پنجشنبه, ۲۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 16 May, 2024
مجله ویستا

برکه‌های میزوری - The Missouri Breaks


برکه‌های میزوری - The Missouri Breaks
سال تولید : ۱۹۷۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ا. ک.
کارگردان : آرتور پن
فیلمنامه‌نویس : توماس مک‌گوان
فیلمبردار : مایکل باتلر.
آهنگساز(موسیقی متن) : جان ویلیامز.
هنرپیشگان : مارلون براندو، جک نیکلسن، رندی کوئید، کاتلین لوید، فردریک فارست، هاری دین استنتن، جان مک‌لیام، هانتر وون لیر و جان رایان.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۶ دقیقه.


مونتانا، دهه 1880. دام دزدی به‌نام «تام لوگان» (نیکلسن) و دار و دسته‌اش، «تاد کوچولو» (کوئید)، «کالوین» (استنتن)، «کاری» (فارست) و «سی» (رایان) در یکی از سرقت‌های‌شان در برکه‌های رود میزوری در طول مرز کانادا توسط دامداران متواری می‌شوند. پس از اینکه «دیوید براکستن» (مک‌لیام)، یکی از دامداران منطقه، «سندی» (وون لیر)، یکی از افراد «لوگان» را اعدام می‌کند، «لوگان» تصمیم می‌گیرد پایگاه قوی‌تری برای کارهایش درست کند و به‌همین منظور یکی از زمین‌های «براکستن» را با پولی که از سرقت قطار به دست آورده، می‌خرد. «براکستن» بعدها خشمگین از پیدا کردن جسد کارگرش، درست در جائی که قبلاً «سندی» را اعدام کرده بود، یک آدم‌کش حرفه‌ای به‌نام «رابرت لی کلیتن» (براندو) را استخدام می‌کند. وقتی مردان «لوگان» برای دزدیدن اسب به کانادا می‌روند، او به «جین» (لوید)، دختر «براکستن» نزدیک می‌شود. دارودسته «لوگان» در راه بازگشت، مورد حمله قرار می‌گیرند و «کلیتن»، «تاد کوچولو» را می‌گیرد و سعی می‌کند با چرب زبانی از او حرف بکشد، سپس او را در مورد میزوری غرق می‌کند. «لوگان» به مزرعه «براکستن» می‌رود تا «کلیتن» را از سر راهش بردارد ولی موفق نمی‌شود. «براکستن»، «کلیتن» را به خاطر دخالت در زندگی خصوصی‌اش اخراج می‌کند، اما او سرخود تک‌تک دارودسته دام دزدان را تعقیب می‌کند و می‌کشد. اما شبی ناغافل بر سرش می‌ریزند و «لوگان» او را می‌کشد. سپس نزد «جین» باز می‌گردد. «براکستن» نیز که از رفتن دخترش دیوانه شده، در تلاش برای کشتن «لوگان» می‌میرد.
* فیلم بدون خط داستانی مشخص و فیلم نامه‌ای منسجم، تنها به یُمن وجود دو بازیگر بزرگ، به‌خصوص براندو و در یک نقش منفی استثنائی با طنزی عجیب، سر پاست. براندوی چاق شده فیلم چنان با خون سردی آدم می‌کشد که به قاتلان مادرزاد سینمای دهه 1990 بیشتر شبیه است تا یک ششلول‌بند. فیلم جز این خشونت‌های آزارنده چیز دیگری ندارد مگر رابطه میان نیکلسن و لوید با گفت‌وگوهای بی‌پرده و زنی که نظیرش را تماشاگر کمتر دیده است. اگرچه کل رابطه آن دو، یک رابطه هاکس‌ی از نوع دهه 1970 است و از عمق و اصالت لازم بهره‌ای ندارد.