ساکومیموس تنرنسیس

سرنو، دایناسور گوشتخوار جدیدی را کشف کرده است.
دایناسور بزرگ و جدیدی باآرواره های تمساح مانند، دندانهای بلند و تیز و چنگالهای بزرگ و خمیده، در بیابان ساهارا کشف شده است. پائولو سرنو، دیرینه شناس دانشگاه شیکاگوی ایالات متحده، این گونه جدید و ماهیخوار را در نیجر آفریقا کشف کرد. این درنده جدید، ساکومیموس تنرنسیس نامیده شد.
پائولو سرنو، که سرپرست علمی گروه ۱۸ نفره اعزامی به نیجر در سال گذشته بود، می گوید:این گونه دایناسوراست و شدیدا تلاش می شد که جزء تمساحها باشد. این جانور، چهارپایی با قد موثر بود. اگر شما در کنار این دایناسور می ایستادید، چشمان شما هم سطح زانوی این دایناسور بود. سرنو می افزاید: این جانور، به اندازه تیرانوزاروس رکس بود و به طور کامل رشد نکرده بود. این جانور قادر بود با دستان جلویی و آرواره هایش، هر چیزی را خراب و نابود کند. این دایناسور، فراوانترین درنده زمان خود بود.
دیوید واریچیو، در ۴ دسامبر ۱۹۹۷ ،چنگالهای ساکومیموس را کشف کرد که منجر به کشف بیش از ۴۰۰ قطعه اسکلت فسیل شده مدفون شد. این قطعات، اسکلت جانور را تشکیل می دادند.
● آناتومی:
ساکومیموس تنرنسیس(به معنای تمساح مقلد تنر، نام بخشی از بیابان ساهارا که در آنجا پیدا شده بود)، تروپودی اسپینوزارید و ماهیخوار(گوشتخوار) بود. طول آن حدود ۳۶ فوت(۱۱متر)و ارتفاع آن حدود۱۲فوت بود و روی دو پای قدرتمند عقبی اش راه می رفت. این گوشتخوار، دستان کوتاه سه انگشتی داشت. طول یکی از انگشتان هر دست، ۱فوت بود و روی قسمت انتهایی شصت ۱۶اینچی اش(۴۰سانتیمتر)، چنگالی داسی شکل داشت. سرنو می گوید: دست این جانور، حیرت انگیز است. احتمالا این دستها، برای ماهیگیری و چنگ زدن به ماهیهای بزرگ مناسب بوده است.ساکومیموس، در آرواره های تمساح مانند و نوک تیزش، حدود ۱۰۰دندان نوک تیز داشت. این دندانهای تیز، اندکی به سمت بالا انحنا داشتند. درانتهای پوزه، برآمدگیچانه مانندی قرار داشت که روزته نامیده می شدو باعث می شد که بلندترین دندانها، برای چنگ زدن و شکار طعمه مناسب باشند.
در امتداد پشت ساکومیموس، ساختار بادبانی شکلی وجود داشت که احتمالابرای تنظیم دمای بدن به کار می رفته است. این بادبان، در صبحهای سرد،گرماراجذب کرده و باعث برتری این درنده نسبت به جانوران خونسرددیگرمی شد.همچنین،در بعدازظهرهای گرم کرتاسه، ساکومیموس قادربودازطریق این بادبان، گرمای اضافی را دفع کند.
● محیط زیست:
ساکومیموس، حدود ۱۰۰میلیون سال قبل، در دوره کرتاسه می زیست.در این زمان،ساهارا سبزه زار بوده و پوشیده از سبزه بود.سرنو می گوید:در آن زمان،اقلیم مرطوبیوجود داشت که باعث توسعه گونه های مختلف دایناسور شد.
در مجاورت آن، تعداد زیادی فسیل ماهی کشف شد. فسیلهای تمساحهای بزرگ هم یافت شد.احتمالا در دوره کرتاسه،ساکومیموس و تمساحها،برسر طعمه های یکسان، با هم رقابت می کرده اند. سرنو می گوید: متداول ترین چیزی که ما روی آن حرکت می کردیم،پوزه های بسیار بلند و تمساحهای بسیار بزرگ بودند.ماجمجمه ای به طول ۶ فوت را جمع آوری کردیم. احتمالا طول تمساح، ۵۰فوت می باشد.
● مهاجرت اسپینوزارها:
ساکومیموس، متعلق به گروهی از دایناسورهای گوشتخوار است که اسپینوزار نامیده می شوند.این دایناسورها، دارای ستون فقرات بوده وپوزه ای بلندودندانهایی مخروطیو تمساح مانند دارند. توماس هولتز،دیرینه شناس دانشگاه مریلند،در یادداشتهای خوددرمجله علم امروزمی نویسد:اسپینوزاریدها،یکی ازموفقترین درندگان خشکی در تاریخزمین هستند.اسپینوزاریدهای دیگرعبارتندازآنگاتوراما،باریونیکس،ایریتاتور،سیاموزاروسو اسپینوزاروس(که دم بسیار بلندی داشت).

منبع : پایگاه داده‌های علوم زمین کشور