شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا
موسیقی بومی ، استان آذربایجان شرقی
موسیقی بومی آذربایجان از روزگار كهن تا اكنون در حیات «عاشیقها» خلاصه میشود. عاشیقها هنرمندانی هستند كه به طور خودساخته از میان مردم برخاستهاند و با هنر اصیل و نوای دلنشین ساز خود كه همراه با ترانههای دلپذیر و متناسب با شرایط مراسم است، در عروسیها و قهوهخانهها به ترنم در میآیند.
عاشیقهای معاصر آذربایجان مالك گنجینه عظیم هنر و ادبیات تاریخی نیاكان خویشاند و سرودههای استادانه و زیبای خود را به انگیزه احساسی ناب و انسانی و حفظ امانت هنر عاشیقی در میان مردم رواج میدهند و در مجالس عروسی و جشنها حاضر میشوند و از این راه معیشت روزانه خود را نیز تأمین میكنند.
در آذربایجان كمتر دهكدهای را میتوان یافت كه جشنها و عروسیهایشان بدون عاشیق برگزار شود. حتی در مناطقی كه عاشیق نیست، فرسنگها راه پیموده میشود تا عاشیقی به جشن دعوت شود و مجلس را با سخنان حكمتآموز و ترانهها و منظومههای دلنشین خود گرمی و شور ببخشد.
عاشیقساز مینوازد. ساز آلتی است شبیه تار، مركب از نُه سیم كه بر سینه مینهند و مینوازند. نام ابتدایی و قدیمی آن «قوپوز» است كه چیزی شبیه كمانچههای كنونی بوده است. اكنون همراه هر عاشیق اغلب یك یا دو بالابانچی (نوازنده بالابان) و قاوالچی (دایرهزن) نیز هست كه او را همراهی میكند. گاهی نیز چند دسته عاشیق یكجا ظاهر میشوند و هنرنمایی میكنند.
عاشیق هنرمند مردم است و باید در چندین هنر مهارت و استادی داشته باشد. هم شاعر است، هم آهنگساز، هم منظومهسرا، هم خواننده، هم نوازنده، هم هنرپیشه و هم داستانگو. به عبارت دیگر در این عرصهها خلاق است و هنرمندی است كه این همه را با انگشتان ماهر و صدای دلنوازش اجرا میكند.
در روزگاران گذشته، به این هنرمندان علاوه بر اوزان و عاشیق، وارساق و یانشاق هم میگفتند و به هنرمندترین و شایستهترینشان دده اطلاق میشد كه از آن میان میتوان به دده قاسم (قرن 13 هـ.ق)، توراب دده (قرن 12 هـ.ق)، دده یادیار (قرن 10 هـ.ق)، كرم دده و مشهورتر از همه دده قورقودِ اسطورهای اشاره كرد.
از عاشیقهای معروف و قدیمی آذربایجان میتوان : عاشیق عباس توفارقافلی، ساری عاشیق، عاشیق معصوم، عاشیق امراه، عاشیق قربان، عاشیق علعسگر را نام برد كه هر كدام از برجستهترین هنرمندان زمان خود بودهاند.
از عاشیقهای معاصر آذربایجان میتوان به : عاشیق اسد، عاشیق قشم، عاشیق جبی، عاشیق حسین جوان، عاشیق عبدالعلی، عاشیق رسول، عاشیق یداله، عاشیق مشی، عاشیق حسن اسكندری، عاشیق عزیز شهنازی، عاشیق حسن نامور، عاشیق علی. عاشیق اشرف و دهها تن دیگر اشاره كرد. تعدادی از این افراد تحت پوشش اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان به فعالیت هنری خود ادامه میدهند. این عاشیقها در سالهای اخیر ضمن شركت در مراسم بزرگداشت دهه فجر و برنامههای موسیقی بومی، در خارج از كشور از جمله آلمان، فرانسه، اسپانیا، آذربایجان شركت كردهاند و معمولاً با استقبال پرشور شنوندگان مواجه شدهاند.
عاشیقهای معاصر آذربایجان مالك گنجینه عظیم هنر و ادبیات تاریخی نیاكان خویشاند و سرودههای استادانه و زیبای خود را به انگیزه احساسی ناب و انسانی و حفظ امانت هنر عاشیقی در میان مردم رواج میدهند و در مجالس عروسی و جشنها حاضر میشوند و از این راه معیشت روزانه خود را نیز تأمین میكنند.
در آذربایجان كمتر دهكدهای را میتوان یافت كه جشنها و عروسیهایشان بدون عاشیق برگزار شود. حتی در مناطقی كه عاشیق نیست، فرسنگها راه پیموده میشود تا عاشیقی به جشن دعوت شود و مجلس را با سخنان حكمتآموز و ترانهها و منظومههای دلنشین خود گرمی و شور ببخشد.
عاشیقساز مینوازد. ساز آلتی است شبیه تار، مركب از نُه سیم كه بر سینه مینهند و مینوازند. نام ابتدایی و قدیمی آن «قوپوز» است كه چیزی شبیه كمانچههای كنونی بوده است. اكنون همراه هر عاشیق اغلب یك یا دو بالابانچی (نوازنده بالابان) و قاوالچی (دایرهزن) نیز هست كه او را همراهی میكند. گاهی نیز چند دسته عاشیق یكجا ظاهر میشوند و هنرنمایی میكنند.
عاشیق هنرمند مردم است و باید در چندین هنر مهارت و استادی داشته باشد. هم شاعر است، هم آهنگساز، هم منظومهسرا، هم خواننده، هم نوازنده، هم هنرپیشه و هم داستانگو. به عبارت دیگر در این عرصهها خلاق است و هنرمندی است كه این همه را با انگشتان ماهر و صدای دلنوازش اجرا میكند.
در روزگاران گذشته، به این هنرمندان علاوه بر اوزان و عاشیق، وارساق و یانشاق هم میگفتند و به هنرمندترین و شایستهترینشان دده اطلاق میشد كه از آن میان میتوان به دده قاسم (قرن 13 هـ.ق)، توراب دده (قرن 12 هـ.ق)، دده یادیار (قرن 10 هـ.ق)، كرم دده و مشهورتر از همه دده قورقودِ اسطورهای اشاره كرد.
از عاشیقهای معروف و قدیمی آذربایجان میتوان : عاشیق عباس توفارقافلی، ساری عاشیق، عاشیق معصوم، عاشیق امراه، عاشیق قربان، عاشیق علعسگر را نام برد كه هر كدام از برجستهترین هنرمندان زمان خود بودهاند.
از عاشیقهای معاصر آذربایجان میتوان به : عاشیق اسد، عاشیق قشم، عاشیق جبی، عاشیق حسین جوان، عاشیق عبدالعلی، عاشیق رسول، عاشیق یداله، عاشیق مشی، عاشیق حسن اسكندری، عاشیق عزیز شهنازی، عاشیق حسن نامور، عاشیق علی. عاشیق اشرف و دهها تن دیگر اشاره كرد. تعدادی از این افراد تحت پوشش اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان به فعالیت هنری خود ادامه میدهند. این عاشیقها در سالهای اخیر ضمن شركت در مراسم بزرگداشت دهه فجر و برنامههای موسیقی بومی، در خارج از كشور از جمله آلمان، فرانسه، اسپانیا، آذربایجان شركت كردهاند و معمولاً با استقبال پرشور شنوندگان مواجه شدهاند.
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران اسرائیل دولت حجاب رئیس جمهور پاکستان گشت ارشاد رئیسی دولت سیزدهم کارگران رهبر انقلاب سریلانکا
سلامت کنکور عربستان سیل تهران هواشناسی سازمان سنجش فضای مجازی اصفهان شهرداری تهران پلیس زنان
تورم دلار خودرو قیمت خودرو قیمت دلار آفریقا قیمت طلا بازار خودرو سایپا بانک مرکزی ایران خودرو مسکن
خانواده تلویزیون مرگ ترانه علیدوستی فیلم سریال سینمای ایران موسیقی مهران مدیری
اینترنت کنکور ۱۴۰۳ عبدالرسول پورعباس
رژیم صهیونیستی غزه روسیه فلسطین جنگ غزه چین حماس طالبان ایالات متحده آمریکا اوکراین ترکیه طوفان الاقصی
پرسپولیس فوتبال جام حذفی آلومینیوم اراک استقلال فوتسال بازی بارسلونا تراکتور باشگاه پرسپولیس تیم ملی فوتسال ایران باشگاه استقلال
هوش مصنوعی سامسونگ ناسا الماس فیلترینگ ماه نخبگان
سازمان غذا و دارو مالاریا کاهش وزن سلامت روان آلزایمر زوال عقل