۱۹ دسامبر سال ۱۸۲۷ ـ سرانجام چروکیها

هفت سال پس از این که قبیله متمدن سرخپوستان (بومیان امریکایی) چروکی Cherokee دارای خط و کتابت از آن خود شد، در ۱۹ دسامبر سال ۱۸۲۷ دارای قانون اساسی و حکومت انتخابی هم شد و منطقه کوهستانی غرب کارولیناها،شمال جورجیا و شرق تنسی را کشور چروکی اعلام کرد و مرزهای آن را مشخص ساخت. چروکیها شهر نشین و کشاورز بودند. در سال ۱۸۲۰ یک دانشور چروکی به نام سیکوویا Sequoya برای چروکیها الفبای سیلابی ساخته بود که یادگرفتن آن برای مردان زیر ۴۰ سال اجباری بود.
در دهه ۱۸۳۰، با وجود پشتیبانی رییس دیوان عالی امریکا از قرارداد صلح این دولت با قبیله چروکی،ارتش آمریکا سرزمینشان را اشغال ، اراضی آن را میان مهاجران اروپایی تقسیم کرد و افراد قبیله را با پای پیاده و در شرایط سخت به منطقه یی که اینک اکلاهما خوانده می شود کوچ داد. این کوچ سه سال طول کشید و یک سوم چروکیها ضمن آن جان سپردند. این «راهپیمایی اجباری» در تاریخ آمریکا به راهپیمایی گریه و مرگ معروف شده است.
در اکلاهما ، چروکیها همانند اروپاییان مهاجر به کشاورزی از جمله کشت پنبه و دامداری و صنایع کوچک پرداختند که مورد حسد مقامهای دولتی قرار گرفت.
چروکیها که چنین دیدند برای دفاع از منافع خود با چهار قبیله سرخپوست متمدن دیگر متحد شدند که دولت واشنگتن اسناد مالکیت اراضی آنها در اکلاهما را ابطال کرد و سفید پوستانی که بتازگی به آمریکا مهاجرت کرده بودند، آنها را تصاحب کردند و ... و در سال ۱۹۰۷ ایالت اکلاهما در آنجا تاسیس شد.
در سال ۲۰۰۰ جمعیت چروکیها حدود شصت هزار نفر بود یعنی کمتر از یک دهم شمار ایشان هنگام ورود انگلیسی ها به امریکای شمالی در سال ۱۶۰۷ .

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز