تنیس روی میز

● میز
سطح روی میز که سطح بازی نامیده میشود ، باید به صورت مستطیل بوده طول آن ۷۴/۲ متر و عرض آن ۵۲۵/۱ متر باشد. این میز که در سطح افقی قرار میگیرد باید ۷۶ سانتیمتر از زمین ارتفاع داشته باشد.
سطح موثر بازی کناره های عمودی میز را در بر نخواهد گرفت.
سطح بازی میتواند از هر جنسی ساخته شود با این شرط که وقتی یک توپ استاندارد در هر قسمت میز از ارتفاع ۳۰ سانتیمتری رها شود به اندازه ۲۳ سانتیمتر به سمت بالا جهش داشته باشد.
سطح بازی باید دارای رنگی یکنواخت به صورت تیره و مات و بدون و بازتاب نور باشد و خط سفید کناری به عرض ۲ سانتیمتر در امتداد طول ( لبه ی ۴۷/۲ متری ) و خط سفید انتهایی به عرض ۲ سانتیمتر در امتداد عرض ( لبه ۵۲۵/۱ متری ) کشیده میشود.
سطح بازی به وسیله یک تور عمودی به دو قسمت مساوی تقسیم میشود . این تور موازی با خطوط انتهایی و به طور یکنواخت از یک طرف میز به طرف دیگر آن کشیده میشود.
در بازیهای دو نفره ٬ هر زمین به وسیله ی یک خط میانی سقید رنگ به عرض ۳ میلیمتر به دو قسمت مساوی به نام ((نیم زمین)) تقسیم می شود. این خط میانی به موازات خطوط کناری کشیده خواهد شد و باید جزئی از نیم زمین سمت راست محسوب شود .
● مجموعه تور
مجموعه تور شامل تور ٬ ضمائم آن ٬ پایه های مربوطه و گیره هایی است که مجموعه تور را به میز متصل میکند .
تور باید به وسیله ی طنابی که طرفین آن به دو پایه عمودی به ارتفاع ۲۵/۱۵ سانتیمتر بسه شده متصل شود و حد خارجی این دو پایه نیز باید ۲۵/۱۵ سانتیمتر خارج از خط کناری میز باشد .
قسمت بالای تور در سرتاسر طول آن باید به ۲۵/۱۵ سانتیمتر از سطح بازی ارتفاع داشته باشد .
قسمت پایین تور ٬ در سرتاسر طول آن باید تا حد امکان به سطح بازی نزدیک بوده و قسمتهای انتهایی دو طرف تور نیز تا حد امکان نزدیک و چسبیده به میله های نگهدارنده تور باشد .
● توپ
توپ باید کروی شکل و قطر ان ۴۰ میلیمتر باشد .
وزن توپ باید ۷/۲ گرم باشد.
جنس توپ باید از سلولوئید با مواد پلاستیکی مکشابه و زنگ آن سفید مات یا نارنجی مات و بدون انعکاس نور باشد .
● راکت
راکت میتواند به هر شکل ٬ اندازه و وزن مورد استفاده قرار گیرد اما تیغه (چوب) آن باید صاف و محکم باشد .
حداقل ۸۵ % از ضخامت تیغه راکت ( چوب راکت ) باید از چوب طبیعی باشد . یک لایه چسبانک در میان تیغه راکت میتواند به کمک مواد الیافی مانند الیاف کربن ٬ الیاف شیشه ٬ یا کاغذ فشرده ٬ محکم و تقویت شود اما این لایه نباید ضخیم تر از ۵/۷ درصد کل ضخامت و یا ۵۳/۰ میلیمتر باشد ( در این محاسبه هر کدام عدد کمتری باشد در نظر گرفته می شود ) .
هر طرف تیغه یا چوب راکت که برای ضربه زدن به توپ مورد استفاده قرار میگیرد باید از جنس لاستیک معمولی عاجدار که عاج آنها به طرف بیرون است پوشیده شود که در این صورت ضخامت کل آن به انضمام چسب نباید از ۲ میلیمتر تجاوز کند ٬ و یا از جنس لاستیک دو لایه با عاج های به طرف داخل یا خارح بوده که ضخامت کل آن به انضمام چسب نباید از ۴ میلیمتر بیشتر باشد .
لاستیک عاجدار معمولی عبارت است از یک لاستیک بدون منفذ از نوع طبیعی یا مصنوعی که عاج های آن به طور یکنواخت قرار گرفته اند . تراکم این عاج ها نباید کمتر از ۱۰ عاج و بیشتر از ۳۰ عاج در هر سانتیمتر مربع باشد .
لاستیک دو لایه عبارت است از یک لایه اسفنج منفذدار که با یک لایه ی بیرونی لاستیک عاجدار معمولی با ضخامت حداکثر ۲ میلیمتر پوشیده شده است .
تیغه راکت ٬ لایه بین ان ٬ لایه های پوشش و یا لایه های چسب بین آن که در قسمتی از راکت قرار داشته باشند که ضربه ها با آن زده میشود ٬ باید یکنواخت بوده و دارای ضخامت یکسانی باشند .
سطح رویه یک طرف راکت و یا سطح تیغه راکت که رویه نداشته باشد ٬ باید به رنگ قرمز روشن و مات و طرف دیگر آن سیاه باشد.
عدم یکنواختی در سطح رویه راکت حتی به صورت جزئی و یا عدم یکنواختی در رنگ ان که به دلیل ضربه خوردن یا ساییدگی رخ داده باشد مجاز است مشروط بر آنکه منجر به تغییر در کل خصوصیان سطح رویه راکت نشود .
در آغاز هر مسابقه و هر زمان که در طول مسابقه ٬ بازیکن راکتش را عوض کند باید راکتی که میخواهد از آن استفاده کند به خریف اش و داور نشان دهد و اجازه امتحان کردنش را نیز به آنان بدهد.

منبع : سایت ایران پینگ پونگ