کاش گدا بودم!

سال گذشته وقتی مسوولان استانداری شهر تهران اعلام كردند متكدیان و یا همان گدایان خودمان ماهیانه ۵/۱ میلیون تومان درآمد دارند بسیاری بعد از چند دقیقه‌ای تعجب و بهت و حیرت و كمی دلسوزی برای خودشان و جیب خالی‌شان این فكر درون ذهنشان جرقه زد: اگر ما گدایی كنیم... وضعمان ... بهتر ... عالی... خوب... توپ... می‌شود. فكری كه گذشت و هنوز هم بسیاری به آن فكر می‌كنند در خفا و یا اینكه به شوخی در آشكارا واقعاً اگر راهی به این سادگی برای پولدار شدن وجود دارد چرا كه نه؟! وقتی آدم‌ها با این همه شوق و از ته دل پول‌های اضافی‌شان را می‌بخشند چرا ما با كمال میل و احتیاج این پول‌ها را نگیریم و به زخم زندگی‌مان نزنیم تازه اگر ماهی ۵/۱ میلیون تومان یا حداقل بین نهصد تا یك میلیون تومان از این راه گیرمان بیامد احتیاج نیست تمام زندگی گدایی كنیم و تنها با ۵ سال گدایی اوضاع جور می‌شو و ما هم برای همیشه ترك گدایی می‌كنیم.
اما این حرف‌های از شوخی گذشته كمی رو به واقعیت دارد. در جامعه‌ای كه باب می‌شود به هر روشی نیازهای خودمان را از طریق دیگران رفع كنیم كم‌كم فراموش می‌شود «تكدی‌گری» جرم است و متكدی «مجرم». افرادی كه براساس بررسی‌های انجام گرفته نه تنها از هوش و استعداد چیزی كم ندارند كه تا حدودی افرادی باهوش و توانمند هستند و فقر، مشكل اصلی‌شان نیست بلكه از روی تنبلی و تن‌پروری رو به كسب و كاری بی‌دردسر گذاشته‌اند. كسب درآمدی كه میزان زشتی آن از «دزدی» بیشتر است. چرا كه دزد بدون اینكه با احساسات و عواطف شما بازی كند مالی را از شما می‌برد و متكدی نه تنها وقتی از مال شما را می‌برد كه دست (و یا بهتر بگوییم چنگك) بر احساس شما می‌اندازد و هر دو را با خود می‌برد. دیدن كودكان سرگردان بین ماشین‌ها، افرادی كه نسخه‌های تقلبی در دست دارند، برگه ترخیص از بیمارستان، طومارهایی كه سرنوشت‌های خیالی برآنها نوشته شده، جراحات زننده بر بدن و بسیاری صحنه‌های دیگر كه تا روزها شما را رها نمی‌كند گوشه‌ای از این فیلم غیرمستند است. فیلمی كه بسیاری وقت‌ها برای رهایی از آن پولی از جیبتان درمی‌آورید و راهی دست متكدی می‌كنید. فارغ از اینكه اگر كسی واقعاً هم نیاز و دردی داشته باشد با این پول اندك دردی از او دوا نمی‌شود. فارغ‌ از اینكه ۸۰درصد متكدیان به صورت سازمان‌یافته و توسط باندهای مختلف تكدی‌گری در سطح شهر پخش می‌شوند. فارغ از اینكه بسیاری از اینها میزان دریافتی‌شان از تكدی‌گری بسیار بیشتر از حقوق كارمندان دولت است. اگر هنوز هم به گدایی فكر می‌كنید و پول‌هایی كه براحتی به دست می‌آیند باید بدانید بسیاری نمی‌توانند«متكدی» باشند چرا كه بسیاری از متكدیان قبل از فقر مادی دچار فقر و ضعف روحی هستند كه از این راه با جلب توجه و محبت دیگران سعی در پوشاندن آن دارند.
برگردیم به حرف اول، تكدی‌گری جرم است و به متكدی در هرجای این دنیا به چشم یك مجرم نگریسته می‌شود چرا كه این منوال اگر قبح خود را از دست بدهد موجب رشد دلالی و واسطه‌گریف برتری یافتن مشاغل كاذب و پردرآمد، وفور بیكاری و افت ارزش زمان در جامعه می‌شود. رها شدن از یك صحنه زشت با پرداخت ۵۰۰ یا هزار یا ۵ هزار تومان پول تنها شما را از فكر شبانه راحت می‌كند در حالی كه بسیاری مواقع همین متكدی كه روبروی شما ایستاده حقوق ماهیانه‌اش چند برابر شما است! بسیاری از پول‌هایی كه شما فكر می‌كنید با گذاشتن در دستان كودكی او را خوشحال می‌كند و شما را سبكبال، تبدیل به مواد مخدر می‌شود و گاه تبدیل به پولی برای خرید تیغی كه بر پوست تن آنها كشیده می‌شود تا دل شما را بیشتر به درد آورد و شما با اعتماد بیشتری دست درون جیبتان كنید و پول بیشتری بیرون بیاورید. باز هم به پول‌هایتان فكر كنید پول‌هایی كه فرش راه غول‌ها می‌كنید اگر فكر كنید حتماً راه‌های بهتری برای خلاصی از این صحنه‌های زشت وجود دارد. راه‌هایی كه بسیاری در كوچه پسكوچه‌ها منتظرنشسته‌اند تا از آنها بگذرید و دردی از دلشان دوا كنید. كمی فكر كنید شاید اشتباه شما این هفته یك كودك دیگر را به میان چهارراه گدایی كشانده باشد!؟

منبع : روزنامه تهران امروز