. اما پس از شروع خوب - توأم با هجو فیلم‌های خبری - فیلم خیلی زود تسلیم ملاحظات دست و پا گیر یک «مثل لهجه انگلیسی بین‌المللی» می‌شود. مشکل بازیگران چند زبانه قابل اغماض نیست (مثل لهجه انگلیسی استانداردِ فینچ در نقش یک ایتالیائی و کانری در نقش یک نروژی) با این حال گاه می‌توان حس کرد که این فیلم مهیج و قدری فکورانه می‌کوشد از این شلم شوربای چند ملیتی خلاص شود؛ به‌ویژه در صحنه‌های روی یخ‌های قطبی و در پایان هنگام، بحث فلسفی میان «آموندسن» و «نوبیله». بزرگ‌ترین امتیازهای چادر سرخ فیلم‌برداری گیرا و خیره کننده و بازی کانری است.