یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا
شوق پیروزی تحمل شکست
همواره شور و امیدی که در ورزشگاههای بزرگ و به هنگام مسابقات حساس با غریو شادی و حرکات هیجانانگیز بهنمایش درمیآید در پایان مسابقه و پس از شکست یک تیم، به صورت سیلابی ویرانگر علیه زندگی شهروندان و تاسیسات شهری به حرکت درمیآید و دیوانهوار، وندالیسم را در ابعاد وحشتناک بروز میدهد.
حال پرسش این است که چگونه میتوان براحساس شکست فائق آمد؟ به این معنا که از باخت، درس و تجربه آموخت، اما یکسره تسلیم هرمان و حسرت نشد.
آیا میتوان هنگام مسابقات حساس، به جای تکیه بر برد قطعی، چند احتمال را در خانه ذهن آماده داشت؟ ممکن است عدهای خرده بگیرند که چرا همیشه امید به برد نداشته باشیم؟ در پاسخ به این سؤال میتوان گفت که اگر رویا و آرزوها با خرد و واقعبینی همراه نباشد، هر شکستی میتواند ابعاد فاجعهآمیزی پیدا کند، همچنان که شماری از نوجوانان پس از ناکامی در آزمونها دست به خودکشی زدهاند و یا دچار افسردگی درازمدت شدهاند. احساس جمعی شکست آن هم شکستی که با فروریختن کاخ رویاها پیش آمده باشد، برای یک جامعه پیامدهای بسیار زیانباری دارد و به همین دلیل بازنگری در مقوله شکست و به ویژه احساس شکست برای داشتن درکی منطقیتر از این رخداد که در تمام عمر درکنار پیروزیها با آدمی است ضرورت دارد.
چنین به نظر میرسد که شکست، عاملی برای طرد شدن، پرت شدن و افتادن است و یا یک کاستی یا ناخوشی جبرانناپذیری که به آسانی، پویایی را در یک انسان متوقف میکند. چنین بهنظر میرسد که در ریشهیابی کلمه شکست در آنجا که به رفتار انسان و جامعه انسانی مربوط میشود باید از نو نگریست. آدمی در مسیر زندگی و کسب تجربههای تازه بر بستری از سایه روشنها و یا همان شکستها و پیروزیها گام برمیدارد و این روند، همواره بر تجربههای او میافزاید. پس شکست به مفهوم واخوردگی و پسنشستن نمیتواند باشد.
در مسیر زندگی آنچه حاصل میشود، بیشتر صیقل یافتن است.در برخورد با شکست، یک انسان خردمند، تمام سعی خود را برای برخاستن دوباره به کار میگیرد و اجازه نمیدهد، اندوه ناشی از شکست، پویندگی و حس پیشرفت و موفقیت را در او مغلوب کند.
اما در رویارویی با موقعیتهای دشوار پیروزی یا شکست، همواره میتوان با در پیش داشتن احتمالات گوناگون از تلخیهای ناشی از شکست کاست و شیرینی پیروزی را چند برابر کرد. بیشتر تماشاگران جوان و پرشوری که پس از پایان مسابقات بزرگ و حساس ورزشی، خشم برآمده از احساس شکست را بر تاسیسات شهری و از جمله اتوبوسها فرومیبارند، حدس و گمان خود را تنها بر برد تیم مورد علاقهشان استوار کردهاند و در رویارویی با شکست به آستانه انفجار درونی کشانده میشوند.
از اینرو فرهنگسازی و آموزش جوانان برای رویارویی با واقعیتها و کنترل احساسات، فضایی آکنده از شور و همبستگی در ورزشگاهها پدید میآورد و از فوران خشم ناشی از احساس تلخ شکست جلوگیری میکند.
جامعه در سطح کلان تا هسته خانواده نیز این توان را مییابد که در هنگام هرگونه مسابقهای، انتظارات معقول خود را مطرح کند و از رویاسازیهای زیانبار بپرهیزد، هرچند تشویقها، آرزوها و شور امید به پیروزی در هنگامه مسابقات بزرگ جای خود را دارند، اما نباید پیامدهای تلخ و مخرب به همراه داشته باشند. مربیان آموزشی، روانشناسان و رسانهها در سوق دادن جامعه به سوی واقعنگری، نقش بسیار حساسی دارند و میتوانند با سازوکارهای مناسب این نقش را ایفا کنند.
منبع : همشهری انلاین
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
مجلس مجلس شورای اسلامی ایران حجاب شورای نگهبان دولت سیزدهم دولت جمهوری اسلامی ایران جنگ رئیسی گشت ارشاد رئیس جمهور
هواشناسی تهران تصادف پلیس شهرداری تهران دستگیری سیل قتل وزارت بهداشت کنکور سلامت سازمان هواشناسی
قیمت دلار مالیات قیمت خودرو خودرو بانک مرکزی دلار بازار خودرو قیمت طلا سایپا مسکن ارز ایران خودرو
زنان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محمدرضا گلزار سریال سینمای ایران تلویزیون سینما سریال پایتخت موسیقی فیلم ترانه علیدوستی قرآن کریم
کنکور ۱۴۰۳ خورشید
اسرائیل رژیم صهیونیستی فلسطین غزه آمریکا جنگ غزه روسیه چین اوکراین حماس عربستان ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال فوتسال بازی سپاهان جام حذفی آلومینیوم اراک تیم ملی فوتسال ایران تراکتور باشگاه پرسپولیس بارسلونا
تبلیغات اپل ایرانسل فناوری سامسونگ ناسا آیفون بنیاد ملی نخبگان ربات
سرطان خواب بارداری دندانپزشکی مالاریا