نمی خورم تالاغر بشم!

- من این غذا رو نمی خورم. شما دوباره توی این غذا روغن ریختید.
نیلوفر و مادرش همیشه سر خوردن غذا با هم بحث دارند.
- من می خوام خودمو لاغر کنم، ولی با این برنامه غذایی شما هر روز دارم چاق تر می شم.
- شدی پوست و استخوون. دیگه چیزی ازت نمونده.
نیلوفر از سر میز غذا بلند می شود تا به اتاقش برود.
- تو از صبح تا حالا چیزی نخوردی. بالاخره مریض می شی.
در دنیای متمدن و مدرن ما همه دختران نوجوان دوست دارند لاغر شوند. چرا خوب این مد است. دختران امروزی فقط کارشان شمردن کالری غذاها، محاسبه میزان چربی در غذا، جمع آوری اطلاعات درباره داروها و مواد لاغر کننده و ورزش است. وقتی پای درد دل آنها می نشینید برای شما هزاران علت می آورند تا لاغر و لاغر تر شوند. «این مده»، «همه همکلاسی های من لاغر هستند» انگار هیچ دختر نوجوانی نمی خواهد از این قافله عقب بماند. مشکل در وزن ایده آل نیست. مشکل در لاغری بیش از حدی است که امروزه گریبان اغلب دختران نوجوان را گرفته است. لاغریی که به نوعی اختلال به نام « بی اشتهایی» عصبی منجر می شود. دخترانی که به این اختلال دچار می شوند، بشدت از این که چاق شوند هراس دارند. این هراس اغلب جنبه روانی به خود می گیرد و در نتیجه، او در برابر غذا خوردن از خود مقاومت نشان می دهد و حتی وقتی والدین با اصرار و زور او را وادار به خوردن غذا می کنند، یواشکی به دستشویی رفته و خود را وادار به استفراغ می کند تا به این ترتیب هر آنچه را که بلعیده بود بالا بیاورد! در مواقعی نیز از داروهای ملین و مسهل استفاده می کند. بعضی اوقات نیز به طور وسواس گونه ای ورزش می کند.
نوجوانی که با بی اشتهایی عصبی روبه رو است، خود را چاق می داند و هرچه دیگران به او می گویند که او چاق نیست و رفتارش غیر طبیعی است، گوش نمی دهد.
تابوی دخترهای امروزی چاق بودن و چاق شدن است. اکثر دخترهای نوجوان نگران تغییراتی هستند که در بدنشان رخ می دهد. آنها می خواهند هنوز کودک باقی بمانند. آنها با محدود کردن غذای مصرفی شان می خواهند جلوی رشد و نموشان را بگیرند تا هنوز کودک باقی بمانند. بسیاری از این دختران آمادگی روانی و عاطفی لازم را برای طی کردن دوران بلوغ ندارند و در ضمن برایشان دشوار است که مسائل و نگرانی هایشان را با دیگران در میان بگذارند.
پس بهتر است شما به عنوان یک والد با دختر نوجوان تان حرف بزنید و او را تشویق کنید تا با شما درد دل کند. مراقب باشید از حرف های او ابداً خشمگین و ناراحت نشوید. اگر به نگرانی های او درباره غذایی که می خورد گوش دهید، می توانید به نگرانی های عمیق تر او نیز پی ببرید. او اگر احساس کند که آزادانه تر می تواند حرف هایش را بزند، نگرانی اش درباره غذایی که می خورد کمتر می شود.
اولین حقیقت درباره بی اشتهایی عصبی این است که خیلی زود شما می توانید از شرش خلاص شوید. نگران این نباشید که این ناراحتی در فرزند نوجوان شما ادامه دار خواهد شد. با این وجود باید متوجه نشانه های هشدار دهنده ای که از بین نمی رود و باقی می ماند باشید. برخی از این نشانه ها عبارت است از:
▪ کاهش وزن به حدی که وزن نوجوان شما از ۸۵ درصد وزن عادی کمتر باشد
▪ وسواس فکری درباره غذا، طرز درست کردن و خوردن غذا همراه با فوبیای چاق شدن
▪ زمانی که نوجوان شما با وجود وزن طبیعی، خود را چاق تصور می کند
▪ وزن کشی بی علت و پیوسته
▪ ترس از غذا خوردن درمیهمانی ها و رعایت رژیم
▪ نشانه های فیزیکی همچون یبوست، خستگی و تحمل نکردن سرما
▪ افسردگی
▪ درآمدن موهای زائد
به یاد داشته باشید از هر ۵۰ نوجوان، یکی با این مشکل روبه رو ست. اغلب دختران پس از ۱۷ سالگی از این اختلال رهایی می یابند ولی بعضی از آنها تمام عمر گرفتار آن هستند و حتی کار به بستری شدن در بیمارستان هم می کشد.

زهرا رضایی

منبع : روزنامه ایران