کلام بزرگان

▪ سیدنی: طبیعت مرده است و بی جان، شاعر یا نویسنده است که به طبیعت روح می بخشد.
۱) ارسطو: بر شاعر واجب است که اشیاء را به سه وجه تقلید و تشبیه کند:
یا آن چنان که بوده و هست.
۲) یا آن چنان که گویند و به نظر می رسد.
۳) یا آن چنان که باید باشد.
▪ گوته: یک زندگی بلا استفاده، یک مرگ زودرس است.
مرحوم دکتر مویدی: آدمی اگر شور دانستن و شناختن در او نباشد مرده است.
▪ بلسینکی: هیچ کس نمی تواند هیچ شاعری را بفهمد، مگر آن که چندی در جهان او غرق گردد و عواطف او را از آن خود سازد.
ملا احمد در معراج السعاده: صاحب عفت کسی است که با وجود صحت قوا و قوت آن ها و دانستن کیفیات لذات و مهیا بودن اسباب و آلات و عدم تشویق از آفات و مرض ها و ... از جاده اطاعت و شرع و عقل بیرون نرود.
▪ ناپلئون: نمی دانم، نمی توانم و نمی شود، در قاموس من راه ندارد.
بایزید بسطامی: خدایا! مرا به وحدانیت خود بیارای و مرا به احدیت خود عظمت بخش تا وقتی بندگانت ببینندم، گویند تو را دیدم.
تو من باشی و من تو نباشم.
▪ لئوتولستوی: پیشرفت بشریت مدیون کهنسالان است، مردان سالخورده کامل تر و هوشمندترند.

منبع : روزنامه خراسان