حسین بن محمد بن احمد آل عصفور

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - شهادت ۱۲۱۶) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، حدیث ، متکلم ، شاعر
از سوی مادر نوهٔ شیخ حسین ماحوزی بود. نزد عموی خود یوسف آل عصفور درس خواند. از او و عموی دیگر خود عبدعلی آل عصفور روایت
می‌کرد. او در شاخوره اقامت داشت و به تدریس و مرجعیت دینی و تحقیق و تألیف اشتغال یافت. از بزرگترین فقهای اخباری زمان خود بود ، اینکه برخی او را مجدد دین در آغاز سدهٔ سیزدهم قمری دانسته‌اند گویای موقعیت علمی و فقهی و نقش وی در ترویج دیانت است. بیشترین
دانش‌های متداول روزگار خود احاطهٔ کافی داشت طالبان علوم دینی از همه‌جا به‌ویژه از قطیف و احساء به حوزهٔ درس او آمدند. از این رو شاگردان بسیاری در این حوزه پرورش یافتند و خود از عالمان به‌نام دین شدند. شیخ احمد احسائی از او روایت می‌کند. او در پارسائی شهره بود و به‌ویژه در عرض اخلاص به امام حسین (ع) و شهیدان کربلا کوشش بسیار داشت و اشعار بسیاری در رثای آن حضرت می‌سرود و دارای "دیوان" است. وی را شهید نیز نامیده‌اند چون توسط یکی از خوارج کشته شد. کتاب‌های بسیاری از موضوعات مختلف روائی ، کلامی ، فقهی نوشته است. تألیفات او را بیش از پنجاه کتاب دانسته‌اند که جزء معدودی در دست نیست. از آن جمله: "اجازهٔ"؛ "الاشراف"؛ "انوار‌اللوامع"؛ یاهرهٔ‌العقول"؛ "مصابیح‌اللوامع"؛ "الحدق‌الناظرهٔ" یا "عیون‌الحقایق‌الناظرهٔ"؛ در تتمیم "الحدائق‌الناظرهٔ" ، "منظومهٔ ‌فی ظن و اخوات‌ها"؛
"منظومهٔ فی‌الفقه".

منبع : مطالب ارسالی