ماتیلدا - MATILDA

سال تولید : ۱۹۹۶
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : مایکل شامبرگ، استیسی دال و دانی د ویتو
کارگردان : د ویتو
فیلمنامه‌نویس : نیکلاس کازان و رابین سویکورد، بر مبنای کتابی نوشتهٔ روئال دال
فیلمبردار : استفان چاپسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید نیومن
هنرپیشگان : مارا ویلسن، د ویتو، ری پرلمن، امبت داویتس، پم فریس و برایان لوینسن
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه


̎ماتیلدا وارم‌وود̎ (ویلسن) دختر جوان بی‌نهایت کنجکاو و باهوشی است که با والدین عامی و بی‌فرهنگ خود (د ویتو و پرلمن) که اصلاً به او توجهی ندارند، بسیار تفاوت دارد. او با بالا رفتن سن، آرام آرام، کشف می‌کند دارای قدرت حرکت دادن اشیاء از دور است. یک روز وقتی یکی از معلم‌هایش برای نخستین‌بار به او محبت می‌کند، در می‌یابد که می‌تواند از این توانائی در راه از بین بردن رنج‌هایش و کمک به دوستانش استفاده کند؛ تا این‌که بدجنسی‌هائی که ̎خانم ترانچ‌بول̎ (فریس)، رئیس مدرسه، نسبت به والدین و برادر بزرگش روا می‌دارد، کم‌کم خشم او را بر می‌انگیزد...
● یک فیلم کامل برای کودکان. توضیح این‌که، همه چیز فیلم با منطقی کودکانه و ساده برگزار می‌شود و د ویتو در نهایت شگفتی موفق می‌شود زاویهٔ دید کودکانه نسبت به محیط و آدم‌ها و اصلاً دنیا را بازآفرینی کند؛ هم به لحاظ بصری با تنوع نمابندی‌ها و به ویژه زاویه‌های پائین دوربین و عدسی‌های بازی که فضاهای واقعی را دفرمه می‌کنند و هم در پرداخت مستقیم و کارتونی شخصیت‌ها. به این اضافه کنید صحنه‌آرائی، کابرد دل‌پذیر رنگ‌ها و فانتزی موفقی که بر محور قدرت‌های فوق عادی ̎ماتیلدا̎ پرورش می‌یابد. ̎ماتیلدا̎ به‌رغم این‌ قدرت‌ها، دختر بچه‌ای شیرین و دوست‌ داشتنی باقی می‌ماند. البته با این مشخصه که برخلاف والدین کوته‌فکر و خودخواهش (که فقط به فکر پول درآوردن و مصرف کردن هستند) علاقهٔ وافری به یادگیری، کتاب و مدرسه دارد. ضرباهنگ فوق‌العادهٔ فیلم نمی‌گذارد تماشاگر زیاد جویای روابط علت و معلولی یا دیگر نکته‌های انتزاعی شود. مدرسه به درستی محیطی ایزوله و غیرواقعی است ومدیرهٔ بد اخلاق و تنومند، اوج کاریکاتورسازی فیلم و دقیقاً جادوگر تنزل یافته و زشت قصه‌های پریان. این میزان آزادی عمل در فیلم زنده، درک د ویتو از دنیای بی‌آرام و قرار کودکان را نشان می‌دهد و نشاط آرامش‌بخش آن فاصلهٔ زیادی با دل‌خوشی‌های توخالی و باسمه‌ای دیگر محصولات سینمای معاصر امریکا برای مخاطب کم سن و سال دارد. جلوه‌های ویژه (زیر نظر مایکل لانتی‌یری) عالی و در خدمت روایت فیلم هستند.