سید محمدعلی‌‌بن سید موسی موسوی صدرایی اشکوری

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۳۳۰ - ... ) قمری
محل تولد: عراق - نجف
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، خطیب و واعظ
سبط سید محمد صدرائی حسینی است. در ۱۳۴۵ ق به اتفاق پدر خود از نجف به ایران آمد و در شهر لنگرود ساکن شد. بعد از آن به قم رفت و ادبیات را نزد شیخ محمدرضا اعمی و شیخ عباس تهرانی و آقا نور خمینی و ادیب تهرانی و آیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌الله مرعشی نجفی و آیت‌‌‌‌‌الله حاج شیخ عباسعلی شاهرودی آموخت. معقول را خدمت امام خمینی و سطوح عالی را در خدمت آیت‌‌‌‌‌‌‌‌الله گلپایگانی و آیت‌الله سید محمد تقی خوانساری و آیت‌الله سید احمد خوانساری و میرزا محمد همدانی و «اسفار» و «خلاصه الحساب» را خدمت شیخ ابراهیم نجف‌‌آبادی و تفسیر را نزد اشراقی بزرگ و حاج سیدتقی اصفهانی و رجال و حدیث را نزد شیخ عبدالرحیم فصولی خواند. سپس به تدریس ادبیات و سطوح پرداخت. دروس خارج را از محضر آیت‌الله حایری و آیت‌الله حجت و آیت‌الله سید محمدتقی خوانساری فراگرفت و مدت یک سال در حوزۀ درس فقه و اصول آیت‌الله بروجردی شرکت نمود تا به مدارج عالیه علم و اجتهاد رسید. صدرایی از مراجع بزرگی همچون آیت‌الله اصفهانی و آیت‌الله حجت و آیت‌الله خوانساری و آیت‌الله صدر اجازۀ اجتهاد گرفت ، آن‌گاه به موطن خود گیلان بازگشت و به خدمات دینی و تبلیغات مذهبی پرداخت. از آثار او: «حقایق اسلام» ، مجموعه سخنرانیهای صدرایی در رادیو تهران؛ «وظائف ایرانیان در موقع انتخابات»؛ کتاب «معارف اسلام»؛ «پرتو حق در زندگانی علی‌‌بن ابی‌‌طالب (ع)»؛ رساله‌ای در «ردّ مذهب و مرام کمونیسم و عقاید کارل مارکس و لنین و مکتب دیالکتیک ماتریالیست»؛ تفسیر «سورۀ یس»؛ «روح اسلام»؛ «رسالۀ نبویّه» ، در رد اعتراضات مسیحیان به دین اسلام؛‌ «سفرنامۀ مکه»؛ «بوستان اسلامی»؛ «دیوان» شعر به نام «گلزار احمدی»؛ «هفته‌‌نامۀ طلوع اسلام».

منبع : مطالب ارسالی