تنبور

دارای شکمی گلابی و دسته ای دراز است که بر روی آن از ۱۰ تا ۱۵ پرده بسته می شود رویه ی جلویی شکم چوبی است.دسته ی این ساز-مانند سه تار-به سر ساز متصل است وسر در حقیقت-ادامه ی دسته است که بر روی سطوح جلویی و جانبی آن-هر یک دو گوشی کار گذارده شده که سیم ها به دور آن ها پیچیده می شوند.
سیم های تنبور چهار عدد و معمولا به فاصله های مختلف کوک می شده است.وسعت ساز به قرار زیر است.
این ساز معمولا بدون مضراب-و با انگشت-نواخته می شود.
چنانکه در تاریخ موسیقی ایرانی نوشته شده در قدیم سازی به نام تنبور وجود داشته و از آن انواع مختلفی ذکر کرده اند.مثلا گفته شده که فارابی تئوری دان مشهور موسیقی ایران-تنبور بغدادی و تنبور
خراسان را دستان بندی کرده است.
http://sazha.blogfa.com/۸۶۰۲.aspx

منبع : مطالب ارسال شده