ابوالحسن سلیمان‌‌بن عبدالله ماحوزی بحرانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۰۷۵ -۱۱۲۱) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، محقق ، محدث ، خطیب و شاعر امامی
معروف به محقق بحرانی. در ماحوز بحرین به ‌دنیا آمد. در هفت‌سالگی "قرآن" را حفظ کرد. او در محضر درس علماء بحرین حاضر شد. شیخ سلیمان‌بن علی‌بن سلیمان بحرانی و شیخ‌سلیمان‌‌بن علی شاخوری و شیخ صالح‌بن عبدالکریم در تکوین حیات علمی وی نقش بسزایی داشتند. وی از شاگردان علامه مجلسی بود و از او و دیگر علماء معاصر او همچون علامه سیدهاشم بحرانی ، صاحب "البرهان فی تفسیرالقرآن" و شیخ احمدبن محمدبن یوسف بحرانی و سیدمحمدبن ماجد بحرانی ماحوزی حدیث نقل کرده است. او در حفظ و دقت و سرعت انتقال در جواب و مناظه مشهور ، و حوزۀ درس او مرجع استفادۀ دانشمندان بود. ابوالحسن در روز جمعه نیز بعد از نماز ، صحیفۀ سجادیه را تدریس می‌کرد. شیخ عبدالله‌بن حاج صالح سماهیجی و شیخ احمد بحرانی پدر صاحب "حدائق" از شاگردان وی بودند. در دونج ، یکی از روستاهای ماحوز درگذشت و در مقبرۀ شیخ میثم ، جد ابن میثم ، شارح نهج‌البلاغه ، دفن شد. وی متجاوز از شصت تألیف دارد که از آن جمله: "بلغهٔ" یا "بلغهٔ‌المحدثین" ، در رجال ، "جواهرالبحرین" ، تاریخ علماء بحرین؛ حاشیه "تهذیب‌الاحکام" شیخ طوسی؛ حاشیه "خلاصهٔ‌الاقوال" علامه حلی؛ حاشیه "مشرق‌الشمسین" شیخ بهائی؛ "سرالمکتوم فی حکمهٔ تعلم علم‌النجوم"؛ "الشفاء فی‌الحکمهٔ‌النظریه"؛ "معراج اهل‌الکمال الی معرفهٔ‌الرجال" یا "المعراج"؛ در شرح "الفهرست" شیخ طوسی؛ "هدایهٔ‌القاصدین الی عقائدالدین"؛ شرح "الباب‌الحادی عشر"؛ "النکت‌البدیعهٔ فی فرق‌الشیعهٔ"؛ "اربعون حدیثاً فی‌الامامهٔ من طرق‌العامهٔ"؛ کشکول "ازهارالریاض" ، در ادب ، در سه جلد.

منبع : مطالب ارسالی