شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا
۴دسامبر سال ۱۷۹۵ ـ زاد روز « کارلایل » و نظر او درباره تاریخنگاری
امروز زادروز « توماس کارلایل » مورخ ، نویسنده و اندیشمند بزرگ اسکاتلندی است که چهارم دسامبر سال ۱۷۹۵ به دنیا آمد و آتار متعدد از او باقی مانده است که مهمترین آنها کتاب چند جلدی « تاریخ انقلاب بزرگ فرانسه » است.
کارلایل در حرفه تاریخنگاری انقلاب کرد و تالیفاتش را بدون « فوت نت » منتشر ساخت و روشی را پایه نهاد که اینک به «تاریخنگاری ژورنالیستیک» معروف شده است.
وی معتقد بود مردمی که به یک مورخ اعتماد دارند باید حرفهای او را بپذیرند و لذا نیازی به ذکر غیر ضروری مآخذ و اصحاب قول نیست ، زیرا که مورخ قبلا درستی مطالبی را که به دست آورده آزمایش کرده است . اگر مورخ به موردی تردید دارد باید تردید خود را ذکر کند و به گردن دیگران انداختن و تکرار « موارد مورد تردید و شایعه » درست نیست. ذکر مآخذ که خود آنها هم معلوم نیست معتبر باشند باعث پیچیدگی نوشته و اطاله کلام می شود. بکار بردن همه مآخذ و رفرنس ها تنها برای یک سکالر (کار دانشگاهی ( کتاب درسی ) - مدرس و پروفسور) لازم است.
کارلایل تایید کرده است که « فرد دیگری» باید «تاریخ روز( خبر ) » را بنویسد که پژوهشگران پس از او، این « فرد دیگر » را « روزنامه نگار » نام نهادند. به این ترتیب وی راهی را گشود که به قبول این اصل انجامید که روزنامه نگار « تاریخ امروز » را می نویسد و عناصرش را به دست می دهد و تاریخنگار بعدا پس از حصول نتیجه با حوصله بیشتر و انتخاب یک روش تحقیق مطمئن و متدولوژی آن را دنبال خواهد کرد و با جمع آوری اسناد لازم، کل « رویداد » را شرح می دهد و باید « علت و یا علل » و « نتیجه و یا نتایج» را روشن سازد . بنابراین، این دو حرفه ( روزنامه نگاری و تاریخنگاری ) دارای یک قلمرو واحد هستند . کارلایل مورخ را به مثابه یک کارآگاه( پلیس ) می داند که برای « قاضی تاریخ » مدرک جمع آوری می کند و « قاضی زمان » جز نوشته و یا کتاب تاریخ کسی دیگر نمی تواند باشد و «دادرسی» همان شرح رویداد است که چرا شروع شد ، چگونه انجام گرفت و به کجا ختم شد ( نتیجه چه بود ) .
به عقیده کارلایل و پیروان نظر او ، هیچ فرد و گروه راه فرار از دست کارآگاه و قاضی تاریخ را نخواهد داشت ؛ لذا باید مراقب اعمال هر روز خود باشد . بازپرس( کارآگاه ) تاریخ با دیگر باز پرسها این فرق را دارد که هم برضد و هم در دفاع از یک رویداد و اصحاب آن ، به جمع آوری سند می پردازد.
با این استدلال ، تاریخ نگار همان روزنامه نگار است که به جای امروز در باره دیروز و دیروزهای دور تحقیق می کند و می نویسد تا تجربه گذشتگان هدر نرود و در امور جاری بکار گرفته شود و اشتباهات تکرار نگردد .
کارلایل نسبت به مورخان پیش از خود و معاصرش، به « ناراتیو - شرح نویسی» یک رویداد تاریخی توجه بیشتری دارد تا به ردیف کردن ماخذ و منابع و رفع مسئولیت کردن از خود ، و تاریخ نگاری پر از فوت نت نویسی را نوعی « رونویسی ( رونوشت برداشتن ) » خوانده است.
کارلایل در حرفه تاریخنگاری انقلاب کرد و تالیفاتش را بدون « فوت نت » منتشر ساخت و روشی را پایه نهاد که اینک به «تاریخنگاری ژورنالیستیک» معروف شده است.
وی معتقد بود مردمی که به یک مورخ اعتماد دارند باید حرفهای او را بپذیرند و لذا نیازی به ذکر غیر ضروری مآخذ و اصحاب قول نیست ، زیرا که مورخ قبلا درستی مطالبی را که به دست آورده آزمایش کرده است . اگر مورخ به موردی تردید دارد باید تردید خود را ذکر کند و به گردن دیگران انداختن و تکرار « موارد مورد تردید و شایعه » درست نیست. ذکر مآخذ که خود آنها هم معلوم نیست معتبر باشند باعث پیچیدگی نوشته و اطاله کلام می شود. بکار بردن همه مآخذ و رفرنس ها تنها برای یک سکالر (کار دانشگاهی ( کتاب درسی ) - مدرس و پروفسور) لازم است.
کارلایل تایید کرده است که « فرد دیگری» باید «تاریخ روز( خبر ) » را بنویسد که پژوهشگران پس از او، این « فرد دیگر » را « روزنامه نگار » نام نهادند. به این ترتیب وی راهی را گشود که به قبول این اصل انجامید که روزنامه نگار « تاریخ امروز » را می نویسد و عناصرش را به دست می دهد و تاریخنگار بعدا پس از حصول نتیجه با حوصله بیشتر و انتخاب یک روش تحقیق مطمئن و متدولوژی آن را دنبال خواهد کرد و با جمع آوری اسناد لازم، کل « رویداد » را شرح می دهد و باید « علت و یا علل » و « نتیجه و یا نتایج» را روشن سازد . بنابراین، این دو حرفه ( روزنامه نگاری و تاریخنگاری ) دارای یک قلمرو واحد هستند . کارلایل مورخ را به مثابه یک کارآگاه( پلیس ) می داند که برای « قاضی تاریخ » مدرک جمع آوری می کند و « قاضی زمان » جز نوشته و یا کتاب تاریخ کسی دیگر نمی تواند باشد و «دادرسی» همان شرح رویداد است که چرا شروع شد ، چگونه انجام گرفت و به کجا ختم شد ( نتیجه چه بود ) .
به عقیده کارلایل و پیروان نظر او ، هیچ فرد و گروه راه فرار از دست کارآگاه و قاضی تاریخ را نخواهد داشت ؛ لذا باید مراقب اعمال هر روز خود باشد . بازپرس( کارآگاه ) تاریخ با دیگر باز پرسها این فرق را دارد که هم برضد و هم در دفاع از یک رویداد و اصحاب آن ، به جمع آوری سند می پردازد.
با این استدلال ، تاریخ نگار همان روزنامه نگار است که به جای امروز در باره دیروز و دیروزهای دور تحقیق می کند و می نویسد تا تجربه گذشتگان هدر نرود و در امور جاری بکار گرفته شود و اشتباهات تکرار نگردد .
کارلایل نسبت به مورخان پیش از خود و معاصرش، به « ناراتیو - شرح نویسی» یک رویداد تاریخی توجه بیشتری دارد تا به ردیف کردن ماخذ و منابع و رفع مسئولیت کردن از خود ، و تاریخ نگاری پر از فوت نت نویسی را نوعی « رونویسی ( رونوشت برداشتن ) » خوانده است.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران مجلس شورای اسلامی حجاب مجلس دولت دولت سیزدهم رئیسی رئیس جمهور گشت ارشاد سیدابراهیم رئیسی جمهوری اسلامی ایران پاکستان
تهران شهرداری تهران قتل هواشناسی سیل پلیس کنکور وزارت بهداشت سلامت زنان سازمان سنجش پایتخت
قیمت دلار خودرو قیمت خودرو بازار خودرو دلار بانک مرکزی قیمت طلا سایپا مسکن ارز ایران خودرو تورم
سینمای ایران سریال سینما تلویزیون سریال پایتخت کیومرث پوراحمد موسیقی رهبر انقلاب قرآن کریم فیلم ترانه علیدوستی کتاب
کنکور ۱۴۰۳ اینترنت عبدالرسول پورعباس
اسرائیل رژیم صهیونیستی آمریکا فلسطین غزه جنگ غزه روسیه چین حماس اوکراین ترکیه ایالات متحده آمریکا
پرسپولیس فوتبال استقلال جام حذفی آلومینیوم اراک تیم ملی فوتسال ایران بازی فوتسال تراکتور باشگاه پرسپولیس بارسلونا لیورپول
هوش مصنوعی گوگل نخبگان سامسونگ مدیران خودرو اپل فناوری آیفون ناسا بنیاد ملی نخبگان ربات دانش بنیان
کاهش وزن روانشناسی بارداری مالاریا افسردگی آلزایمر