اهمیت مشارکت در مدرسه

لازم نیست هر روز مشق های او را کنترل کنید ولی این کار را هر چند وقت یک بار انجام بدهید.
اگر اشتباهات زیادی داشت که به نظر می رسید کارش را سرسری گرفته به او متذکر شوید و تاکید کنید دوباره آنها را مرور کند. شما دارید به او یاد می دهید که کاری که انجام می دهد باید درست انجام بشود و همیشه باید «طرح های اولیه» را مرور کرد. اگر به نظرتان رسید در فهم بعضی موضوع ها اشکال دارد باید تصمیم بگیرید آیا خودتان می توانید مسئله را برایش توضیح بدهید یا بهتر این است که بگذارید معلم برایش توضیح بدهد. خواهش می کنم سعی نکنید چیزی را که خودتان نفهمیده اید به او یاد بدهید. از معلمش بخواهید تمرینی بدهد که بتوانید دوتایی در منزل انجام دهید تا فرزندتان درس را یاد بگیرد.
هنگامی که فرزندتان به دوره راهنمایی رسید کار شما این است که مطمئن بشوید عادت کار کردن، که تلاش کردید در دوران دبستان شکل بگیرد واقعا عادت شده است.
اجازه بدهید فرزندتان تصمیم بگیرد چقدر وقت صرف تکالیفش بکند و کجا و چه موقع این کار را بکند. اما هر روز از او بپرسید چه تکالیفی دارد و پیش از اینکه بخوابد کنترل کنید که همه کارهایش را انجام داده باشد. هر چند وقت یک بار از او بخواهید تکالیفش را نشانتان بدهد اما این کار را برای این بکنید که عملکرد او را در مدرسه ارزیابی کنید نه اینکه اشتباهاتش را تصحیح کنید. باز هم اگر اشتباهات ناشی از سرسری گرفتن دیدید پیشنهاد کنید پیش از تحویل تکالیف نگاهی به آنها بیندازد. هر از چندی پیشنهاد کمک بدهید «می خوای مشق هات رو غلط گیری کنم» اما اصرار نکنید. در این سن مهم است یاد بگیرد مسئولیت کارش را بپذیرد.
هنگامی که فرزندتان به دبیرستان رسید مشارکت خود را در این زمینه محدود کنید مگر آنکه مستقیما از شما درخواست کند.
اگر از شما خواست پیش از امتحان لغت های انگلیسی را از او بپرسید این کار را بکنید. اگر می خواهد درس را برای شما بازگو کند یا می خواهد تحقیقش را بخوانید او را همراهی کنید. اما وقتی فرزندتان دبیرستانی شده نباید از او بپرسید تکلیف شب دارد یا آن را انجام داده یا نه. فقط وقتی باید تکالیفش را مرور کنید که او از شما درخواست کند یا خودتان واقعا به موضوع علاقه داشته باشید و بخواهید از او چیزی یاد بگیرید. اگر تکلیفی ارائه کرد که پذیرفتنی نبود معلمانش باید به شما اطلاع بدهند. در این مرحله هم او باید یاد بگیرد چگونه کیفیت کارش را ارزیابی و حفظ کند. واکنش شما به اینکه فرزندتان اوقات سختی را با معلمش گذرانده هم بستگی به سن او دارد. اگر فرزندتان در دوره ابتدایی باشد باید مسئله را برای او رفع و رجوع کنید. هنگامی که فرزندتان به سن نوجوانی رسید باید کمک کنید خودش راهی برای نزدیک شدن به معلمش پیدا کند و کارش را جلو ببرد. پیگیری کنید تا مطمئن شوید کاری را که با هم تصمیم گرفته اید و او انجام داده کار درستی است.
● یک نکته دیگر: بدون توجه به سن فرزندتان هیچ گاه تکالیف او را تصحیح نکنید. خوب است به نکاتی که باید درست شوند اشاره کنید به خصوص وقتی فرزندتان به دبستان یا راهنمایی می رود اما اجازه بدهید خودش فکر کند چطور تصحیح مناسبی انجام بدهد. اگر شما تکالیف فرزندتان را انجام بدهید معلمش متوجه نمی شود که او نیاز به آموزش بیشتر دارد. این مسئله یکی از اهداف مهم تکلیف شب است.مطمئنم که می خواهید فرزندتان نمره های خوب بگیرد اما انجام تکالیف برای او استراتژی خوبی برای دستیابی به این هدف نیست. ممکن است در کوتاه مدت نمره های بهتری بگیرد اما در درازمدت اگر فرزندتان یاد بگیرد مسئول کار خودش است و برای این کار به شما وابسته نباشد به نفعش خواهد بود.
بعضی پدر و مادرها فکر می کنند همین که به فرزندشان بگویند مدرسه مهم است کافی است. اما پژوهش ها نشان می دهد دانش آموزان موفق معمولا آنهایی هستند که والدینشان در مدرسه حضور فعال دارند. هنگامی که مرتبا در تحصیل فرزندتان مشارکت می کنید پیام محکمی به او می دهید که مدرسه مهم است. درباره موضوع مدرسه فرزندتان اعمال شما خیلی بلندتر از کلماتتان حرف می زنند.

منبع : بیرتک