ابوعلی احمدبن محمد بن قاسم رودباری

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۳۲۲)حیات قمری
محل تولد: ایران - گیلان - رودبار
شهرت علمی و فرهنگی: صوفی ، ادیب و فقیه
در بغداد ساکن گردید. او از وزیرزادگان سلالهٔ کسری بود و نسبش را به انوشیروان می‌رساند. روزی با مریدان جنید بغدادی صحبت کرد و چون کلماتی از او شنید در دل وی محبت اهل طریقت جای گرفت و ترک مال و منال کرد و در سلک مریدان جنید درآمد. از مسعود رملی حدیث روایت کرد. با ابن جلاء و ابوالحسین نوری و ابوحمزه بغدادی صحبت داشت و همنشین بود. فقه را نزد ابوالعباس بن سریج و ادبیات را نزد ثلعب و حدیث را از ابراهیم حربی آموخت. عاقبت به مصر رفت و خود مرجع استفاده علما شد. سرانجام در همان‌جا درگذشت. بعضی او را جامع سه علم شریعت و طریقت و حقیقت می‌دانند. فرزند خواهرش ، احمد بن عطا رودباری ، محمد بن عبدالله رازی ، احمد بن علی وجیهی و معروف زنجانی از شاگردان وی بودند. وی تصانیفی نیکو در تصوف دارد. اشعاری نیز از وی به جا مانده است. از کلمات اوست: "برترین یقین آن است که حق را در چشمان تو عظمت بخشد و هرچه جز اوست کوچک گرداند ، و امید را در دلت تثبیت کند".

منبع : مطالب ارسالی