۱۰ آذر ـ ۱ دسامبر ـ زادروز روزنامه نگاری که تهیه خبر از مردم را ترجیح می دهد

امروز زادروز داود صفایی است، روزنامه نگاری كه تهیه خبر از مردم را ترجیح می دهد. صفایی دهم آذر ماه ۱۳۴۱ در تهران به دنیا آمده و كار در حرفه روزنامه نگاری را از سال ۱۳۷۰ آغاز كرده و به موازات آن، از سال ۱۳۷۸ در دانشگاه هم تدریس می كند. تز دكترای داود صفایی نیز در زمینه تخصص خود اوست و « خشونت و مطبوعات » عنوان دارد. صفایی كوشیده است كه در آن، تاثیر این دو پدیده را بر یكدیگر و اثرآن بر جامعه را به اثبات برساند.
صفایی روزنامه نگاری را از «هفته نامه حوادث» آغاز كرد و از سال ۱۳۷۳ در تحریریه روزنامه تازه تاسیس « ایران » بكار پرداخت . وی تهیه خبر از سازمانهای دولتی را كه به او پیشنهاد شده بود نپذیرفت و در میز حوادث بكار ادامه داد تا تماس او تنها با مردم و مشكلات روزمره آنان باشد . صفایی این ناهنجاری ها را به صورتی تنظیم و منعكس می كرد كه آموزنده باشند و مردم از ضعف دیگران برای اصلاح خود پند بگیرند و دولت نیز متوجه دشواری های جامعه شود و راه حل بیابد.
صفایی در پوشش اخبار حوادث شهر، مطالب جنایی و جریان محاكمات قضایی به آن چنان مهارتی دست یافت كه دبیر میز حوادث روزنامه ایران شد. وی كه در طول كار حادثه نویسی و مطالب مربوط به درون جامعه، به اهمیت تصویر و نفوذ آن پی برده بود؛ به موازات تهیه اخبار برای چاپ ، به تولید گزارشهای مصور( عكس ثابت و متحرك ) كه اصطلاحا «فیلم مستند » هم خوانده می شوند پرداخت و در این زمینه نیز پیشرفت چشمگیر كرد؛ به گونه ای كه از او خواستند كه در دانشگاه « خبرنگاری عكس » تدریس كند و به دانشجویان بیاموزد كه چگونه با دوربین بنویسند و عكس خبری را طوری تهیه كنند كه خود آن ،داستان را بیان دارد. از میان كارهای مصور صفایی، فیلم مستند « لاله و لادن » دوقلوی های به هم چسبیده معروفتر است و این، تنها فیلم كامل مربوط به این دو خواهر است كه چندی بعد در جریان عمل جراحی در سنگاپور فوت شدند.
صفایی در عین حال یك روزنامه نگار « Investigating » است و در زمینه تهیه گزارش های « In – Depth» نمونه های فراوان دارد از جمله گزارش دختری كه در طفولیت در جنوب تهران رها شده بود و یك خانواده سوئدی او را به فرزندی پذیرفته به آن كشور برده نام كریستین بر او نهاده و این دختر پس از ۴۰ سال به ایران آمد و پدرو مادر بیولوژیك خود را پیدا كرد و ....
صفایی تصمیم دارد همانند همه حادثه نگاران ، كار داستان نگاری را هم بر فعالیت های خود بیافزاید و به علاوه، ناشر كتاب شود زیرا بر این باوراست جامعه ای كه بیشتر كتاب تولید كند متمدن تر است و نشر كتاب شغلی است شریف.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز