ابوبکر محمد بن حسن بن فورک انصاری ابن فورک اصفهانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۳۳۰ -۴۰۶) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: متکلم ، محدث ، فقیه شافعی
همراه باقلانی و اسفراینی نزد ابوالحسن باهلی کلام خواند. برای تکمیل کلام و شنیدن حدیث به بصره ، بغداد ، ری ، نیشابور سفر کرد. در کنار خانقاه پوشنجی ، در نیشابور به تدریس پرداخت. در ۴۰۶ق محمود غزنوی را به غزنین فراخواند تا با کرامیه آن شهر یعنی پیروان ابوعبدالله محمدبن کرام که معتقد به جسمیت و فرق بین صفات و ذات الهی بودند ، مناظره کند. وی به آسانی در مناظره پیروز شد ، اما گویند که در راه بازگشت وی را به زهر کشتند. ابن فورک برای بسط کلام اشعری در خراسان بسیار کوشید. ابوالقاسم قشیری از برجسته‌ترین شاگردان او بود. ابوبکر بیهقی و قشیری از وی روایت کرده‌اند. مدفن وی در محلهٔ حیره نیشابور مشهور است. ابن عساکر تصنیفات وی را در اصول دین و اصول فقه و معانی قرآن بالغ بر صد اثر می‌داند. از آثار او: "مشکل‌الحدیث و غریبه"؛ "النظامی"؛ "الحدود"؛ "اسماء‌الرجال"؛ "التفسیر"؛ "حل آیات المتشابهات".

منبع : مطالب ارسالی