سید جلال‌الدین حسینی محدث ارموی

جنسیت: مرد
نام پدر: سید قاسم ، فرزند عبدالله
تولد و وفات: (۱۳۲۳ -۱۴۰۰) قمری
محل تولد: ایران - آذربایجان‌غربی ‌ - ارومیه
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، مدرس و محقق ، مصحح و ادیب
به‌علت شوق بسیار به مطالعه ، در جوانی ، از طرف آیت‌الله سید حسین عرب باغی ، لقب محدث گرفت. پس از فراگیری مقدمات و ادبیات فارسی ، علوم اسلامی را در محضر شیخ علی ولدیانی آموخت. سپس به مشهد رفت و فقه و اصول و ادب و تاریخ و حدیث و رجال را در محضر علماء مشهد فراگرفت. پس از اتمام تحصیلات به تهران آمد و عازم نجف بود که به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و برای تدریس راهی تبریز شد. با ورود روس‌ها به آذربایجان به تهران بازگشت و به تصنیف و تألیف پرداخت. عهده‌دار سمت ریاست بخش نسخ خطی کتابخانهٔ ملی گردید. در ۱۳۲۲ش داماد آیت‌الله سید احمد طالقانی شد. از ۱۳۳۵ش به دانشکدهٔ منقول و معقول رفت و تا ۱۳۴۷ش که بازنشسته شد به تدریس اشتغال داشت. او به اخذ درجهٔ دکترای الهیات در رشتهٔ علوم منقول نایل آمد و از علماء و مراجع اجازات بسیاری کسب کرده بود که از جملهٔ آنها اجازه شیخ آقابزرگ تهرانی و شیخ محمدعلی معزی دزفولی بود. وی تا آخر عمر به تألیف و تحقیق و تصحیح کتاب مشغول بود. در تهران درگذشت و در جوار آرامگاه شیخ ابوالفتوح رازی ، در حرم حضرت عبدالعظیم ، به خاک سپرده شد. از آثارش: "تشریح‌الزلازل بأحادیث‌الافاضل"؛ "عشق و محبت" ، ایمان و رجعت" ، در چهار مجلد؛ "کشف‌الکربهٔ" ، در شرح "دعاء‌الندبهٔ ، که حاصل تلاش شصت سال کار اوست. شرح بر "اصول الاصیلهٔ" فیض کاشانی؛ تذییل "میزان‌الملل" علی‌بخش میرزا قاجار ، تصحیح کتاب‌های: "الصوارم المهرقهٔ فی نقد‌الصواعق‌المحرقهٔ" قاضی نورالله شوشتری ، "التفضیل" ابوالفتح کراجکی ، "المحاسن" برقی ، "النقص" عبدالجلیل قزوینی رازی ، "الغارات" ابواسحاق ثقفی ، "التعریف بوجوب حق‌الوالدین" ابوالفتح کراجکی ، "زادالسالک" فیض کاشانی ، آثار الوزراء" عقیلی ، "تفسیر گازر" موسوم به جلاء‌الاحزان" ابوالمحاستن جرجانی؛ "التنبیهات العلمیهٔ" ترجمه "اسرار‌الصلاه" شهید ثانی ، "مفاتیح‌التحقیق" معزی دزفولی ، "نسائم‌الاسحار من لطائم‌الاخبار" ناصرالدین‌ منشی کرمانی ، "فهرست منتخب الدین" ، "الاربعین من الاربعین فی فضائل امیرالمؤمنین (ع)" و "دیوان" قوامی رازی.

منبع : مطالب ارسالی