با جلال

جلال مند یعنی: سی سال از مرگت گذشته باشه اما هنوز مثل یک آدم فعال و زنده، مثل یک فکر اکتیو و مثل یک جریان پر انرژی نه فقط در لفافه های احتیاط گرای جریان های سیاسی و مصلحت طلب و خود به خود!
بلکه در روح و جان و متن زندگی اجتماعی و ایده آلیست های یک اجتماع، پر رنگ و مستقیم و نشانه دار، حضورت باقی و مستدام و تاثیرگذار و انرژی بخش باشد!
جلال مند یعنی اگر کسی نباشد بر آن سنگ سیاه با امضای زرد جلال آل احمد در قبرستانی از شهر ری فاتحه ای بخواند، اما روح صاحب آن مقبره با سنگ سیاه و امضای زرد (جلال آل احمد) همیشه خدا در اعلای مکان هایی است که روزی ( خسی در میقات) شد و به آن افتخار کرد، هر چند زبان تند و گزنده منتقدان به جای ستایش از رستگاری یک نویسنده مسلمان، این کتاب را حاصل.جلال مند بودن یعنی: از سیاست تا اقتصاد و ورزش آن زمان، همگی به دنبال ردپایی بودند که فقط در فکر کردنش، روش و قلم آل احمد قرار داشت و خود او نیز می دانست که زندگی دو روز است و او به لحاظ تفکر مستقل، صراحت لهجه نوع خاص ادبیاتی که بر آن تاکید داشت، روحیات مستقل و خاص که وابسته شخصیت کاریز ماتیکی که بر او غالب گشته بود می دانست که عدد روزهایی که در آن قلم فرسایی خواهد کرد اندک است و باید طرحی نو دراندازد و به عنوان تفکری سیال در زمان های متمادی و نزدیک به دوره خودش قدرتمند و مانا بماند تا حقوق روزهایی که خیلی زود در ۴۶ سالگی از او گرفته شد استیلا یابد.
جلال مند یعنی، سیمین سخت مریض است و قادر به حرف زدن درباره جلال نیست و نمی تواند بگوید از قصه ای که بر تعویض سنگ گور گذشت سنگ گوری که سفید بود و با امضای مایل و حالا سیاه است بر بال و خیال زرد و صاف و رسمی و خشک! شمس آل احمد هم از بی پولی و بد حالی اش می گوید که نمی گذارند به گور آل احمد رونق یک مقبره از جلال را ببخشد! در حالی که جلال همیشه جلال است.جلال مند یعنی: دوم آبان، تولد ۸۵ سالگی مردن را به او تبریک می گوییم که در شهریور ۱۳۴۸ از مردن گذشت و مثل یک حقیقت در کنار تمام درست و غلط های یک انسان باقی ماند تا این بار و این سال که فرصت کردیم و به کنار مقبره اش در گورستان فیروزآباد شهر ری رفتیم از خیراتی او با طعم (نون و القلم) یا (سنگ بر گوری) یا (مدیر مدرسه) یا (خسی در میقات) یا (غرب زدگی) یا (اورازان) یا (نفرین زمین) و... بی نصیب نباشیم.

تقی زاده

منبع : روزنامه خراسان