۱ تیر ـ ۲۲ ژوئن ـ پیشنویس قانون اساسی کشورهای متحد اروپا

جمعه ۲۰ ژوئن ۲۰۰۳ ( ۳۰ خرداد ۱۳۸۲ ) اصول ۴۰۰ گانه قانون اساسی «كشورهای متحده اروپا» كه برای تدوین آن ۱۰۵ نماینده و مشاوران آنها ۱۶ ماه تلاش كرده بودند در اجلاس سران این مملك در یونان تایید شد كه رویدادی است مهم و فصل تازه ای را در تاریخ عمومی می گشاید. قرار شد که یک سال بعد این طرح در بروکسل مورد بررسی نهایی قرار گیرد و سپس برای تصویب توسط یکایک کشورها ی عضو به این ممالک ارسال شود و رای گیری درباره آن در هرکشور، از طریق رفراندم و یا پارلمان، بیش از سال ۲۰۰۷ طول نکشد.
كشورهای متحده اروپا از مه ۲۰۰۴ دارای ۲۵ عضو خواهد بود که دارای ۴۵۰ میلیون تن جمعیت و یك اقتصاد ۹ تریلیون دلاری اند . همه نفوس ممالك ۲۵ گانه كه بازهم عضو تازه خواهد پذیرفت پس از این که این قانون به تصویب نهایی برسد متساوی الحقوق و اتباع این « اتحادیه » كه بزرگترین عضو آن آلمان است بشمار خواهند آمد .
طبق طرح، « كشورهای متحده اروپا » دارای یك رئیس جمهوری انتخابی خواهد بود و به این ترتیب ریاست دوره ای كه مورد نظر اعضای كوچكتر است از میان خواهد رفت . این اتحادیه همانند « ایالات متحده » كه در اغاز كار یك وزیر ( وزیر امور خارجه ) داشت دارای چنین وزیری خواهد بود و راه برای داشتن وزیر دفاع هم كاملا بسته نشده است. رئیس اتحادیه و وزیر خارجه اش دارای شخصیت مستقل حقوقی یعنی دارای اختیار امضای معاهده با كشورهای دیگر هستند.
در این قانون برخلاف قانون اساسی ایالات متحده آمریكای شمالی كه از عمر آن بیش از دو قرن می گذرد مجازات اعدام و برده داری منع شده و كناره گیری اعضاء از اتحادیه آزاد است . تصمیمات در این اتحادیه با اكثریت آراء اتخاذ می شود ، نه اتفاق آراء و هدف این بوده است كه از به وجود آمدن هر گونه بن بست در تصمیمگیری ها جلوگیری شود.
در سال ۲۰۰۵ فرانسویان و هلندی ها در دو رفراندم ملی، طرح قانون اساسی اروپا را رد کردند و این طرح هم اکنون در بن بست قرار گفته است زیرا که باید همه اعضای اتحادیه آن را تصویب کنند تا بتواند به اجرا درآید.
برای تامین وحدت اروپائیان، در طول تاریخ تلاشهای فراوان بعمل آمده و این فكر از رومیان است ، ولی چون در آن برتری یك كشور منظور بود به حقیقت نپیوست.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز