دروغ های انتخابات آمریکا

تصمیم گیری برای مردم آمریکا در باره اینکه در انتخابات ریاست جمهوری روز چهارم نوامبر ۲۰۰۸ به چه کسی رای بدهند کار آسانی است.
منطقی خواهد بود آنها به کاندیدایی رای بدهند که نقشه های بهتری برای آمریکا دارد و ارزشهایی که به آنها پایبند است ارزشهایی است که طی اعصار مختلف بیشتر از بقیه به نفع کشور بوده است.
منطقی خواهد بود آنها به کاندیدایی رای بدهند که شخصیت بهتری دارد - یعنی کاندیدایی که صادق، عادل، عاقل و شجاع است.
منطقی خواهد بود آنها به کاندیدایی رای بدهند که مواضعش در باره موضوعات برای تک تک مردم آمریکا و کل آن کشور بهتر است.
منطقی خواهد بود آنها به کاندیدایی رای بدهند که در امور داخلی و جهانی تجربه دارد. کسی است که در مقام رهبری دستاوردهای قابل سنجش داشته باشد....
مشکل مورد نظر در همین جا نهفته است. آیا واقعا می توانیم بفهمیم که کدام‌ یک از کاندیداها بهترین نقشه ها و ارزشها را برای آمریکا داشته و دنبال می کند؟ آیا واقعا می توانیم بفهمیم کدام یک از آنان بهترین شخصیت را دارد؟ آیا می توانیم کاندیداها را به قدر کافی بشناسیم که از این موضوعات سر در آوریم؟
ما می توانیم بفهمیم که مواضع کدام یک را راجع به موضوعات مختلف بیشتر دوست می داریم اما می توانیم روی این امر حساب کنیم؟
جرج بوش رئیس جمهور فعلی آمریکا وقتی کاندیدای این سمت بود مثل یک محافظه کار پرحرارت مبارزه انتخاباتی می کرد که مخالف کشور سازی است. اما کشورسازی خود بوش که به صورت جنگی برای نابودی سلاحهای کشتار جمعی عراق که وجود خارجی نداشت جلوه گر شد و ایالات متحده را به جنگی به ناحق علیه عراق کشاند و هزینه های فزاینده این جنگ هم اقتصاد آمریکا را دچار بدترین رکود از زمان رکود بزرگ اقتصادی سال ۱۹۲۹ کرده است.
هیچ کدام از کاندیداها در باره تهدیدات علیه آمریکا و دلایل حمله این کشور به افغانستان صداقت نداشته اند. حتی تا همین امروز هم اسامه بن لادن به خاطر حملات یازده سپتامبر در فهرست افراد تحت تعقیب اداره آگاهی فدرال آمریکا - اف بی آی - نبوده است.
هم مک کین و هم اوباما تهدید ناشی از ایران را بزرگ نمایی کرده اند. طی ۲۵۰ سال گذشته ایران به هیچ کشوری حمله نکرده است. سازمانهای جاسوسی ایالات متحده به این نتیجه رسیده اند که ایران برنامه تولید سلاحهای هسته ای ندارد و به غیر از این کشور دستکم شش کشور دیگر طی چهار سال اخیر اعلام کرده اند که قصد دارند سوخت هسته ای غنی سازی و یا بازفرآوری کنند.
کشوری که معاهده عدم ساخت و گسترش تسلیحات هسته ای - ان پی تی - را نقض کرده و آن را به سخره گرفته است آمریکا است. آنهایی که امروز به شدت برای به راه افتادن جنگ با ایران فشار می آورند، اسرائیل و نومحافظه کاران بودند که آمریکا را به عراق کشاندند.
و موضوعات مهمی هم مانده که هیچ کدام از کاندیداهای اصلی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، یعنی جان مک کین و باراک اوباما، به قدر کافی در باره شان حرف نزده اند: موضوعاتی چون تاثیرات بالا رفتن سن جمعیت آمریکا و مهاجرت بر تامین اجتماعی و درمانی، همچنین موضوع مخارج دفاعی آمریکا که از مجموع هزینه های دفاعی بقیه کشورهای جهان هم بیشتر است و دیگر برای تامین اقلام دیگر مورد نیاز مردم آمریکا چیزی باقی نمی گذارد.
ما همچنین می دانیم که کاندیداها برای اینکه انتخاب شوند هر چیزی خواهند گفت و ما می توانیم بحث کنیم که تجربه به درد بخور کدام‌یک از آنها بیشتر است. منطقی است که مردم آمریکا در تلاش برای تعیین اینکه در ماه نوامبر باید به چه کسی رای بدهند، این‌گونه فکر کنند و پیش بروند.
امااین‌کار برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۸ اهمیت اول را ندارد - موضوعات مهمتری در میان است.اگر مردم ایالات متحده به وعده های آمریکا، و اهدافی که در قالب اعلامیه استقلال و قانون اساسی این کشور تقدیس شده اعتقاد دارند، باید هم اکنون و در آینده پیامی قوی به تمام کاندیداها بفرستند مبنی بر اینکه هر کسی که مانند دولت بوش از آن وعده ها و اهداف تخطی کند، باید هزینه اش را بپردازد.اگر مردم ایالات متحده به آمریکایی اعتقاد دارند که باید در خدمت همه باشد، آن گاه باید به کاندیدایی رای بدهند که قضاتی برای دادگاه عالی تعیین کنند که طی چهار یا هشت سال آینده بهتر برای تمام مردم آمریکا کار کنند.
و اگر مردم ایالات متحده می خواهند وجهه مخدوش شده آمریکا به آن بازگردانده شود و دوستی های بین المللی لازم برای حل و فصل مشکلاتی مانند تغییرات آب و هوایی، انرژی، امراض، گرسنگی و فقر برقرار گردد، باید بدانند که لازم است دنیا علامتی قوی دریافت کند که نشان می دهد آمریکای بعد از ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹، آمریکایی متفاوت از هشت سال گذشته خواهد بود.
آسیب وارده به آمریکا توسط دولت بوش، یک نسل طول می کشد تا جبران شود و این انتخابات ممکن است آخرین فرصت مردم ایالات متحده برای آغاز ترمیم لطمات وارده به اقتصاد، وجهه و دیگر دارایی های معنوی و مادی کشورشان باشد.
وقتی از داخل این چارچوب نگاه کنیم معلوم می شود که مردم آمریکا بهتر است در انتخابات ریاست جمهوری ۴ نوامبر ۲۰۰۸ به چه کسی رای ندهد: آنها نباید به کاندیدای حزب جمهوریخواه رای بدهند.

نویسنده: انور مسعود
ترجمه: جمشید سلمانیان

منبع : روزنامه رسالت