حاج آقا، التماس دعا

بعضی آدم ها همین طور بی دلیل هم در سیبل اخبار هستند. سیاستمداران، هنرمندان، ورزشکاران و به طور کلی همه کسانی که اندکی مشهور شوند به درست یا غلط تا حدودی حریم خصوصی خود را عمومی کرده اند و گاهی باید در رویاهایشان ببینند که کاری در حوزه خصوصی شان انجام بگیرد و کسی مطلع نشود. چه برسد به اینکه آدم، رئیس جمهور یک مملکت هفتاد میلیونی بشود و مرتب حرف های مهم بزند. یک روز از اعلام نام مفسدان اقتصادی بگوید و روزی دیگر لیست جاسوسان هسته یی را روی میز قرار دهد. حتی اگر شده درباره تاریخ خاورمیانه و جنگ های جهانی سوال مطرح کند و هر سال به مجمع عمومی سازمان ملل متحد برود و سخنرانی کند. محمود احمدی نژاد دو سالی است که رئیس جمهور است و مطمئناً به موجب حضور در این سمت رسانه ها علاقه مندی بسیاری دارند که بدانند وی چه می گوید و چه می کند، طرفه آنکه خود آقای رئیس جمهور هم به مناسبت های مختلف صحبت هایی می کند که آگاهانه یا ناخودآگاه به هر حال خبرساز می شود.
ماجرای حج رفتن آقای رئیس جمهور هم از آن ماجراهایی بود که جنجال برانگیز و خبرساز شدنش به عقل جن هم نمی رسید، اما شد. همه می دانند که حج یکی از مهمترین اعمال شرعی یک مسلمان است که در کنار هم دینانش به عملی جمعی تبدیل می شود و باید در صورت توانایی حتماً آن را به جای آورد. اما مطمئناً کسی تصور نمی کرد حج رفتن یک نفر ولو اینکه رئیس جمهور یک کشور باشد اینچنین خبرساز شود. احمدی نژاد دو هفته قبل در اجلاس شورای همکاری خلیج فارس شرکت کرد؛ شورایی که همواره در بیانیه پایانی اش ادعا می کند ایران جزایر امارات متحده را غصب کرده است (،) و اینچنین ثابت می کند به تمامیت ارضی ایران چشم بد دارد (،) اما اگرچه این مساله شرکت احمدی نژاد در اجلاس را خبرساز کرد اما این موضوعی نبود که پس از بازگشت او نیز در رسانه ها دنبال شود بلکه عنوان عربی این اجلاس بود که خبرساز شد.
اما آنچه باعث نوشتن این سطور شد هیچ کدام از این ماجراها نبود. ماجرا از جای دیگری یعنی همین تهران خودمان آغاز می شود. وقتی ارگان رسمی یک گروه اصولگرا در موضع گیری غیرمنتظره یی اعلام می کند حاجی شدن احمدی نژاد غیرقانونی است، روزنامه حزب الله ارگان حزب الله ایران چند روز مانده به آغاز سفر احمدی نژاد به عربستان در سرمقاله یی تحت عنوان «حاجی احرام دگر بند»، نوشت؛«رئیس جمهور برای انجام اعمال حج تمتع راهی عربستان می شود. طبیعی است که شرکت رئیس جمهور در اعمال حج تمتع نه به تنهایی که همراه با هیاتی از چهره های سیاسی انجام خواهد شد و اهالی مطبوعات در حوزه های مختلف به خوبی می دانند تلاش برای تماس با بسیاری از مسوولان اجرایی - اعم از دولتی و غیردولتی - در این روزها معمولاً به نتیجه دقیق نمی رسد و وعده های «بازگشت از سفر حج»، پاسخ خیلی از تماس ها با دفتر بسیاری از مدیران اجرایی کشور است.» این روزنامه با طرح این پرسش که «آیا این سفر اول رئیس جمهور است؟»، افزوده بود؛ «از آغاز دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد این سفر چهارم وی به سرزمین عربستان است و اگر پیش از این سفر حج واجب از سوی رئیس دولت و همراهان او انجام شده باشد، طبق مصوبه سی ام آذر ۱۳۸۴ هیات دولت، سفر جدید خارج از موازین قانونی خواهد بود و این موضوع با شعارها و ادعاهای دولت نهم سازگار نیست.»
ناگفته پیداست که چنین انتقاداتی اگر از سوی یک گروه یا رسانه اصلاح طلب مطرح می شد کمترین تاوان آن متهم شدن آن گروه به اغراض سیاسی بود، اما این موضوع نیز انگیزه نوشتن این یادداشت نبود(،) اصلاً حتی اگر یک رسانه اصولگرا اینچنین درباره حاجی شدن رئیس دولت موضع گیری کند، مگر بنده می توانم انتقادی به حج رفتن آقای احمدی نژاد داشته باشم؟ پاسخ روشن است. انتقادی و ملالی نیست جز دوری شما(،) راستی شما خوانندگان عزیز اگر جزء هیات همراه آقای احمدی نژاد بوده اید، به ایشان سلام برسانید و پیغام دهید، چند نفر از دوستان هستند که مدتی است ندیدیم شان، دلمان اندکی برایشان تنگ شده است و می دانیم از شما التماس دعا دارند، ضمناً عموجان هم سهمیه بنزین شان تمام شده، سلام می رسانند و التماس دعا دارند؛ ما هم وام ازدواج می خواهیم اگر ممکن است؛ حاج آقا، التماس دعا...

امید ایران مهر؛

منبع : روزنامه اعتماد